Ποιοί κρύβονται πίσω απο την διάθεση πολύ κομβικών (και) για την εθνική ασφάλεια,  νησιωτικών περιοχών; (2)

           Οι Τούρκοι, «μιά ζωή», τον ‘χαβά’ τους! Εμείς όμως, θα ανοίξουμε επιτέλους το στόμα μας, να μιλήσουμε; Ξεκάθαρα; Κατηγορηματικά; Με βάση δημοσίευμα της 24^ης Δεκεμβρίου, της σίγουρα ‘γνωστής’ τουρκικής εφημερίδος ‘Ζαμάν’, συνολικά 16 νησιά του Αιγαίου (και της Μεσογείου), έχουν ιδιοποιηθεί παρανόμως, από την Ελλάδα(!), λόγω της... αμελείας της τουρκικής κυβερνήσεως, αναφέρουν μια σειρά από ειδικούς(;) γνωρίζοντες. “Η κυβέρνηση αγνόησε την εξαγορά των νησιών της Τουρκίας από την Ελλάδα, προκειμένου να είναι σε θέση να πάρει μια ημερομηνία, για τις διαπραγματεύσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004,” αναφέρει ο Ουμίτ Γιαλίμ, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος (DP), συμπληρώνοντας πώς. η εξαγορά των νησιών από την Ελλάδα, ξεκίνησε το 2004, με δύο νησιά, Donkey(εδώ εννοούν το Γαϊδουρονήσι) και Bulamaç, ανοικτά των ακτών της πόλεως ‘Didim’ στις τουρκικές ακτές του Αιγαίου.

          Προ μερικών μηνών, ο υπουργός Εξωτερικών, Ahmet Davutoğlu δήλωσε, απαντώντας σε κοινοβουλευτική ερώτηση, ότι υπάρχει, όσον αφορά ορισμένα(;) νησιά και νησίδες στο Αιγαίο, μια σειρά από προβλήματα(«μανούλες τα μεμέτια, να «ανακαλύπτουν μία ζωή» δήθεν ‘προβλήματα’...), όπως αυτό της ιδιοκτησίας, και ότι η Τουρκία, σε μια προσπάθεια να φθάση σε μια δίκαιη λύση(σιγά μήν ενδιαφέρεται η Άγκυρα, για «δίκαιες λύσεις»), είναι σε διάλογο(απο πότε και απο ποιούς;;;) με την Ελλάδα! Ο ίδιος βουλευτής ισχυρίσθηκε, ότι δεν υπάρχει ασάφεια(;), ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών αυτών! “Τα νησιά αυτά ανήκουν στην Τουρκία”(τί λές βρέ ζώον!), δήλωσε στην ‘Zaman’,  συμπληρώνοντας: «Στην πραγματικότητα, μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης, η νεοσύστατη Τουρκική Δημοκρατία, ξεπληρώνοντας το χρέος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τις δυτικές δυνάμεις, κατέβαλε επίσης το ποσό που αναλογεί σε αυτά τα νησιά»!(Δηλαδή  ρε ‘καρντάσια’, πότε πληρώσατε, πόσα πληρώσατε, για ποιά ακριβώς νησιά και επί ποίας ελληνικής κυβερνήσεως, δεν μας λέτε;)

          Τα 16 νησιά που ο, μάλλον ‘απίθανος’ αυτός βουλευτής Γιαλίμ, ισχυρίζεται, ότι είναι (δήθεν)τουρκικά, αλλά των οποίων η κυριότητα κάποιοι αναλυτές θεωρούν αμφίβολη είναι τα εξής: Οινούσσες, Χουρσίτ, Φούρνοι, Γαϊδουρονήσι, Αρκιοί, Φαρμακονήσι, Kololimnoz, Keçi, Γυαλί,Λέβιθα και Ardacıkall, όλα στο Αιγαίο, και Γαύδος, Δία ή Ντία, Διονυσάδες, και Κουφονήσι στην περιοχή της Μεσογείου!(Τίποτε άλλα, «θέλετε»;)
Στη Συνθήκη της Λωζάννης, που ακολούθησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, την οποία η Τουρκία υπέγραψε το 1923, με τις νικήτριες δυνάμεις του πολέμου, η Άγκυρα συμφώνησε να δώση πίσω τα νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου, που είχαν καταληφθή από ξένες δυνάμεις, όσο διαρκούσε ο πόλεμος. Αλλά ο Γιαλίμ υπογράμμισε, αυτά τα 16 νησιά, δεν αναφέρονται μεταξύ των νησιών, που η Τουρκία συμφώνησε ότι ανήκουν στην Ελλάδα και την Ιταλία. “Αν τα ονόματα των νησιών αυτών δεν αναφέρονται στην συνθήκη, γιατί θα πρέπει να είναι η ιδιοκτησία τους αμφιλεγόμενη;”, . “Αυτό σημαίνει ότι παρέμειναν ως τουρκικό έδαφος”! Από το 2004, η Ελλάδα φέρεται – συνέχισε το παραλήρημά του, ο ίδιος βουλευτής - να έχει αρχίσει την οικοδόμηση οικισμών στα νησιά, του Donkey και Bulamaç, απαιτώντας απο Τούρκους πολίτες, να επιδείξουν διαβατήριο για να εισέλθουν σε αυτά! (Δηλαδή, τί ήθελε ο ανεκδιήγητος αυτός κύριος, να μπαίνουν όποτε και όπου ‘γουστάρουν’ στην ελληνική επικράτεια, τα μεμέτια; Όχι, αστείε τυπάκο, ξεχάσέ το, αυτό δεν γίνεται!) .
           Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 2000, οι ενταξιακές συνομιλίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση σήμαιναν αρκετά για το τουρκικό δημόσιο. Τον Δεκέμβριο του 2004, η ΕΕ δήλωσε πώς, θα αρχίση διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, τον Οκτώβριο του 2005, κάτι που έγινε δεκτό πολύ θετικά στον τουρκικό λαό. Ο Faruk Loğoğlu, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Κόμματος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), θεωρεί επίσης ότι η τουρκική κυβέρνηση, μπορεί να επέλεξε προς στιγμή, να παραβλέψη(απο πότε «παραβλέπουν» οι Τούρκοι και οι διπλωμάτες τους; αφήστε τα παραμυθάκια!), την απόκτηση των νησιών από την Ελλάδα, ώστε να μην διακινδυνεύση την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, δεδομένου πώς, η Ελλάς μαζί με την Κύπρο, είναι ήδη μέλη της Ε.Ε. Καμμιά χώρα όμως, δεν μπλόκαρε την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών της Τουρκίας,(έπρεπε απο την πρώτη στιγμή να το κάνουμε, χωρίς δισταγμούς, αλλά ποιοί πολιτικοί μας, διαθέτουν ‘άντερα’;)  με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
          Ο Loğoğlu, ο οποίος δεν βρίσκει τις εξηγήσεις Νταβούτογλου, σχετικά με τα νησιά επαρκείς, πιστεύει, ότι η τουρκική κυβέρνηση, δεν έχει προστατεύση σωστά(!) τα συμφέροντα της Τουρκίας, στο Αιγαίο και την Μεσόγειο! Μετά την δήλωση  Νταβούτογλου, πώς το καθεστώς των νησιών αμφισβητείται, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ανακοίνωσε, “δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο”, υπονοώντας ότι τα νησιά ανήκουν στην Ελλάδα. “Ωστόσο, υπάρχουν γκρίζες ζώνες, σοβαρές διαφωνίες στο Αιγαίο”, επιμένει ο Loğoğlu Zaman! Ο πρώην πρεσβευτής σημείωσε επίσης ότι δεν υπήρξε αντίρρηση από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, για τη δήλωση του Έλληνα υπουργού.
           Όπως είπε, ο Celalettin Yavuz, αντιπρόεδρος του τουρκικού Κέντρου Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Αναλύσεων (TÜRKSAM), ο οποίος έχει αμφιβολίες, ως προς το αν το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών χειρίζεται σωστά το θέμα των επιμάχων νησιών, για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών, το ερώτημα είναι αμφιλεγόμενο, με βάση,  την Συνθήκη της Λωζάννης. “Το υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να κάνη μια σαφή δήλωση για το κοινό, σχετικώς με το πώς βλέπει το θέμα,” είπε ο Yavuz στη Zaman.
          “Εάν η Τουρκία στην εύρεση, ότι τα εν λόγω νησιά έχουν πιστωθεί στην Ελλάδα, δεν έχει διαμαρτυρηθεί, τότε είναι σίγουρα ένα λάθος”, πρόσθεσε! Στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, υπάρχουν 152 νησιά και νησίδες, των οποίων η ιδιοκτησία είναι ...αμφιλεγόμενη. (Πού είσαι ‘φίλε’, ασπιρίνες υπάρχουν στα φαρμακεία!) Αυτά τα νησιά δεν είχαν δοθεί στην Ελλάδα, από οποιαδήποτε συμφωνία, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

          Για να τελειώνουμε τώρα, με τις τουρκικές αστειότητες και τα παλαιά κουτοπόνηρα  τουρκικά (διπλωματικά) τερτίπια, θα πρέπη να θυμίσουμε, είτε προς τους αναγνώστες μας, της ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, είτε προς τους διπλωματικούς μας «αρμοδίους», ότι άν τυχόν η Άγκυρα, δεν θέλει και δεν εννοεί να δεχθή τις παραδοσιακές ελληνικές θέσεις, δεν έχουν παρά να της συστήσουν θερμώς, να απευθυνθή αμέσως , στην Ιταλική κυβέρνηση. Γιατί τώρα το αναφέρουμε αυτό; Μά, άν ανατρέξουν στα διπλωματικά αρχεία του ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών, θα βρούν τάχιστα, ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ, έτσι και για ενημερωθούν, ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ και για να τους κοπή δια παντός, ο βήχας! Όλα είναι μέσα στις προπολεμικές  και μεταπολεμικές συνθήκες, που είχε υπογράψει η Ιταλία,  είτε με αυτούς, είτε με εμάς, για το Αιγαίο και τα νησιά του, που τότε της ανήκαν! Συνεννοηθήκαμε, παλιομεμέτια;

          Εκείνοι οι βουλευτές μας, δεν ‘εθίγησαν’ διόλου, ούτε βρέ αδελφέ, «τόσο δά», ώστε να ‘αρπάξουν’ την ευκαιρία, ερωτώντας το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, πώς επιβάλλεται να απαντήση στην Άγκυρα, για όλες αυτές τις «απαιτήσεις»; Μήπως δεν παρακολουθούν; Ή μήπως δεν τα θεωρούν αυτά τα εθνικά θέματα, ως πρώτη και  μεγίστη προτεραιότητα; Τότε, τί είναι ‘προτεραιότης’, για εκείνους;

          Μήπως, «οι ανωμαλίες στην επιφάνεια του παραλιακού οδοστρώματος», όπως ερωτούσε κάποτε κάποιος, τάχα «σοβαρός», ευκόλως «μετακινούμενος», απο χώρου εις χώρον, ή το ‘έντονο’ ενδιαφέρον του ιδίου (πάντοτε με ύφος και ...δικανική ‘σπουδαιοφάνεια’), για το άν θα αφαιρεθή... άμμος, απο παραλία του νομού Αχαΐας; Ή ετέρου διοπτροφόρου κοινοβουλευτικού – και τηλεοπτικού - ‘αστέρος’, που ερωτούσε για ...εφθαρμένες περιφράξεις παιδικών χαρών, ή για χαλασμένους σηματοδότες διασταυρώσεων; Ν Τ Ρ Ο Π Η   Σ Α Σ!

                                                              «Ιωάννης Καποδίστριας»