 |
| ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΝΑ ΠΟΥΜΕ; ΜΟΝΟΝ Θ Α Υ Μ Α Σ Μ Ο Σ ! |
Ο σύγχρονος μέσος Ευρωπαίος, όπως (ίσως) και ο Έλλην, είναι μαθημένος στις ανέσεις, στην καλοπέραση, στις ευκολίες της καθημερινής του ζωής. Στοιχεία, που του κακοφαίνεται απέραντα να τα απωλέσει, έστω και για λίγο...
Μακρυά τώρα απο την 'γηραιά' μας ήπειρο, άς δούμε πώς "λειτουργεί" ένας άλλος 'κόσμος', με απερίγραπτες στερήσεις και δυσκολίες, χωρίς όμως να χάνει ούτε στο ελάχιστο το κουράγιο του, άν και φτωχός... (η είδηση αυτή έκανε τον γύρο της Γής, προ 2ετίας και πλέον, αλλά η αξία της παραμένει.)
"Πάμε" μαζί για λίγο στην (σεβαστών διαστάσεων) πρωτεύουσα της Ινδίας. Στο Νέο Δελχί, μία πόλη 13.500.000 κατοίκων, κάτω από μια γέφυρα του 'metro', συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα!
Γύρω στα 70 μικρά παιδιά, από γειτονικές παραγκουπόλεις, παρακολουθούν μαθήματα στο υπαίθριο (!) σχολείο, που έχει στήσει εκεί, ένας αφανής ήρωας: Ο 40χρονος Rajesh Kumar Sharma.
Πατέρας τριών παιδιών και ο ίδιος ο Sharma, υποχρεώθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων, να παρατήσει το Κολλέγιο όπου σπούδαζε. Και όπως παρατήρησε, το ίδιο ακριβώς συνέβαινε με πολλά παιδιά στην περιοχή. Δεν πήγαιναν σχολείο, γιατί οι οικογένειές τους δεν το άντεχαν οικονομικά...
«Όποτε περνούσα από την περιοχή, έβλεπα παιδιά να χασομεράνε από εδώ κι από 'κει, σπαταλώντας το χρόνο τους» είπε ο ίδιος, εξηγώντας πώς ξεκίνησε το όλο εγχείρημα.
Σκέφτηκε λοιπόν να δημιουργήσει ένα δωρεάν σχολείο! Και επειδή δεν είχε κάν την οικονομική δυνατότητα να χτίσει – ή έστω να νοικιάσει – ένα μέρος για να κάνει μάθημα, έβαψε δύο τοίχους μαύρους, για να τους χρησιμοποιήσει σαν πίνακα της τάξεως και άρχισε να διδάσκει κάτω από μια γέφυρα!
Παράλληλα, προσπάθησε να πείσει τους εργάτες και τους αγρότες της περιοχής, να επιτρέψουν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, αντί να δουλεύουν για να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα.
Και πράγματι.
Σύντομα, άρχισαν να καταφθάνουν στο «υπαίθριο σχολείο», παιδιά που υπό άλλες συνθήκες θα δούλευαν από εδώ και από κει, χωρίς να έχουν την παραμικρή τύχη να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη μοίρα της φτώχειας.
Στο σχολείο τα μαθήματα ξεκινάνε από τα βασικά. Στόχος είναι να προετοιμαστούν τα παιδιά, για να συνεχίσουν σε κάποιο δημόσιο σχολείο. Όταν ξεκίνησε πέρσι το εγχείρημα, είχε 140 μαθητές. Τώρα, τουλάχιστον τους μισούς από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος, κατάφερε να τους βάλει σε κανονικά σχολεία.
Για να καταφέρει να κρατήσει το «σχολείο» του σε λειτουργία, ο Sharma, αφήνει για δύο ώρες την δουλειά του σε ένα εμπορικό κατάστημα στο Shakarpur, όπου τον αναπληρώνει ο αδερφός του και πάει να διδάξει. «Έρχονται εδώ κάθε μέρα και καταφέρνουμε να είμαστε μπροστά στην ύλη από άλλα σχολεία», λέει ο ίδιος. Μάλιστα επιτρέπει και σε μικρότερα παιδιά να καθήσουν στις τάξεις και να παρακολουθήσουν.
Πλέον ο «καλός σαμαρείτης της εκπαιδεύσεως» δεν είναι μόνος! Τον βοηθάει και ο Laxmi Chandra, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής. «Δεν παίρνω κάν απουσίες», λέει ο Chandra. «Στα παιδιά αρέσει να έρχονται εδώ, γιατί δεν υπάρχουν οι περιορισμοί των κανονικών σχολείων και θέλουμε να το κρατήσουμε έτσι» Ο εμπνευστής του σχολείου της γεφύρας, θεωρεί ότι το μεγαλύτερό του επίτευγμα, είναι η αλλαγή νοοτροπίας στους γονείς. Οτι δηλαδή, τους έπεισε να επενδύσουν στη μόρφωση των παιδιών τους, γιατί έτσι μπορούν να τους προσφέρουν μια καλύτερη μοίρα.
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΕΘΑ ΜΕ ΒΑΘΥΤΑΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΟΣ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ, ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ, ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥ...
ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΑΣ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ...
ΠΟΙΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ;
ΠΟΙΑ 'ΑΚΑΔΗΜΙΑ';
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ 'μετάλλια';
ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ; ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ; ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΟΥ "ΣΚΟΤΩΝΑΝ" ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥΣ ΑΣΚΟΠΑ;
ΦΟΒΕΡΟ "ΧΑΣΤΟΥΚΙ" !...
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
"Ιωάννης Καποδίστριας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου