Άγνωστα και κρυμμένα στοιχεία, για να τελειώνουμε ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, με τα τουρκικά παραμυθάκια!

 

 

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ(ΟΠΩΣ Η 'VATAN'), ΑΝΑΠΑΡΗΓΑΓΑΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜ. "ΖΑΓΑΛΙΣΑ", ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΑΥΓΗ ΛΑΓΚΑΔΑ, ΤΗΣ...ΚΑΛΥΒΑΣ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ! H "TEΛΕΤΗ" ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΙΣ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ ΑΦΕΛΕΙΣ, ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΥΣ ΚΑΙ ...ΜΠΟΥΤΑΡΗΔΕΣ !!!

 

(Το εξαιρετικώς ενδιαφέρον κείμενο, με τα παντελώς άγνωστα στοιχεία, που ακολουθεί ανήκει στην μικρή εφημερίδα 'Ζαγάλισα', που εκδίδουν οι Έλληνες Πομάκοι. "Παπαφλέσσας".) Όταν οι χριστιανοί ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες πρωτοήρθαν (1922) στο Σαρίγερ (σήμερα Χρυσαυγή), οι Τούρκοι του χωριού δεν είχαν φύγει ακόμα. Έφευγαν σταδιακά κατά ομάδες και χρειάσθηκε ένας περίπου χρόνος για να φύγει και η τελευταία οικογένεια.

Στο διάστημα αυτό συγκατοίκησαν χριστιανοί πρόσφυγες και ντόπιοι μουσουλμάνοι. Μάλιστα, αναπτύχθηκαν και κάποιες φιλίες παρά τις εντάσεις της εποχής. Από τους ντόπιους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού έμαθαν οι Έλληνες ότι, ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στο χωριό αυτό και μέχρι περίπου οκτώ χρονών είχε μεγαλώσει εκεί. Μάλιστα, λίγα χρόνια πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην Χρυσαυγή, ζούσε και η γριά μαμή, που τον είχε ξεγεννήσει (η Φατμέ Χανούμ), η οποία πρέπει να πέθανε γύρω στο 1911.

Τότε, αρχές της δεκαετίας του 1920, ο τουρκικός εθνικισμός δεν είχε προλάβει να δημιουργήσει το μεγάλο παραμύθι - μύθο, ότι ο Κεμάλ "γεννήθηκε" στην Θεσσαλονίκη και έτσι ήταν πολύ φυσικό, να γνωρίζουν όλοι και να λένε την αλήθεια.

AΛΛΟΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ...ΚΑΘΙΣΤΟΙ ! (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ
ΜΕ ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΤΟΜΑ!)

TO ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΜΑΚΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ
"ΖΑΓΑΛΙΣΑ".

Η καταγωγή του Κεμάλ, σκόπιμα, κρατιέται σκοτεινή. Γνωρίζουμε οτι οι γονείς του, ήλθαν από Αλβανικά εδάφη(!), πράγμα που οδήγησε πολλούς να πιστεύσουν οτι είχε αλβανική καταγωγή. Ήταν Εβραϊκής καταγωγής, από την αίρεση των Ντονμέδων. Οι Ντονμέδες αριθμούσαν κοντά στα 15.000 άτομα, και ήταν μια υπόγεια αίρεση Σαμπεταϊνών Εβραίων, που είχαν μουσουλμανικά ονόματα, και που προς τα  έξω "συμπεριφέρονταν" ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΩΣ ως Μουσουλμάνοι, αλλά κρυφά πίστευαν στον Σαμπετάϊ Σέβι, τον ψευδή Μεσσία του 17 ου αιώνος, ενώ διεξήγαγαν προσεκτικά φυλασσόμενες προσευχές και τελετουργίες στο όνομα του. Οι Ντονμέδες ήταν απόγονοι των Σεφαρδιτών Εβραίων, που ζούσαν στην Ισπανία και την Πορτογαλία ( Ανδαλουσία) για αιώνες, μέχρι που οι Μουσουλμάνοι Άραβες έχασαν τον έλεγχο της Ανδαλουσίας από τους Χριστιανούς. Οι Χριστιανοί έδωσαν στους Εβραίους την δυνατότητα επιλογής μεταξύ θανάτου, αλλαξοπιστίας, και την εξορία, έτσι βρήκαν το άσυλο και την... ευτυχία τους στις Οθωμανικές χώρες του Σουλτάνου, στην πόλη της Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια του 1492. Τις μέρες της ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, οι Ντονμέδες της Θεσσαλονίκης προσπάθησαν να αναγνωριστούν, ως μη Μουσουλμάνοι, για να αποφευχθεί η αναγκαστική μεταφορά τους προς την Ανατολία...

Ακόμη μια πηγή για την Εβραϊκή καταγωγή του Κεμάλ Θέμα: Η Εβραϊκή καταγωγή του Μουσταφά Κεμάλ και του Ενβέρ Πασά γραμμένη σε αμερικανικές εφημερίδες Πηγή: 'The Literary Digest' (εφημερίδα των ΗΠΑ). 14 Οκτωβρίου 1922, σελίδα 50η, Ισπανο-εβραίος στην καταγωγή, ορθόδοξος (σουνίτης) Μουσουλμάνος από ανατροφή, που εκπαιδεύτηκε στην γερμανική Σχολή Πολέμου, πατριώτης και θαυμαστής των εκστρατειών των μεγάλων στρατηγών, όπως του Ναπολέοντα, και του Κραντ Λι, είναι μερικά από τα έξοχα χαρακτηριστικά της προσωπικότητος του νέου «καβαλάρη» που έχει εμφανιστεί στην Εγγύς Ανατολή. Είναι ένας πραγματικός δικτάτορας, σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις, ένας άνδρας που είναι ταυτόχρονα η ελπίδα και ο τρόμος για τα έθνη που έχουν κατασπαραχτεί από τους πολέμους. Η ενότητα και η δύναμη είχε επανέλθει σε μεγάλο βαθμό στην Τουρκία μέσω της θελήσεως του Μουσταφά Κεμάλ Πασά. ...Ήταν εκεί ο ίδιος ο Πασάς, ψηλός, ακόμη νέος, όμορφος, με στενούς γλουτούς, πλατιούς ώμους, με γκρι μάλλον λυπημένα μάτια, που μιλούσε εύγλωττα για την Ισπανο-εβραϊκή του καταγωγή, (γιατί ο Κεμάλ, όπως και ο Ενβέρ Πασάς, αν και ορθόδοξος Μωαμεθανός κατάγεται από εκείνες τις Ισπανο-εβραϊκές οικογένειες που βρήκαν άσυλο και ευτυχία στα εδάφη του Σουλτάνου), με πλατιά γύρο από τον καρπό και δυνατά χέρια, χέρια καλλιτέχνη, ονειροπόλου, ενός ανθρώπου που ξέρει να πλάθει τα όνειρα του σε πραγματικότητα. [Σημείωμα.… Ο Κεμάλ είχε σεξουαλική προτίμηση για τα άτομα του δικού του φύλου, σύμφωνα με έγγραφα της Οθωμανικής μυστικής στρατιωτικής αστυνομίας, η οποία τον χαρακτηρίζει ως «ένα πολύ γνωστό ομοφυλόφιλο»!!! «Όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, είχε ερωτική σχέση με έναν Έλληνα ψαρά με το όνομα Ιωάννης Τίκκης από τη πόλη του Λαγκαδά»!!!...]

Στο σπίτι, στο Σαρίγερ, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ, εγκαταστάθηκε η οικογένεια του πρόσφυγα από την ανατολική Θράκη Ανδρέα Στάθη, ο οποίος αργότερα έγινε και πρόεδρος του χωριού Χρυσαυγή. Μάλιστα, οι συγχωριανοί του αστειευόμενοι επειδή εγκαταστάθηκε στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ, τον φώναζαν με το παρατσούκλι «Κεμάλ» ! Ο Α. Στάθης πέθανε το 1979 στην Χρυσαυγή.



Το σπίτι του Κεμάλ ήταν χτισμένο από πέτρες και πλιθιά και ήταν διώροφο. Στον επάνω όροφο είχε δύο δωμάτια και κάτω το χαγιάτι. Είχε και αυλή. Βρισκόταν στην άκρη του χωριού μακριά από το τζαμί και δεν ανήκε στην κατηγορία των πλούσιων, αλλά των φτωχών σπιτιών. Ήταν χτισμένο κολλητά με άλλα δύο σπίτια.
Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι κάτοικοι, πριν μεταναστεύσουν, θυμούνταν ότι σε νεαρή ηλικία έβοσκαν με τον μικρό Κεμάλ πρόβατα και αγελάδες γύρω από το χωριό. Ήταν ένα συνηθισμένο παιδί της εποχής του. Όμως, στη συνέχεια χωρίς να γνωρίζουν γιατί, η μητέρα του τον πήρε και έφυγαν στην Θεσσαλονίκη.
Οι τοίχοι του σπιτιού του Κεμάλ σώζονταν σε ύψος μισού περίπου μέτρου μέχρι τις αρχές του 1980. Τα σπίτι του όπως και τα υπόλοιπα του χωριού τα είχαν γκρεμίσει οι Θρακιώτες πρόσφυγες το 1924-25 για να πάρουν τις πέτρες και να χτίσουν καινούργια σπίτια στη σημερινή νέα Χρυσαυγή (πιο κοντά στον Λαγκαδά).
Η αλήθεια αυτή αποσιωπήθηκε από τον καλπάζοντα τουρκικό εθνικισμό ο οποίος επιθυμούσε να παρουσιάσει τον Κεμάλ γεννημένο στην μεγάλη πόλη της Θεσσαλονίκης, η οποία άκμαζε και έλαμπε στα Βαλκάνια την εποχή εκείνη, και όχι σε ένα άγνωστο φτωχό χωριουδάκι, έξω από τον Λαγκαδά.


ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ.
Τούρκοι πρόσφυγες που έφυγαν με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών από το παλιό Σαρίγερ, γνώριζαν την αλήθεια και παρά τα ψέματα του τουρκικού εθνικισμού, ερχόντουσαν πριν το 1981, ατομικά κυρίως, για "προσκύνημα" στον αληθινό τόπο γεννήσεως του Μουσταφά Κεμάλ. Υπήρχε μάλιστα ένας ντόπιος αγελαδάρης, ο Κωνσταντίνος Γιαμουτζής, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά την αληθινή ιστορία και αυτός συνόδευε τους επισκέπτες από την Τουρκία στο Σαρίγερ και τους έδειχνε τα ερείπια του σπιτιού!

Αργότερα άρχισαν να έρχονται και με λεωφορεία από την Τουρκία. Το τελευταίο ήρθε το καλοκαίρι του 2007. Πολλοί επισκέπτες Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια και την επιβεβαιώνουν, ότι δηλαδή ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά στο χωριό αυτό. Μάλιστα, ένας Τούρκος από την Σμύρνη, προσκύνησε, φίλησε το χώμα και πήρε πέτρες από τα θεμέλια του σπιτιού του Κεμάλ για ενθύμιο. Όταν τον ρώτησαν εάν θα πάει και στο σπίτι της Θεσσαλονίκης, είπε «Αυτό είναι ψέμμα. Ντροπή που άλλαξαν τον τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Προσβάλλουν την μνήμη του. Δεν θα επισκεφτώ το ψευτο-σπίτι της Θεσσαλονίκης»!!!
Η ... ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΟΥ.
Φαίνεται ότι και κάποιοι Τούρκοι αξιωματούχοι γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά δεν τολμούν να την αποκαλύψουν. Το έτος 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε την Χρυσαυγή (το κτίριο της τότε κοινότητος) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (σχετικό ρεπορτάζ στην εφημ. Θεσσαλονίκης 'ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ', 10η Μαίου 1981 για όσους είναι τάχα "δύσπιστοι" ή παριστάνουν τους "δύσπιστους"...) συνοδευόμενοι και από Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο. Ο ίδιος ήξερε την αλήθεια και γι’ αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους, να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γεννήσεως του Μουσταφά Κεμάλ. Στάθηκε με σεβασμό και τράβηξε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε το λόγο…». Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού…

Το 1981 πάλι, με αφορμή τους …εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος και Κωνσταντίνος Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως την "θεωρία" ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του, της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κλπ) [Άς κοιτάξουν κάποιοι τουρκολάγνοι, κάποιοι φιλοπότες δήμαρχοι και όλο το 'ρεπούσιο' "σόϊ", το αρχείο του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου της Βουλής, για να πεισθούν, ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!]

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ.
Αλλά, ακόμα και αν ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, τότε σύμφωνα με μαρτυρία που διασώθηκε από την ίδια την αδερφή του, την Μακμπουλέ, «ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα άλλο, σε κοντινή γειτονιά» (βλ. Μουσταφά Κεμάλ, Χ. Χριστοδούλου, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 28). Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το μουσείο έχει στηθεί σε ΛΑΘΟΣ σπίτι!
Γιατί, λοιπόν, το Ελληνικό κράτος δέχθηκε ως πόλη γεννήσεως του Κεμάλ την Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα το ΕΝΤΕΛΩΣ..."ΜΑΪΜΟΥ" σπίτι της οδού Αγ. Δημητρίου, δίπλα στο Τουρκικό προξενείο; 

Η απάντηση βρίσκεται στο... ΄φανφαρόνικο κλίμα' της Ελληνοτουρκικής προσεγγίσεως, που επικρατούσε την δεκαετία του 1930, όπου πολλές υπερβολές και χειρονομίες φιλίας ανταλλάσσονταν μεταξύ των Ελληνικών (κυρίως) και Τουρκικών κυβερνήσεων. Ο τουρκικός εθνικισμός - με την ανοχή του ιδίου του Κεμάλ - είχε ήδη ανακηρύξει ως πόλη γέννησεώς του την Θεσσαλονίκη και δεν θα ήταν ευγενικό(;;;) εκ μέρους της Ελλάδος, να απομυθοποιήσει τον μύθο! Δεν θα είχε άλλωστε καμία σημασία για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. (Τώρα όμως; "Πληρώνουμε" ή όχι, λάθη της εποχής εκείνης;)

Το 1934 η Ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι-μαϊμού, μία πινακίδα όπου αναφερόταν ότι «εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ». Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, σε μία συμβολική κίνηση προς την …φίλη Τουρκία, έδωσε εντολή στο δήμο Θεσσαλονίκης να αγοράσει το μαϊμού-σπίτι από τον Ελληνική οικογένεια (Σεραφειμίδου, έμποροι υποδημάτων), που το κατοικούσε. Όταν η οικογένεια αρνήθηκε να το πουλήσει προφανώς από εθνική ευαισθησία, τότε το κράτος προχώρησε στην υποχρεωτική απαλλοτρίωσή του… Μετά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ενημέρωσε επίσημα με επιστολή του την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, ότι χαρίζει το σπίτι στο Τουρκικό κράτος! (Τί να πούμε; Λεπτές βαλκανικές ισορροπίες της εποχής; Πάντως το υπουργείο των Εξωτερικών, το "κρατούσε" ο ίδιος ο Μεταξάς!)
Ο Κεμάλ και η μητέρα του Ζουμπεϊντέ, γνώριζαν την αλήθεια, αλλά έκαναν την …πάπια! Άραγε, θα μπορούσαν να πουν, ότι δεν γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι, αλλά σε ένα χωριατόσπιτο στην περιοχή του Λαγκαδά; Και τι θα μπορούσε να γίνει; Να τους χαρίσουν ένα γκρεμισμένο χωριατόσπιτο βουτηγμένο στις λάσπες σε ένα άγνωστο χωριό; Αυτό δεν θα ταίριαζε στην εικόνα και στην ιστορία του "μεγάλου ηγέτου" της συγχρόνου Τουρκίας...
Προφανώς και η Ελληνική κυβέρνηση γνώριζε την αλήθεια, αλλά θέλησε με αυτή την κίνηση να κολακεύσει τον ίδιο τον Κεμάλ. Η επίσημη αναγνώριση του σπιτιού από την ίδια την Ελληνική κυβέρνηση, θα έκλεινε οριστικά το ζήτημα. Όμως πέρα από την επίσημη ιστορία, που γράφεται και επιβάλλεται από πολιτικές σκοπιμότητες υπάρχει και η αλήθεια του λαού, η μνήμη του οποίου δεν αλλοιώνεται από τέτοιες σκοπιμότητες. Αυτή καταγράφουμε, όπως διασώθηκε αρχικά από τους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού Σαρίγερ και στη συνέχεια μεταδόθηκε στους χριστιανούς πρόσφυγες. Η αλήθεια στην λαϊκή μνήμη επιβιώνει μέχρι σήμερα. Η 'Ζαγάλισα' διαθέτει άφθονο υλικό από βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις κατοίκων, όπου αποδεικνύονται με λεπτομέρειες όλα τα παραπάνω! (Η 'Ζαγάλισα' είναι μία εξόχως αξιόλογη εφημερίδα, που εκδίδουν με πολύ κόπο οι Έλληνες Πομάκοι και ΑΞΙΖΕΙ να γίνουν όλοι οι Έλληνες συνδρομητές. Θα βρείτε ουσιαστικές ειδήσεις και σπάνια στοιχεία, που "κόβονται μαχαίρι" στα υπόλοιπα "ελληνικά" ΜΜαποβλακώσεως...)



Οι Τούρκοι χαρούμενοι για την ανέλπιστη Ελληνική δωρεά, πήραν το μαϊμού–σπίτι και στη συνέχεια έφεραν και... μαϊμού έπιπλα και άλλες απομιμήσεις από το ανάκτορα 'Ντολμά Μπαχτσέ' και 'Τοπ Καπί' της Κωνσταντινουπόλεως, ακόμα και …ρούχα του Κεμάλ και τα εκθέτουν πλέον στο μουσείο, δίνοντας την εντύπωση στον σημερινό επισκέπτη του μουσείου, ότι τα μαϊμού έπιπλα και οι φορεσιές, χρησιμοποιήθηκαν μέσα σε αυτό το σπίτι, από τον ίδιο τον Κεμάλ. Το χέρι του Κεμάλ ποτέ δεν ακούμπησε αυτά τα ιμιτασιόν έπιπλα…


Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το σπίτι είχε κατοικηθεί από Ελληνικές οικογένειες για πολλά χρόνια. Έτσι, η όλη υπόθεση θυμίζει μάλλον θεατρικό σκηνικό σε κωμωδία…στην οποία συνέβαλε και το Ελληνικό κράτος. Όμως, η ιδεολογική λειτουργία του βαμμένου με... ροζ χρώμα μαϊμού-σπιτιού είναι έντονη και εκεί κατευθύνονται συστηματικά πλέον σχολεία και σύλλογοι από την Θράκη, προκειμένου να βαθαίνουν ακόμη περισσότερο τον συνειδησιακό εκτουρκισμό των Πομάκων...