Πᾶνε
πολλά χρόνια, πού ὁ
γνωστός Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ
Κέστνερ, ἔκανε μία
ἐξομολόγησι.
"Στά 1952 ἐπῆγα
γιά πρώτη φορά μετά τόν
πόλεμο, στήν Ἀθήνα.
Ἡ Γερμανική πρεσβεία,
ὅταν ἤκουσε
πώς εἶχα πρόθεσι
νά πάω στήν
Κρήτη, μοῦ συνέστησε,
ἐπειδή ἦταν
πολύ ἐνωρίς ἀκόμα
καί οἱ
πληγές ἀπό τήν
γερμανική κατοχή ἀνεπούλωτες,
νά λέω πώς εἶμαι
Ἑλβετός!
Ἀλλά
ἐγώ, τούς
ἤξερα τούς
Κρῆτες. Ἀπο
τήν πρώτη στιγμή εἶπα
πώς ἤμουν Γερμανός καί
ὄχι μόνον δέν
ἐκακόπαθα, ἀλλά
ξαναέζησα παντοῦ ὅπου
ἐπέρασα, τήν
θρυλική κρητική φιλοξενία. Ἕνα
σούρουπο, καθώς ὁ ἥλιος
ἐβασίλευε, πλησίασα τό
γερμανικό νεκροταφεῖο. Ἔρημο
μέ μόνον σύντροφο τίς
τελευταῖες ἡλιακτίδες.
Ἔκανα ὅμως
λάθος! Ὑπῆρχε ἐκεῖ
μία ζωντανή ψυχή. Ἦταν
μία μαυροφορεμένη γυναίκα.
Μέ
μεγάλη μου ἔκπληξι
τήν εἶδα
νά ἀνάβη
κεριά, στούς τάφους τῶν
Γερμανῶν νεκρῶν
τοῦ πολέμου, πηγαίνοντας
μεθοδικά, ἀπό μνῆμα
σέ μνῆμα.
Τήν ἐπλησίασα
καί τήν
ἐρώτησα. Εἶστε
ἀπό ἐδῶ; Μάλιστα. Καί
τότε γιατί τό κάνετε αύτό;
Οἱ ἄνθρωποι
αὐτοί ἐσκότωσαν
τούς Κρητικούς! Μέ
μία ἀπάντησι
πού μόνον στην Ἑλλάδα
θά μποροῦσε
νά δοθῆ ἡ
γυναῖκα ἀπήντησε:
«Παιδί
μου, ἀπό τήν
προφορά σου φαίνεσαι ξένος καί
δέν θά γνωρίζης τί ἐσυνέβη
ἐδῶ, στά
41 μέ 44. Ὁ ἄντρας
μου ἐσκοτώθηκε στήν
μάχη τῆς Κρήτης καί
ἔμεινα μέ τόν
μονάκριβο γιό μου. Μοῦ
τόν ἐπῆραν οἱ
Γερμανοί ὅμηρο στά
1943 καί ἐπέθανε σέ
στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στό
Σάξενχάουζεν. Δέν ξέρω
πού εἶναι
θαμμένο τό παιδί μου! Ξέρω
ὄμως, πώς ὅλα
τοῦτα, ἦταν τά
παιδιά μιᾶς κάποιας
μάννας, σἄν
καί ἐμένα!
Καί ἀνάβω κεριά στήν
μνήμη τους, ἐπειδή οἱ
μάννες τους δέν
μποροῦν νά
ἔρθουν ἐδῶ κάτω.
Σίγουρα μία ἄλλη μάννα,
θά ἀνάβη τό
καντῆλι στήν
μνήμη τοῦ δικοῦ
μου γιοῦ!
Σωστά
ἔγραψε ὁ
Γερμανός συγγραφέας, πώς ''μόνον
στήν Ἑλλάδα,
θά μποροῦσε
νά δοθῆ ἡ
ἀπάντησις
αύτή!" Ὄντως,
ἔτσι εἶναι,
μόνον στήν καταταλαιπωρημένη,
μονίμως ἀδικημένη καί
διωκόμενη ἀπό ἐχθρούς
καί φίλους Ἑλλάδα,
θά γινόταν κατά αύτόν
τόν τρόπο...
Συντακτική ομάδα ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου