Ο Άγιος νεομάρτυρας Φιλούμενος, του Φρέατος του Ιακώβ (29 Νοεμβρίου 1979).
[ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ, ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ!
ΕΠΕΙΔΗ, Ε Π Ι Β Α Λ Λ Ε Τ Α Ι ΝΑ Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε...]
(Με την ευκαιρία της χθεσινής εορτής, όπως αναγράφεται στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, της 29ης Νοεμβρίου, παραθέτουμε με βάση ειδικώτερες ιστοσελίδες, τον βίο και το μαρτύριο εν συντομία, του Μάρτυρος αυτού της Πίστεώς μας, που έγινε το 1979. Να έχουμε την ευχή του! Για την αντιγραφή "Παπαφλέσσας").
Άγιος Φιλούμενος – Στις 29 Νοεμβρίου 2009, ημέρα της εορτής του, έγινε η αγιοκατάταξή του στα Ιεροσόλυμα.
Ο Άγιος Φιλούμενος, κατά κόσμος Σοφοκλής, γεννήθηκε στην Λευκωσία, στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του, ήταν οι Ευσεβείς, Γεώργιος και Μαγδαληνή.
Ήταν δίδυμος αδελφός με τον (μετέπειτα) π. Ελπίδιο, κατά κόσμον Αλέξανδρο και από μικροί ξεχώριχαν, για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό, από πολύ νωρίς, άναψε μέσα τους η επιθυμία, για την μοναχική ζωή.
Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 ετών, αναχώρησαν και οι δύο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου, τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στην Σχολή της Αγίας Σιών.
Το 1937 εκάρησαν μοναχοί,
παίρνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου, χειροτονήθηκαν διάκονοι και το 1939 αποφοίησαν από το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου. Ο π. Ελπίδιος έφυγε από την Αγία Γη, υπηρετώντας σε άλλους τόπους.
Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα για 45 συνεχή χρόνια, μέχρι το μαρτύριό του! Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αφού πέρασε από διάφορες διακονίες μέσα στο Πατριαρχείο και διορίσθηκε σε διάφορες θέσεις, υπηρετώντας πάντοτε με ευθύνη και φόβο Θεού και με πολύ αγάπη προς τους αγιοταφίτες πατέρες, στις 8 Μαΐου του 1979, μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, όπου υπηρέτησε μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους.
 |
| ΕΔΩ ΕΓΙΝΑΝ "ΟΛΑ"... |
Εκεί όμως, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από φανατικούς Εβραίους που συνέχεια τον απειλούσαν, ότι αν δεν εγκαταλείψει το Φρέαρ και πάρει τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο να φύγει, θα τον σκοτώσουν! Εκείνος όμως απαντούσε, ότι δεν θα εγκαταλείψει ΠΟΤΕ το προσκύνημα, αλλά ότι ήταν έτοιμος, ακόμα και να μαρτυρήσει, ως πιστός φύλακας αυτού...
Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα της μνήμης του Αγ. Μάρτυρος Φιλουμένου, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος τελούσε τον Εσπερινό, του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν!
Το μαρτύριό του ήταν φρικτό, γιατί οι δήμιοί του, τον χτύπησαν αλύπητα στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού!
Στην συνέχεια, βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μία χειροβομβίδα (!!!) καταστρέφοντας τον χώρο. Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία, του π. Σωφρονίου, που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρος, για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι παρέμεινε 5 ημέρες μετά το μαρτύριό του, ζεστό και εύκαμπτο (!) και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο, για να τον ντύσει!
Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία, του κατά σάρκα αδελφού του, π. Ελπιδίου, που αν και μίλλια μακρυά, στο Άγιον Όρος, ά κ ο υ σ ε (ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ!) την φωνή του π. Φιλουμένου, να του λέγει: «Αδελφέ μου με σκοτώνουν, προς δόξαν Θεού! Σε παρακαλώ, μην αγανακτήσεις»!!!
Η Εκκλησία τον τιμά ως Άγιο, στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του, βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς Ιερού Ναού, που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου.
Κτίτωρ του νέου αυτού Ναού, είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων, που συνεχίζονται εναντίον του π. Ιουστίνου και του Ιερού Προσκυνήματος. Χιλιάδες ορθόδοξοι καταφθάνουν κατ’ έτος, για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανό του, στο Φρέαρ του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.
 |
| Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ, ΣΤΟ ΦΡΕΑΡ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ, Ο Π.ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ. |
Τεμάχιον ιερού λειψάνου του, πετραχήλι του, μαζί με την παρούσα εικόνα, ευρίσκονται και εις την Ελλάδα, εις την Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ, Τρικόρφου Φωκίδος. (Ηγούμενος είναι ο αρχιμανδρίτης π.Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ενώ η Μονή του, ονομάζεται επίσης "με τα 40 σήμαντρα").
Πηγή: http://www.freemonks.gr/index.php?page=news_info&lang=1&id=123 ΚΑΙ
http://vatopaidi.wordpress.com/2009/11/29/st-philoumenos/
29 Νοεμβρίου, 2009 — VatopaidiFriend
ΜΕΡΙΚΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟ
Ο Φιλούμενος έμεινε στην Αγία γή για 46 έτη, διακονώντας την εκεί αδελφότητα του Πατριαρχείου, ως φύλακας αγίων τόπων, αλλά εξαιρέτως αγίων τρόπων.
Τελευταίος σταθμός της διακονίας του. ήταν το Φρέαρ του Ιακώβ, το οποίον έγινε τόπος του μαρτυρίου του.
 |
| ΤΑ ΔΥΟ ΕΚ ΚΥΠΡΟΥ ΑΔΕΛΦΙΑ-ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΕΣ, Π.ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ & Π.ΕΛΠΙΔΙΟΣ |
Μοναχός με υπακοή πηγαίνει, όπου η «Αγιοταφική Αδελφότης» τον στέλνει. Έτσι τον γνώρισε σχεδόν όλη η Παλαιστίνη. Βηθλεέμ, Άγιος Κωνσταντίνος Τιβεριάδος, Ιόππη, Ραμάλα, Άγιος Σάββας, Άγιος Θεοδόσιος, Προφήτης Ηλίας και τελευταία το φρέαρ του Ιακώβ, τον αισθάνονται κοντά τους λειτουργό του Θεού του Υψίστου, που δεν παύει ν' απευθύνει στο Θεό του ελέους παρακλήσεις, δεήσεις, αίνους και δοξολογίες, ευχαριστίες... Και αυτά, έως τις 29/11/1979.
Στις 29 Νοεμβρίου 1979, ημέρα της ονομαστικής του εορτής, φανατικοί σιωνιστές,που διεκδικούσαν το προσκύνημα ως δικό τους, τον κατέκοψαν την ώρα του Εσπερινού!
Μια εβδομάδα πριν, μια ομάδα φανατικών Σιωνιστών, πήγε στο μοναστήρι, στο Φρέαρ του Ιακώβ, ισχυριζόμενοι ότι, ήταν ..."Εβραϊκός ιερός τόπος" και απαιτώντας, όπως όλοι οι Σταυροί και οι εικόνες, να απομακρυνθούν!
Βέβαια, ο άγιος επεσήμανε, ότι το πάτωμα στο οποίο ήταν τώρα, είχε κατασκευαστεί από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο πριν από το 331 μ.Χ. και ότι χρησιμοποιήθηκε ως Ορθόδοξος Χριστιανικός ιερός τόπος, για 16 ολόκληρους αιώνες, πριν το ισραηλινό κράτος να δημιουργηθεί και ότι ήταν στα χέρια των Σαμαρειτών, 8 αιώνες πριν από αυτό, (το υπόλοιπο του αρχικού ναού, είχε καταστραφεί κατά την εισβολή του Σάχη Χοσράν Παρνίς στον 7ο αιώνα, κατά την οποία οι Εβραίοι, είχαν σφαγιάσει ΟΛΟΥΣ τους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ...)
Η ομάδα έφυγε με απειλές, ύβρεις και αισχρότητες, του είδους που οι ντόπιο χριστιανοί υποφέρουν τακτικά...
Μετά από λίγες ημέρες, στις 29 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια μιας χειμαρρώδους νεροποντής, μια ομάδα Σιωνιστών γύρισε στο μοναστήρι. Ο Άγιος είχε ήδη βάλει το πετραχήλι του, για τον Εσπερινό.
Η αποσπασματική κοπή των τριών δακτύλων(!) με το οποίο έκανε το σημείο του Σταυρού του, έδειξε ότι είχε βασανιστεί σε μια προσπάθεια, να τον κάνουν να αρνηθεί την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη!
Το πρόσωπο του, είχε χαραχθεί άγρια, στη μορφή του Σταυρού. Η εκκλησία και ιερά σκεύη, είχαν όλα καταστραφεί από την διάπραξη της ιεροσυλίας...
Το σκήνωμα του Αγίου, παραδόθηκε στους ορθοδόξους, μετά από 6 μέρες, αλλά διατηρούσε την ευκαμψία του και ετάφη στο κοιμητήριο της Αγίας Σιών. Μετά από τέσσερα χρόνια στην ανακομιδή των ιερών του λειψάνων, το σώμα βρέθηκε άφθαρτο και ευωδίαζε!
Τότε, έκλεισαν τον τάφο και τον ξανάνοιξαν τα Χριστούγεννα του 1984, οπότε το ιερό σκήνος διατηρούσε μερική αφθαρσία και το τοποθέτησαν σε υάλινη λειψανοθήκη, στο βόρειο τμήμα του ιερού βήματος στο ναό της Αγίας Σιών.
Γράφει ο φιλος του, πατηρ Σωφρόνιος.
Ο μακαρίτης ο πατήρ Φιλουμενος, μας έλεγε ότι κάθε Παρασκευη, πολλοί από τους θρησκευομένους Εβραίους πηγαιναν για να ...προσευχηθούν, στο φρεαρ του Ιακώβ. Συνεχεια του έλεγαν, να σηκώση όλες τις εικόνες και τον Εσταυρωμενον ακόμα, να τις πάρει και να φύγει, "διοτι το φρεαρ είναι δικο τους" και όχι δικο μας. Ειδ’ άλλως, θα το μετανοιώση πικρά, αλλά θα είναι αργά!
Από τον καιρό που πήγε εκεί, όλο και τον φοβέριζαν. Αυτός όμως ηξερε τα Εβραϊκά και τους αποστόμωνε. Δεν ειδοποίησε ποτέ την αστυνομία να το έχει υπ' όψιν της και ούτε το φανταζόνταν, ότι θα τον σκότωναν!
Στις 16 Νοεμβριου ( 29 Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο) ειχε μεγάλη βροχή, αστραπές, βροντές, χαλασμό Κυρίου, ολη μέρα...
Βρήκαν ευκαιρία, που δεν υπήρχε κανένας, λόγω της κακοκαιρίας, πήγαν και τον σκότωσαν, μέσα στο φρέαρ του Ιακώβ, μεταξύ του Ναού και του θυσιαστηρίου, όπως έκαναν και στον προφήτη Ζαχαρία, τον πατέρα του Αγίου Ιωάννου του Προδρομου!
Την ώρα που έκανε εσπερινό, εκείνη την ώρα ώρμησαν, Κύριος οίδε πόσοι ήσαν και τον Κ Α Τ Ε Κ Ο Ψ Α Ν, με το τσεκούρι στα μούτρα και στο δεξί του χέρι, κόβοντας τα δάκτυλά του! Επίσης η σιαγόνα του και το ένα μάτι του βγαλμένο (!!!) και το άλλο κτυπημένο!
Το πώς μπήκαν μέσα στο Μοναστήρι, Κυριος οίδεν, διότι ο φύλακας, έφυγε στις 4 το απόγευμα και έκλεισε το Μοναστήρι. Ο φόνος έγινε στις 5.
Το πρωΐ πηγαίνει ο φύλακας στις 7. Φωνάζει, πάτερ Φιλούμενε, ξαναφωνάζει, στο δωμάτιό του δεν τον βρίσκει. Πηγαίνει στην εκκλησία και τον βλέπει σκοτωμένο, μέσα στα αίματα! Αμέσως ειδοποίησε την αστυνομία και η αστυνομία το Πατριαρχείο.
Αλλά αφού τον σκότωσαν, έρριξαν και χειροβομβίδα(!!!) έξω στην προσκομιδή και τα έκαμαν όλα κομμάτια. Ούτε μανουάλια άφησαν γερά, ούτε εικόνες! Και αυτόν τον Εσταυρωμένον, του έκοψαν το χέρι του, το αριστερό!
Τα άγια ποτήρια χυμένα. Ήταν τόσο τρομερή η κατάστασι, σαν να μην κατοικούσε άνθρωπος μέσα από χρόνια...
Τον πήγαν στο νεκροτομείο. Μετά τον έκαναν νεκροψία στο Τελ Αβιβ και στις 21 Νοεμβρίου μας ειδοποίησαν. Εγώ πήγα μαζί με τρείς άλλους πατέρες του Πατριαρχείου και μας τον έδωσαν γυμνόν! Όταν τους ρωτήσαμε, που είναι τα ρούχα του, μας ειπαν είναι στη Νεάπολι. Ευτυχώς που είχαμε πάρει μαζί μας, όλα τα χρειαζούμενα για να τον ντύσουμε...
Αλλά δεν φαντάζεστε, όταν μας τον παρέδωσαν κομματιασμένο, το πρόσωπό του, ήταν αγνώριστο, φέρων τα στίγματα του Μαρτυρίου, όπως οι Πέρσες έσφαξαν τους πατέρες του Αγίου Σάββα και λοιπών μοναστηρίων.
Έτσι και σήμερα. Ακολούθησε νέο μαρτύριο, στον πατέρα Φιλούμενο.
Πέντε ημέρες τον είχαν στο ψυγείο. Και όμως ήταν μαλακώτατος, σαν να μην είχε πεθάνει! Όταν άρχισα να τον ντύνω – διότι οι άλλοι δεν μπορούσαν, δεν άντεχαν να τον βλέπουν από τις κακουχίες που είχε...
Του λέγω, σαν να ήταν ζωντανός:
- Γεροντά μου, τώρα θα με βοηθήσης να σε ντύσω, διότι βλέπεις είμαι μόνος μου.
- Όταν άρχισα και του έβαλα την φανέλλα, το πρώτο χέρι αμέσως, το κατέβασε μόνος του! Όπως και το άλλο χέρι! Και τα πόδια ομοίως. Του μάζευα τα πόδια, να του φορέσω τα ρούχα και όταν τελείωνα, τα άπλωνε μόνος του...
- Στο αριστερό πόδι, από κάτω, είχε χτύπημα με το τσεκούρι!
- Από το νεκροτομείο, τον φέραμε στο Πατριαρχείο. Στην άγια Θέκλα έγινε η νεκρώσιμος ακολουθία, εν μεσω των αγιοταφιτών πατέρων, των αδελφών του μακαριτου και άλλων πολλών.
Ηλθαν μέχρι και πολλοί, ξένων δογμάτων και μουσουλμάνοι και χοτζάδες!
Γιατί όμως όλοι αυτοί;
Διότι, όλοι τον αγαπούσαν και ήλθαν να του δώσουν, τον τελευταίον ασπασμόν.
Τι οδυρμος!
Τι θρηνος!
Τι κοπετος, ήταν αυτός!
- Η ισραηλινή κυβέρνηση, από το πρωΐ μέχρι και πρίν τον ενταφιασμό στην Σιών, έστειλε αστυνομία κοντά στους αγιοταφίτας πατέρας, φοβουμένη αντίποινα. Πήρε αυστηρά μέτρα.
Και νεκρόν ακόμα, τον εφοβούντο. Το αίμα του, όπως είπα, να τους εύρη μέχρι τετάρτης γενεάς, όπως λέει και το Ευαγγέλιο.
- Το φρέαρ μένει ακόμα κλειστό. Κανένας δεν παίρνει απόφασι να πάη, εάν δεν ξεκαθαρίση ο φόνος του μακαριστού πατρός Φιλουμένου.
- Παντως το Πατριαρχείο διαμαρτυρήθηκε στην ισραηλινή κυβέρνηση. Δόθηκαν υποσχέσεις πολλές... Όμως, «στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα», όπως λέει και η παροιμία.
- Η Εκκλησία του φρέατος, νομίζει κανείς, πως ήταν σκοποβολείο!
- Τον π. Φιλούμενο όλοι τον κλάψαμε, διοτι ήταν ένας καλός και Άγιος πνευματικός. Ο Πατριάρχης τον αποκαλούσε «πτωχοπρόδρομο». Και, όντως, ήταν. Οι τέλειοι κληρονομούν την Βασιλεία των Ουρανών.
- Υπέμεινε λίγο μαρτύριο και βρίσκεται μεταξύ των Ιερομαρτύρων και των Οσιομαρτύρων.
- 'Ων ταις πρεσβείαις, είθε να αξιωθούμε και εμείς της Βασιλείας των Ουρανών.
-Ιερομόναχος ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ Αγιοταφίτης
ΠΗΓΗ:http://filoumenos.com/index.php?option=com_content&view=article&id=251:2009-11-29-14-22-11&catid=67:2009-12-09-10-04-37&Itemid=99
[Για όσους ενδιαφέρονται : α.Βιβλίο για τον Άγιο Φιλούμενο, έχει γράψει προ ετών, ο πολυγραφότατος αρχιμανδρίτης π.Νεκτάριος Ζιόμπολας.
β.Ανάλογη (και ανατριχιαστική) περίπτωση εκτελέσεως Ορθοδόξου Ιερέως εν ψυχρώ, μέσα στην Εκκλησία, με ΑΓΡΙΟ και θα λέγαμε "σατανιστικό & τελετουργικό" τρόπο, απο φανατικούς Σιωνιστές, έχουμε το 1985, στην Σάντα Κρούζ της Καλιφόρνιας, στις ΗΠΑ. Θύμα τους, ο καταγόμενος απο την Άνδρο, (χωριό Αποίκια) έγγαμος πατήρ Ιωάννης Καρασταμάτης! ("Έγραψαν" στους τοίχους της Εκκλησίας, με το αίμα του, τον δυσώνυμο τριψήφιο αριθμό!)
Στην χώρα μας, είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΗ, η σκοτεινή εκείνη υπόθεση, αυτού του επίσης ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ...
Αγνοείται ΑΝ και ΠΟΤΕ, η επίσημη Εκκλησία, θα προχωρήσει 30 χρόνια μετά τον σφαγιασμό του, στην αγιοποίησή του...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου