Ο μεγάλος Λιβανέζος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν(1883 –
1931), μεταξύ των αριστουργημάτων, που έγραψε, είναι και το έργο του, «ο κήπος
του προφήτου», απο όπου παρατίθεται το κατωτέρω απόσπασμα. (Προσέξτε πολύ, τί
μπορεί να σας... θυμίζουν τα λόγια, που θα διαβάσετε!)
«Το
έθνος να λυπάσθε, άν φορεί ένδυμα, που δεν το ύφανε... Ψωμί, άν τρώη, αλλά όχι
απο την σοδειά του!
Κρασί
άν πίνη, αλλά όχι απο το πατητήρι του!
Το
έθνος να λυπάσθε, που δεν υψώνη την φωνή, παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας...
Που
δεν συμφιλιώνεται, παρά μονάχα, μέσα στα ερείπιά του!
Που δεν επαναστατεί, παρά μονάχα, σαν
βρεθεί ο λαιμός του, ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα!
Το
έθνος να λυπάσθε, που έχει α λ ε π ο ύ
για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις,
είναι η τέχνη του!
Το έθνος να λυπάσθε, που έχει σοφούς, απο
χρόνια... βουβαμένους»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου