 |
| ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ, ΤΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΔΩ... |
ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ; Η διήγηση έχει ως εξής. Έλλην ομογενής, κάτοικος Καναδά, αποφάσισε αμέσως μετά την συνταξιοδότησή του απο την εργασία του, να πάρει την σύζυγο και τα 2 του παιδιά και να επισκεφθεί την πατρίδα του, μετά απο 30 σχεδόν χρόνια.
Ήλθε σε συννενόηση με τον πρώτο του εξάδελφο, κάτοικο Αθηνών, σε βόρειο προάστιο, για να τον βοηθήσει να "καταστρώσει" τρόπον τινα, ένα αξιόλογο πρόγραμμα περιηγήσεων και γνωριμίας του τόπου του, μετά τόσα χρόνια. Με πολύ προθυμία, ο Αθηναίος συγγενής, του σχεδίασε ένα 'πλάνο', με τουριστικές και άλλες επισκέψεις, όσο θα έμενε ο "Καναδός" εξάδελφος στην πρωτεύουσα, μιά που στα σχέδιά του ήταν να επισκεφθεί, άν προλάβαινε και τα Δωδεκάνησα.
Όταν έφθασε με το καλό, την δεύτερη κιόλας ημέρα, μετέβησαν όλοι μαζί στην Ακρόπολη, μετά στο νέο Μουσείο δίπλα, ύστερα στο Αρχαιολογικό και μετά στο Βυζαντινό. Ο ενθουσιασμός του και η χαρά όλων ήταν μεγάλη, ιδίως επειδή τα παιδιά του, 19 και 22 ετών, (παρ΄όλο που μιλούσαν ελληνικά), πρώτη φορά αντίκρυζαν αυτές τις ξεχωριστές εικόνες στην ζωή τους.
Τήν τρίτη ημέρα ο εξάδελφος, είχε προτείνει επίσκεψη στο Σούνιο, στο γνωστό αρχαίο μνημείο στην άκρια της Αττικής χερσονήσου. Λόγω του γεγονότος ότι διέμεναν στο σπίτι του Αθηναίου εξαδέλφου σε βόρειο προάστιο, απεφάσισαν να πορευθούνε μέσω της Αττικής Οδού. Φθάνοντας στο Λαύριο, μπήκε η πρόταση, να σταματήσουν για ένα παγωτό στην κεντρική πλατεία, με τους πολλούς φούρνους, τα τυροπιττάδικα και τα καφενεδάκια. Βλέποντας ο "Καναδός" μετά το παγωτό, (μιλάμε για τα μέσα Αυγούστου) στην άκρη της πλατείας ('Ηρώων Πολ.') το υποκατάστημα της 'Εθνικής Τραπέζης', είπε πώς θα πάει για λίγο, να πάρει χρήματα, οπότε όλοι ακολούθησαν, περιμένοντάς τον.
Τότε, όπως ήσαν ακριβώς στο μεγάλο περίπτερο, έξω απο την τράπεζα, ο ένας γιός του "Καναδού", που είναι φοιτητής εκεί, είπε ξαφνικά, "μά τί είδους σημαία, είναι αυτή εκεί";
 |
| ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΟΥΡΔΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥΣ. |
Τον ερώτησαν, "τί εννοείς"; Εκείνος αμέσως τους έδειξε με το δάκτυλο, ένα πολύ βρώμικο κτιριακό συγκρότημα, πλαγίως και απέναντι απο την 'Εθνική', που έμοιαζε με σχολείο, αλλά σίγουρα σε κακή κατάσταση. "Κοιτάξτε εκεί επάνω" είπε, δείχνοντας μία "περίεργη" σημαία!
Το κτίριο αυτό, όπως έμαθαν ρωτώντας, στεγάζει απο χρόνια λαθρομετανάστες κάθε ηλικίας, μουσουλμάνους πάντα. Η σημαία όμως τους είχε παραξενέψει όλους. Πρόσεξαν πώς είχε πράσινα και κίτρινα χρώματα, έναν πεντάκτινο αστέρα στο πάνω κεντρικό του μέρος, ενώ απο κάτω ακριβώς, υπήρχε η φωτογραφία ενός μυστακοφόρου ανδρός. Οι ομογενείς απόρησαν ποιός μπορεί να είναι αυτός, ώστε να βρίσκεται το πρόσωπό του σε μία σημαία, εντελώς όμως άγνωστη και περίεργη για μία ελληνική περιοχή...
Ο Αθηναίος ξάδελφος τότε πήρε τον λόγο, αφού πρόσεξε καλύτερα την ασυνήθιστη αυτήν σημαία και (μορφάζοντας) είπε, "είναι ο ηγέτης των Κούρδων, ο Οτσαλάν"!
"Και ποιός είναι αυτός ο Οτσαλάν;", δεν άργησε η πρώτη ερώτηση. "Ζορισμένος" απήντησε ο Αθηναίος, ότι υπήρξε αρχηγός, αλλά μία παλαιότερη ελληνική κυβέρνηση, φερόμενη απαράδεκτα, τον παρέδωσε στους Τούρκους και έκτοτε ζεί κρατούμενος σε μία ειδική τουρκική φυλακή, σε ένα νησάκι... (Δεν είχε καμμία όρεξη "Αυγουστιάτικα" να κάθεται να εξηγεί περί Σημίτη, Πάγκαλου, Κένυας και άλλα παρόμοια εκείνης της ντροπιαστικής μεθοδεύσεως...)
Οι "Καναδοί" όμως δεν ικανοποιήθηκαν. "Και πώς γίνεται να κυματίζει αυτή η σημαία, σε μία ελληνική πόλη δίπλα στην Αθήνα;", ερώτησαν πιό "πιεστικά". Εκεί ο Αθηναίος αληθινά "δαγκώθηκε" και έδειξε διστακτικός και ενοχλημένος!
Τί μπορούσε να πεί, στους έκπληκτους ομογενείς; Να δικαιολογηθεί, ή να..."πρωτοτυπήσει" λέγοντας κουταμάρες;
(Όσο παρέμειναν στο σημείο εκείνο, απο το κτιριακό αυτό συγκρότημα - σε πραγματικά αξιοθρήνητη κατάσταση - μπαινόβγαιναν πλήθος γυναίκες με παιδάκια, κρατώντας ψώνια, νεαροί μιλώντας με κινητά τηλέφωνα "καλωδιωμένοι", μεσήλικες με παντόφλες πηγαίνοντας στον φούρνο... Στο εσωτερικό της 'αλάνας', μέσα στο συγκρότημα, κάνουν εντύπωση οι αμέτρητες δορυφορικές κεραίες σε κάθε μπαλκόνι!)
Ξεκίνησαν αμέσως μετά για το πολύ κοντινό Σούνιο, αλλά η ατμόσφαιρα της τουριστικής περιηγήσεως, είχε σίγουρα "χαλάσει"... (αλήθεια, παρακολουθεί κανείς, τί γίνεται εκεί;)
[Σημείωση: Όποιος τυχόν βρεθεί στο συγκεκριμένο σημείο αυτό του Λαυρίου, άς δεί με τα μάτια του τα περιγραφόμενα ανωτέρω. Οι κάτοικοι στο Λαύριο, άν έχει κάποιος απορία, έχουν δυστυχώς "συνηθίσει" και αυτό είναι πολύ λυπηρό...]
"Ι.Κ."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου