ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ "ΧΑΜΕΝΟΙ" ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ...

ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ, ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ, ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ ΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ...

(Μεταφέρουμε κατωτέρω μία αρκετά προσεγμένη ανάλυση για το δράμα της Συρίας, αλλά κυρίως και τις επιπτώσεις που υπάρχουν, εις βάρος των Χριστιανών εκεί, όπως δεν γράφονται ...σκοπίμως και συνήθως, στα "συστημικά" ΜΜΕ. Για την αντιγραφή "Παπαφλέσσας")

Όποιος κι αν κερδίσει τον πόλεμο, τελικά οι Χριστιανοί είναι αυτοί που αποδεκατίζονται, γράφει η γνωστή αγγλική ιστοσελίδα 'Spectator'.
Η αμείλικτη δίωξη των οπαδών του Χριστού, βλέπεται στα Ευαγγέλια. Τα βάσανα παρουσιάζονται ως η πορεία προς το θρίαμβο. Η παγκόσμια κατάσταση σήμερα μοιάζει πολύ με αυτή την εικόνα. Τα τρία τέταρτα των 2,2 δις χριστιανών στον κόσμο σήμερα, ζουν εκτός της ανεκτικής, σε μεγάλο βαθμό, Δύσεως. Ταυτόχρονα, το Φόρουμ 'Pew', για τη Θρησκεία και τη Δημόσια Ζωή, αναφέρει ότι οι Χριστιανοί υπομένουν τις περισσότερες διώξεις(!), από οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική ομάδα...(Αυτό και άν ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο...)

ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ...

Ο ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝ ΣΤΟ 2013," ΕΛΕΩ"   ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ!

ΠΑΝΤΟΥ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΕΡΕΙΠΙΑ

Εντός της Μέσης Ανατολής, όμως, η ιστορία, δεν αφορά την επέκταση που συνοδεύεται από διώξεις, αλλά τις διώξεις που οδηγούν σε αποδεκατισμό. Ο απερχόμενος επικεφαλής ραββίνος, ο λόρδος Sacks, ο οποίος γνωρίζει την ιστορία, έχει αποκαλέσει τα δεινά των Αράβων Χριστιανών, «μια ανθρώπινη τραγωδία που περνά σχεδόν απαρατήρητη». 

Αλλά μην περιμένετε, ότι η βρετανική κυβέρνηση θα μιλήσει γι' αυτό . Σε όλη την συζήτηση σχετικά με τους στόχους, τα χρονοδιαγράμματα και τα μέσα, εν όσω ετοιμάζεται η πολεμική μηχανή της Βρεττανίας, ούτε ένα λεπτό δεν θα σπαταληθεί στις συνέπειες της παρεμβάσεως για το χριστιανικό πληθυσμό της Συρίας. Είτε στο Ιράκ, είτε στη Συρία ή την Αίγυπτο, είτε σε οποιαδήποτε μελλοντικό «κέντρο» (ο Λίβανος θα είναι πιθανώς το επόμενο), η χριστιανική κοινότης, είναι κατά κάποιο τρόπο, πάντα πάρα πολύ 'ασήμαντη' και συνήθως στην... λάθος πλευρά της διαμάχης. Στο Ιράκ, οι Χριστιανοί θεωρούνταν πολύ κοντά στον Σαντάμ. Στη Συρία θεωρούνται πολύ κοντά στον Άσαντ. Στην Αίγυπτο, όπου ο Κόπτης Πάπας υποστήριξε ανοιχτά το «μη – πραξικόπημα» του στρατού εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητος και του προέδρου Μόρσι, οι Χριστιανοί δεν βρίσκουν κανένα σύμμαχο στους Δυτικούς πολιτικούς! (Όλα ασφαλώς αυτά, "ερμηνεύονται" απολύτως, αρκεί να μήν "πάσχει" ο κάθε αναλυτής, από αμερικανόπληκτες ή παρεμφερείς επιρροές...) 

Ένας λόγος είναι, ότι οι Άραβες Χριστιανοί δεν ταιριάζουν στις παγκόσμιες κυβερνητικές παρανοήσεις. Στην Μέση Ανατολή, οι έξυπνοι άνθρωποι δεν εντυπωσιάζονται από τις υποσχέσεις για δημοκρατία. Ειδικότερα, οι Χριστιανοί εκεί έχουν κατανοήσει, μετά από αιώνες εμπειρίας, ότι οι δυτικές υποσχέσεις είναι άχρηστες, επειδή οι Δυτικοί ποτέ δεν τις τηρούν! (Όσοι γνωρίζουν καλά και μάλιστα "από μέσα" την ιστορία, το έχουν "εμπεδώσει"). Οι χριστιανοί εκτιμούν ότι η μοναδική εγγύηση επιβίωσεώς τους είναι η σταθερότης. Ότι η μόνη τους ελπίδα για ισότητα, είναι η εκκοσμίκευση. Και ότι οι δύο μεγάλοι εχθροί τους, είναι ο ισλαμικός φανατισμός και η αναρχία. Και έχουν δίκιο, ακόμη και αν αυτό, δεν έχει κανένα νόημα για τον νεοσυντηρητικό βρεττανό πρωθυπουργό και τους συμβούλους του. 

Όπου ένα έντονα ισλαμικό καθεστώς είναι στην εξουσία, οι χριστιανοί υποφέρουν. Είναι απαράβατος κανόνας. Και όσο πιο ισλαμικό είναι το κράτος, τόσο σκληρότερα αντιμετωπίζει τους χριστιανούς. Από την Αραβική Άνοιξη(ή καλύτερα την δήθεν "άνοιξη"), κάθε αναταραχή ή εκλογές στην Μέση Ανατολή, έφεραν κάποιο είδος ισλαμιστών στην εξουσία. Σε κάθε περίπτωση, οι χριστιανοί απειλούνται . 

Τα προβλήματα του Ιράκ προηγήθηκαν των υπολοίπων, αλλά είναι σημαντικά επειδή τα προδιαγράψανε. Η «δημοκρατία» που επιβλήθηκε με την απειλή των όπλων, είχε ως αποτέλεσμα στο Ιράκ, μεταξύ άλλων, τη μαζική δίωξη της χριστιανικής μειονότητος της χώρας. Δολοφονίες, απαγωγές, εκφοβισμός και απελάσεις, που ωθήθηκαν από ένα μίγμα απληστίας και φανατισμού, έχουν οδηγήσει αυτή την αρχαία, σεβάσμια κοινότητα σε συνολική καταστροφή. Από τους περίπου 1,4 εκατομμύρια Χριστιανούς που ζούσαν στο Ιράκ πριν από τον πόλεμο, ίσως να έχουν απομείνει 400.000 – κυρίως φτωχοί και ηλικιωμένοι. 

Πολλοί Ιρακινοί πρόσφυγες έφυγαν για να ενταχθούν στους δύο εκατομμύρια αυτόχθονες χριστιανούς της Συρίας. Μοιράζονται πλέον πολλά με τους οικοδεσπότες τους: δίωξη από τους ισλαμιστές κυρίως αντάρτες που υποστηρίζουν οι Δυτικοί και χρηματοδοτούν οι Σαουδάραβες. Μεγάλες περιοχές που έχει καταλάβει η αντιπολίτευση βρίσκονται πλέον κάτω από νόμο της σαρία. Σαουδάραβες δικαστές φαίνεται να διαχειρίζονται τις υποθέσεις. Οι μη – μουσουλμάνοι γίνονται απλώς ανεκτοί εφόσον καταβάλλουν το 'jizya', τον φόρο που επιβάλλεται στους άπιστους. Οι ιερείς είναι ειδικοί στόχοι. Εκεί, ένας Σύριος καθολικός ιερέας , ο πατήρ François Murad , δολοφονήθηκε τον περασμένο μήνα. Δεν ήταν ο πρώτος που πέθανε. Άρπαξαν έναν σύριο ορθόδοξο ιερέα, τον πατήρ Fadi Haddad, τον περασμένο Δεκέμβριο, καθώς έφευγε από την εκκλησία του, για να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση ενός απαχθέντος ενορίτου. Το σώμα του βρέθηκε στην άκρη του δρόμου και με βγαλμένα μάτια!!!...

Δύο πρόσφατες περιπτώσεις υψηλόβαθμων ιερέων – παρότι όχι αρκετά για να κινήσουν το ενδιαφέρον της κυβερνήσεως ή του Τύπου - είναι αυτές του Ελληνοορθόδοξου Μητροπολίτου Παύλου και του Συροορθόδοξου Μητροπολίτου Γιοχάν Ιμπραήμ. Τους απήγαγαν κοντά στο Χαλέπι, τον Απρίλιο, καθώς προσπαθούσαν να διαπραγματευτούν την απελευθέρωση απαχθέντων ιερέων. Και οι δύο μητροπολίτες πλέον θεωρούνται νεκροί... 

Η περίπτωση της Αιγύπτου είναι πιο προβληματική για τη Δύση, η οποία, με τη Βρεττανία ως επικεφαλής υποχείριο, έχει καταφέρει να παρερμηνεύσει και να παρουσιάσει άσχημα κάθε κίνηση, μετά την πτώση του Μουμπάρακ στις αρχές του 2011. Η Δύση θεωρούσε ότι η ανατροπή ενός δικτάτορα θα εξασφαλίσει τη δημοκρατία. Αντ ‘αυτού, επέτρεψε την άνοδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητος , όχι ενός κόμματος, αλλά ενός αμετανόητου ισλαμιστικού κινήματος, το οποίο γρήγορα, αν όχι και παράνομα, προσπάθησε να αναμορφώσει την Αίγυπτο, μέχρι που οι μη ισλαμιστές επαναστάτησαν και ο στρατός επενέβη. Είναι πλέον παραδοσιακή μουσουλμανική παραδοχή, ότι οι Κόπτες της Αιγύπτου – το 10% του πληθυσμού – ζουν σε καθεστώς δευτέρας κατηγορίας. 

Αυτό ήταν μια άμεση πρόκληση. Οι ισλαμιστές έχουν αντιδράσει όπου κι αν έχουν τον έλεγχο. Μετά την απομάκρυνση του Μόρσι, 58 χριστιανικές εκκλησίες, καθώς και πολλά μοναστήρια και σχολεία και δεκάδες σπίτια και επιχειρήσεις, έχουν λεηλατηθεί, καεί και σε πολλές περιπτώσεις καταστραφεί!  Στο Κάιρο, Φραγκισκανές καλόγριες παρακολούθησαν τον Σταυρό στα σχολεία τους να κατεβαίνει και να αντικαθίσταται από τη σημαία της Αλ – Κάϊντα! Το σχολείο κάηκε! Και στη συνέχεια τρεις από τις αδελφές, παρέλασαν στους δρόμους, ενώ ο όχλος τις έβριζε. Η αντίδραση του επίσημου εκπρόσωπου του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ σε αυτά τα αίσχη ήταν: «Είναι σαφές ότι οποιεσδήποτε αναφορές βίας μας ανησυχούν και όταν πρόκειται για θρησκευτικά ιδρύματα (σικ) μας ανησυχούν επίσης»! Οι λέξεις «εκκλησία», «χριστιανός» ή «δίωξη» δεν θα μπορούσε να περάσει από τα χείλη του εύγλωττου("Αμερικανού";) εκπρόσωπου. Ούτε , είναι ασφαλές να πούμε, θα γραφτούν ποτέ σε ένα από τα αμέτρητα 'tweets' του Γούιλιαμ Χέϊγκ. 

Αυτή η άρνηση να αναγνωρισθεί η συστηματική κακομεταχείριση των Χριστιανών από ισλαμικές κυβερνήσεις είναι, φυσικά, ντροπή, αλλά και αποκαλυπτική. Τα γεγονότα είναι γνωστά, αλλά αγνοούνται . Θα φέρουν σε δύσκολη θέση, διότι εκθέτουν την αδυναμία της Δύσεως, ενώ οι ηγέτες της αρέσκονται στο να παρουσιάζονται ως πολιτικοί, που διαιτητεύουν το μέλλον των εθνών. Αλλά επίσης, θα φέρουν σε δύσκολη θέση και τους σύγχρονους φιλελεύθερους γενικώς, γιατί δείχνουν πόσα λίγα έχουν αλλάξει στους μεγάλους θρησκευτικούς και πολιτιστικούς αγώνες, που κυριαρχούν στην ιστορία.("Οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους"...) 

Τον Μάϊο, ο Πάπας Φραγκίσκος "αγιοποίησε" περίπου 800 μάρτυρες. Αυτοί οι μάρτυρες του Οτράντο, αποκεφαλίστηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1480, για την άρνησή τους να ασπασθούν το Ισλάμ. Αυτό που αντιμετωπίζουν σήμερα οι χριστιανοί στον αραβικό κόσμο, καθώς η Δύση παραπατά, σφάλει και στέκεται, μπορεί να μας θυμίσει περαιτέρω το Οτράντο.(Ο αρθρογράφος, αναφέρεται σε ρωμαιοκαθολικούς μάρτυρες, πιθανότατα μή έχοντας υπ΄όψιν του, τις αμέτρητες ανά τους αιώνες, εκατόμβες ηρώων, μαρτύρων και ομολογητών της Ορθοδοξίας, απο τους φανατικούς Τούρκους ισλαμιστές, διαχρονικώς...)