Περὶ ... «μεταπολιτεύσεως»!

ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΘΕΜΕΛΙΩΣΑΝ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ

 

20 Ἰουλίου 1974 - 20 Ἰουλίου 2012

 Τριάντα ὀκτὼ χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἄρχισε τὸ κακὸ στὴν Κύπρο, μὲ συνέπεια ἔκτοτε μυριάδες δεινὰ γιὰ τὴν Κύπρο, τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες,  τὰ ὁποῖα κορυφώνονται στὶς μέρες μας.

 Ἀκολούθησε ἡ «μεταπολίτευσις» (ἀλλαγὴ Πολιτεύματος), μὲ τὴν ἐπάνοδο στὴν ἐξουσία τῶν γνωστῶν πολιτικῶν προσώπων, ποὺ εἶχαν ἀπομακρυνθῆ πραξικοπηματικῶς ἀπὸ αὐτὴν καὶ ζοῦσαν διωγμένοι μακρυὰ ἀπὸ τὴν Πατρίδα, ὑπομένοντας τὴν φρικτὴ ἐξορία σὲ ἀφιλόξενες πόλεις τῆς ξενιτιᾶς, ὅπως τὸ Παρίσι, τὸ Λονδῖνο, ἡ Ρώμη, ἡ Νέα Ὑόρκη καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους ἔρημους τόπους, χωρὶς ποτὲ νὰ μάθη κανεὶς τί ἔκαναν γιὰ νὰ βγάλουν τὸ ψωμί τους καὶ νὰ ἐπιβιώσουν. Ἀλήθεια, πῶς ζοῦσαν (οἱ περισσότεροι)  χωρὶς νὰ δουλεύουν;

 

 Ἐπανερχόμενοι στὴν Πατρίδα καὶ (φυσικά) στὴν ἐξουσία τὴν 24ην Ἰουλίου 1974, φρόντισαν ἀμέσως νὰ μᾶς ἐνημερώσουν τόσο γιὰ τὰ (κατ’ αὐτούς) αἴτια, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς (κατ’ ἐπιλογήν τους) ὑπαιτίους τῆς Κυπριακῆς τραγωδίας, ἡ ὁποία στὶς 24.7.1974, οὐσιαστικῶς μόλις ἄρχιζε.

 Θεωρῶντας ἔτσι, ὅτι ἐξετέλεσαν τὸ ὑπέρτατο πρὸς τὴν Πατρίδα Χρέος τους καὶ μὲ ἥσυχη συνείδησι πλέον, ἀσχολήθηκαν ἐπισταμένως μὲ τὴν διόγκωσι τοῦ οἰκονομικοῦ χρέους τῆς Πατρίδος, τὸ ὁποῖον στὶς 24.7.1974, ἐπίσης μόλις ἄρχιζε.

 

 Τόσο ἡ Κυπριακὴ τραγωδία ὅσο καὶ τὸ οἰκονομικὸ χρέος τῆς Ἑλλάδος, τελοῦν ἔκτοτε ὑπὸ τὸν ἀπόλυτο καὶ ἀποκλειστικὸ ἔλεγχο καὶ χειρισμὸ τῶν ἐπανελθόντων (ἐλέῳ καὶ χάριν τῆς … Δημοκρατίας φυσικά) πολιτικῶν προσώπων καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους βεβαίως, βαίνουν διαρκῶς ἐπιδεινούμενα καὶ ἔχουν κοινὴ ἀφετηρία, κοινὰ αἴτια καὶ κοινοὺς δημιουργούς.

 

 Ἂς κάνουμε λοιπὸν μία ἀναδρομὴ στὰ πραγματικὰ καὶ ἀδιαμφισβήτητα (καὶ ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς καὶ λοιποὺς στρεβλωτὲς τῆς Ἱστορίας) γεγονότα τῆς πρόσφατης Ἱστορίας μας, γιὰ νὰ θυμηθοῦν οἱ παλαιοὶ καὶ νὰ μάθουν οἱ νεώτεροι.

 

 Καὶ ἂν τυχὸν ἐκπλαγῆτε, οἱ παλαιοὶ ἀπ’ ὅσα ξέρετε, ἀλλὰ ἔχετε ξεχάσει, καὶ οἱ νεώτεροι ἀπ’ ὅσα λίγα ἢ στρεβλωμένα μάθατε, θυμηθῆτε ὅτι γι’ αὐτό, ποὺ σᾶς συμβαίνει … ἐκοπίασε πολὺ σκληρὰ ἕνα πλῆθος «Ἀντιστασιακῶν Δημοκρατῶν», ποὺ γέννησε ἡ «Μεταπολίτευσις», ὅπως:

Οἱ συγκατανευσιφάγοι τῶν πολιτικῶν δημοσιογράφοι, ποὺ ραγδαῖα ἀπέκτησαν τεράστια ἐμβέλεια, ἀναγνωρισιμότητα, θράσος, ἀλαζονεία καὶ βεβαίως …περιουσία.

Οἱ πάσης φύσεως  καὶ παντὸς χρώματος ἐργατοπατέρες συνδικαλιστές, ποὺ ἀποκόμισαν τὰ ἴδια μὲ τοὺς προηγουμένους ὀφέλη, καὶ

Οἱ Πνευματικοὶ ταγοί (καθηγητές), κυρίως οἱ …ἀξιοκρατικῶς ἀναγορευθέντες σὲ Πανεπιστημιακούς, οἱ ὁποῖοι στὴν πρεμούρα τους νὰ δείξουν πιὸ πρόθυμοι ἀπὸ ἄλλους, ἀδιαφόρησαν ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν νομιμοφάνεια τῶν ἀνομιῶν τους, κι ἔτσι μερικοὶ γνώρισαν προσφάτως …τὸν Κορυδαλλό (Ὄχι τὸ πτηνό…)!

    

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ   ΙΣΤΟΡΙΚΗ   ΑΝΑΔΡΟΜΗ

08.10.1973

 Ὁ  (στρατιωτικὸς) Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, Γεώργιος Παπαδόπουλος διορίζει Κυβέρνησι πολιτικῶν προσώπων ὑπὸ τὸν Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη (1η Δοτὴ Κυβέρνησις), ὁ ὁποῖος προκηρύσσει ἐκλογὲς γιὰ τὴν 10ην Φεβρουαρίου 1974.

 

17.11.1973

 «Εξέγερσις» φοιτητών  στὸ Πολυτεχνεῖο.

Ὁ Διοικητὴς τῆς ΕΣΑ, ταξίαρχος ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ἀνατρέπει τὸν Γεώργιο Παπαδόπουλο, καταλαμβάνει τὴν ἐξουσία καὶ γίνεται ὁ «ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ».

 

Ἐρώτησις: Γιατί ἡ 17η Νοεμβρίου 1973 θεωρεῖται καὶ διδάσκεται στὰ Σχολεῖα ὡς ἡμερομηνία ἀνατροπῆς τῆς «δικτατορίας - χούντας»;

 

25.11.1973

 Πρόεδρος Δημοκρατίας ἀναλαμβάνει (διορίζεται) ὁ Στρατηγὸς Φαίδων Γκιζίκης, ὁ ὁποῖος διορίζει Κυβέρνησι πολιτικῶν προσώπων ὑπὸ τὸν Ἀδαμάντιον Ἀνδρουτσόπουλον (2α Δοτὴ Κυβέρνησις).

 Οἱ προκηρυχθεῖσες γιὰ τὴν 10ην Φεβρουαρίου 1974 ἐκλογὲς ἀκυρώνονται, καὶ τὴν ἴδια ἡμέρα τοποθετοῦνται στὴν ἀνωτάτη ἡγεσία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων οἱ ἑξῆς νέοι Ἀρχηγοί:

Ἀρχηγὸς Ἐνόπλων Δυνάμεων, ὁ Στρατηγὸς ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΜΠΟΝΑΝΟΣ,

Ἀρχηγὸς Γ.Ε.Σ., ὁ Ἀντιστράτηγος ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΑΛΑΤΣΑΝΟΣ,

Ἀρχηγὸς Γ.Ε.Α., ὁ Ἀντιπτέραρχος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, ἐνῷ

ὁ Ἀρχηγὸς Γ.Ε.Ν., Ἀντιναύαρχος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΑΠΑΚΗΣ παραμένει στὴν θέσι, ποὺ τὸν εἶχε τοποθετήσει τὴν 1η Ἰουνίου 1973 ὁ Γ. Παπαδόπουλος.

15.07.1974

ΚΥΠΡΟΣ

 Ὁ Πρόεδρος, ΜΑΚΑΡΙΟΣ ὁ Γ΄, ἀνατρέπεται πραξικοπηματικῶς, καὶ στὴν θέσι του τοποθετεῖται ὁ Νικόλαος ΣΑΜΨΩΝ.

 Ὁ Μακάριος φεύγει ἀπὸ τὴν Κύπρο.

 

19.07.1974

 Ἡ 39η Μεραρχία τῆς Τουρκίας (σὲ πολεμικὴ ἑτοιμότητα ἀπὸ τὴν 8ην ΙΟΥΝΙΟΥ 1974) ξεκινᾷ μὲ πολεμικὰ καὶ ἀποβατικὰ πλοῖα ἀπὸ τὴν Μερσίνα γιὰ ἐπίθεσι στὴν Κύπρο.

 Οἱ Πολιτικὲς  καὶ Στρατιωτικὲς ἡγεσίες Ἀθηνῶν καὶ Λευκωσίας (Γκιζίκης, Μακάριος, Σαμψὼν καὶ Ἀρχηγοί) τὰ γνωρίζουν, ἀλλὰ … ΔΕΝ ἀνησυχοῦν!

 

20.07.1974

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

 Οἱ Τοῦρκοι ἐπιχειροῦν πάσῃ δυνάμει στὴν Κύπρο, συναντοῦν  σθεναρὴ ἀντίστασι ἀπὸ τοὺς ὑπερασπιστές της καὶ καταγράφουν ἀπροσδόκητα μεγάλες ἀπώλειες.

 

22.07.1974

 Κηρύσσεται ἐκεχειρία μεταξὺ τῶν ἀντιμαχομένων, ποὺ ἰσχύει ἀπὸ ὥρας 16:00.

 Οἱ Τοῦρκοι, ὅταν ζήτησαν ἀμοιβαία κατάπαυσι τοῦ πυρός, δηλ. ἐκεχειρία, εἶχαν καταλάβει τμήματα ἐδάφους (ἀσύνδετα μεταξύ τους), ποὺ ἀποτελοῦσαν τὸ 2% τῆς Κύπρου.

Παραιτοῦνται οἱ Κυβερνήσεις Ἀθηνῶν καὶ Λευκωσίας.

 

24.07.1974

 Ὁ  (στρατιωτικὸς) Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας  Φαίδων Γκιζίκης διορίζει Κυβέρνησι πολιτικῶν προσώπων ὑπὸ τὸν Κωνσταντῖνον Καραμανλῆ (3η Δοτὴ Κυβέρνησις) καί, παραμένων στὴν θέσι του, συνεχίζει νὰ προσδίδη ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ χαρακτῆρα στὸ Πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος μέχρι τὴν 18ην Δεκεμβρίου 1974, ποὺ ἀντικατεστάθη ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Στασινόπουλον.

Ἐρώτησις: Γιατί ἡ 24η Ἰουλίου ἑορτάζεται ἐτησίως ὡς ἡμερομηνία ἀποκαταστάσεως τῆς Δημοκρατίας, γνωστὴ ὡς «μεταπολίτευσις»;

 Ὁ (δοτὸς) Πρωθυπουργὸς Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς δηλώνει ὅτι

«Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν!»,

ΔΕΝ ἐνισχύει τὴν ἄμυνα καὶ τοὺς ἐξουθενωμένους ὑπερασπιστές της, οἱ Τοῦρκοι παραβιάζουν τὴν ἐκεχειρία, τὴν ὁποία οἱ Ἑλληνικὲς Δυνάμεις διατάσσονται … νὰ σεβασθοῦν καὶ νὰ τηρήσουν (ὡρισμένοι συμμορφώθηκαν), ἀποβιβάζουν νέες δυνάμεις στὸ νησὶ καὶ τὴν 14.08.1974  κατέχουν τὸ 18% τῆς Κύπρου.

14. 08. 1974

 Οἱ Τοῦρκοι παραβιάζουν ἐπισήμως τὴν ἐκεχειρία, ἐπιτίθενται μὲ ὅλα τὰ μέσα καὶ διευρύνουν τὸ μέτωπο τοῦ πολέμου.

20.08.1974

 Λήγει ὁ πόλεμος.  Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν καταλάβει τὸ 37% τῆς Κύπρου.

17.11.1974

 Τὸ Στρατιωτικὸ καθεστὼς τῆς Ἑλλάδος, προσδιοριζόμενο ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Στρατηγοῦ Φαίδωνος Γκιζίκη στὴν θέσι τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀπὸ 25.11.1973, πραγματοποιεῖ ἐκλογές, ποὺ ἀναδεικνύουν νικητὴ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ (Πρώτη ἐκλεγμένη Κυβέρνησις ἐπὶ δικτατορίας).

 

Παρατήρησις:

 Μετὰ τὴν 24ην Ἰουλίου 1974, παρέμειναν στὶς θέσεις τους:

1. Οἱ «ἐκλεκτοὶ» τοῦ «ἀοράτου δικτάτορος» Δ. Ἰωαννίδη

ΦΑΙΔΩΝ ΓΚΙΖΙΚΗΣ, Πρόεδρος Δημοκρατίας  μέχρι 18 Δεκεμβρίου 1974,

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΜΠΟΝΑΝΟΣ, Ἀρχηγὸς Ε.Δ. μέχρι 19 Αὐγούστου 1974,

ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΑΛΑΤΣΑΝΟΣ, Ἀρχηγὸς Γ.Ε.Σ.  μέχρι 19 Αὐγούστου 1974,

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Ἀρχηγὸς Γ.Ε.Α.  μέχρι 23 Ἰανουαρίου 1975.

2. Ὁ  «ἐκλεκτὸς» τοῦ «δικτάτορος» Γ. Παπαδοπούλου

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΑΠΑΚΗΣ, Ἀρχηγὸς Γ.Ε.Ν. μέχρι 08 Ἰανουαρίου 1975.

 

Ἐρώτησις:  Γιατί παρέμειναν στὶς θέσεις τους;

 

Σημείωσις: Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνωτέρω στρατιωτικῶν, πρωταγωνιστῶν τῆς κρίσιμης καὶ τραγικῆς γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν Ἑλληνισμὸ περιόδου, ἀπὸ τὸν ΝΟΕΜΒΡΙΟ 1973 μέχρι καὶ τὸν ΑΥΓΟΥΣΤΟ 1974, ἐκλήθη ἀπὸ τὶς Κυβερνήσεις τῆς «μεταπολιτευτικῆς» Δημοκρατίας νὰ ἀπολογηθῆ ἢ νὰ δώση ἐξηγήσεις ἢ ἔστω πειστικὲς ἀπαντήσεις δημοσίως, γιὰ τὰ ὅσα συνέβησαν αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα.

 

Ἐρώτησις: Γιατί δὲν κλήθηκαν καὶ γιατί δὲν τιμωρήθηκαν;

 

Ὑπόθεσις: Μήπως ἐπειδὴ τὰ ὅσα ἔπραξαν ἢ τὰ ὅσα καλῶς γνωρίζουν, μαζὶ μὲ πολλὰ ἄλλα καὶ πολλῶν ἄλλων βεβαίως, ἀποτελοῦν τὰ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ τοῦ στοιχειωμένου πλέον «ΦΑΚΕΛΛΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ», τὸν ὁποῖον ΟΥΔΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ τολμᾷ,  ὄχι νὰ ἀνοίξη, ἀλλὰ οὔτε κὰν νὰ ἀγγίξη;

Νικόλαος Φ. Ἀργυρόπουλος