Οἱ ἐρευνητὲς καὶ μελετητὲς τῆς ἱστορίας τῆς τόσο προδομένης καὶ ταλαιπωρημένης πατρίδος μας, ματαίως θὰ κοπιάσουν νὰ ἀνεύρουν ἕναν χριστιανὸ κυβερνήτη τὴν τελευταία ἐκατονταετία! Συγχρόνως, δὲν θὰ καταφέρουν εὐκόλως νὰ ἐπισημάνουν ἡγέτες καὶ πολιτικοὺς μὲ ἀληθινὸ ἦθος, χαρακτῆρα, ἀποφασιστικότητα καὶ μαχητικότητα, φρόνημα θυσίας καὶ προσφορᾶς γιὰ τὴν πατρίδα, ὅπως ὁ κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας.
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι θὰ ἀπαιτοῦντο τόμοι ὁλόκληροι γιὰ νὰ σκιαγραφήσουμε ἁπλῶς καὶ μόνον τὸ ἔργο, ἀλλὰ καὶ τὰ σχέδια αὐτοῦ τοῦ μοναδικοῦ πατριώτου, ποὺ πίστευε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ὑλοποιήση ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ τόπου. Εἶναι ἀκόμη κάτι περισσότερο ἀπὸ λυπηρὸ καὶ ἀξιοπερίεργο, ὅτι τόσα πολλὰ χρόνια μετά, δὲν ἔχουν βρεθῆ (ἔχετε διερωτηθῆ γιατί;) οἱ Ἕλληνες συγγραφεῖς καὶ μελετητὲς ἐκεῖνοι, ποὺ θὰ «περάσουν» στὸ χαρτὶ τὸν συνολικό του σχεδιασμό, γιὰ τὸ πῶς θὰ «στηνόταν» τὸ ἑλληνικὸ κράτος, βασισμένο σὲ πρότυπα καὶ ὀργάνωσι τῶν συγχρόνων τότε εὐρωπαϊκῶν δεδομένων, ἀλλὰ χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνη, πὼς δὲν θὰ εἶχε τὰ ὀρθόδοξα ἐκεῖνα χριστιανικὰ χαρακτηριστικά, ποὺ ἐπιθυμοῦσε ὁ κυβερνήτης νὰ ἔχη ἡ μέλλουσα ἑλληνικὴ πολιτεία.
Ἡ εὐαισθησία τῆς «ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ» καὶ τῶν μελῶν της γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ κυβερνήτου εἶναι μεγάλη. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, στὴν οὐσία περιφρόνησε, προσπέρασε καὶ ἀδιαφόρησε γιὰ μία μοναδικὴ καριέρα στὸ διπλωματικὸ πεδίο τῆς ἐποχῆς του, ἀφοῦ ἄλλως τε εἶχε διατελέσει καὶ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Τσαρικῆς Ρωσσίας (μαζὶ μὲ τὸν Νέσσελροντ), ἀρνούμενος γενναιότατες χορηγίες γιὰ τὶς δοκιμασμένες του ὑπηρεσίες ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Τσάρο, γιὰ νὰ ἔλθη νὰ ὑπηρετήση ταπεινὰ καὶ φιλότιμα, ὡς κυβερνήτης, τὴν μικρὴ καὶ ρημαγμένη Ἑλλάδα, τοῦ 1828.
Τὸ πολυσχιδὲς ἔργο του εἶχε ἀμέτρητους ἄξονες:
- Τὴν ὀργάνωσι μοναδικῆς ἐμπνεύσεως κρατικῶν δομῶν καὶ ὑπηρεσιῶν γιὰ τὴν ἀνακούφισι τῶν φτωχῶν, ἀπόρων καὶ πενήτων ὑπηκόων, ποὺ οἱ καταστροφὲς τῆς τουρκικῆς κατοχῆς αἰώνων εἶχαν ἐπισωρεύσει.
- Τὴν ὀργάνωσι συγχρόνων Ἐνόπλων Δυνάμεων, μὲ τὴν ἵδρυσι καὶ λειτουργία στρατιωτικῶν ἀκαδημιῶν-Σχολῶν.
- Τὴν ὀργάνωσι ὑγιοῦς καὶ ἱκανοποιητικῆς ἐκπαιδεύσεως καὶ ἱδρύσεως Σχολείων, Γυμνασίων καὶ Πανεπιστημιακῶν Σχολῶν γιὰ τὴν καταπολέμησι τοῦ ἀπελπιστικοῦ ἀναλφαβητισμοῦ.
- Τὴν ὀργάνωσι καὶ λειτουργία Κεντρικῆς Τραπέζης καὶ καθιερώσεως ἐθνικοῦ νομίσματος (ποὺ μάλιστα δὲν θὰ εἰσήγετο «ἕτοιμο-κομμένο» ἀπὸ ἀγγλικὲς τράπεζες, ὅπως συνέβαινε γιὰ πολλὰ χρόνια δυστυχῶς...), ξεφεύγοντας ἀπὸ τὶς συναλλαγὲς τῆς τουρκοκρατίας μὲ τουρκικὰ νομίσματα.
- Τὴν ἐκπαίδευσι, ὀργάνωσι καὶ γνῶσι γιὰ τὶς ἀγροτικὲς καλλιέργειες καὶ τὴν παραγωγή, ποὺ σχεδὸν δὲν ὑπῆρχε τὰ χρόνια ἐκεῖνα.
Δύο πινελιὲς μόνον γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα καὶ πῶς ἀντιλαμβανόταν τὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν θρησκευτική, ὀρθόδοξη διαπαιδαγώγησι τῶν Ἑλλήνων, ἀφοῦ ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1828 καταρτίζει ἐκκλησιαστικὴ ἐπιτροπὴ ἀπὸ πέντε ἀρχιερεῖς γιὰ τὴν ὀργάνωσι τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων καὶ τὴν μελέτη τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἠθικῆς καταστάσεως τῶν ὑπηκόων, μιᾶς ποὺ ὁ ἴδιος εἶναι ἄριστος καὶ βαθὺς γνώστης τῆς πατερικῆς γραμματείας καὶ ἔχει τὴν φήμη ἑνὸς ἀληθινοῦ κοσμοκαλόγερου! (Ὡς μικρὸ παράδειγμα, ὅταν τὸν καλοῦσαν στὶς δεξιώσεις καὶ τὶς χοροεσπερίδες τῆς τσαρικῆς αὐλῆς προτιμοῦσε νὰ παραμείνη στὸ γραφεῖο του... μελετῶντας!
Ἀντὶ στὴν χώρα μας νὰ μελετήσουν τὸ τεράστιο ἔργο του ἢ τὸν ἀδαμάντινο χαρακτῆρα του, κάποιος –πεθαμένος πλέον- παλαιὸς δημοσιογράφος, γνωστὸς γιὰ τὰ «ἁλατοπίπερά του»..., ἐπέλεξε νὰ γράψη πολυσέλιδο τόμο γιὰ νὰ μᾶς πληροφορήση γιὰ τὴν ἀλληλογραφία του μὲ τὴν Λωξάντρα Στούρτζα!
Ἱδρύει εἰδικὸ Ὑπουργεῖο-Γραμματεία τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίας Παιδείας, ἐνῷ σὲ ἐγκύκλιό του πρὸς τοὺς Μητροπολῖτες ἀπευθύνει σπανίας ἀξίας καὶ μοναδικῆς ἐμπνεύσεως συστάσεις καὶ παραινέσεις, γιὰ τὸ πῶς θὰ διδάξουν στὸ ποίμνιο τὸν θεῖο Λόγο, πῶς θὰ τηροῦν πιστὰ τὴν ὀρθόδοξη παράδοσι καὶ πῶς θὰ παραμένουν ἀταλάντευτοι στὴν τήρησι τῶν ἀποστολικῶν Κανόνων καὶ τῶν θείων Δογμάτων! Σπεύδει νὰ ἱδρύση ἐκκλησιαστικὲς Σχολές (Πόρος), ἐνῷ ἀπὸ τὴν μέριμνα καὶ τὸ ἐνδιαφέρον του δὲν παραλείπει νὰ ὀργανώση καὶ σῶμα στρατιωτικῶν ἱερέων γιὰ τὶς πνευματικὲς ἀνάγκες καὶ τὶς νουθεσίες τῶν στρατευμένων.
Ἂς μὴ διανοηθοῦμε νὰ κάνουμε τὴν παραμικρὴ σύγκρισι μὲ τὸ σήμερα· θὰ ἦταν ἀνίερο! Δὲν ἐδέχθη οὔτε κὰν «νὰ ἀκουμπήση» τὸ φτωχὸ τότε δημόσιο ταμεῖο, μὴ ἀποδεχόμενος χορηγία ἢ ἀμοιβὴ γιὰ τὶς ὑπηρεσίες του, ἐνῷ πλειστάκις ἔβαλε καὶ ἀπὸ τὴν τσέπη του, γιὰ νὰ εἰσφέρη στὰ ἀμέτρητα κενὰ καὶ προβλήματα, ποὺ συνεχῶς ἐνεφανίζοντο!
Ὅμως, μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν τίμια καὶ ἠθικὴ στάσι, ἔχοντας κατὰ νοῦ μεγάλες ἐλπίδες καὶ ὄνειρα γιὰ τὸ πῶς θὰ ἤθελε τὸ νέο Ἑλληνικὸ κράτος, συγχρόνως δὲ γνωστὸς στοὺς δυτικοὺς ἡγέτες τῆς ἐποχῆς γιὰ τὶς ζηλευτὲς διπλωματικές του ἱκανότητες καὶ τὴν «φιλορωσσικὴ» θεώρησι τῶν πραγμάτων (ποὺ τοῦ ἀπεδίδετο συχνὰ ἀδίκως), συγκεντρώνοντας ἐπίσης φθόνο καὶ ζήλεια συγκεκριμένων ἡγετῶν, ὅπως ὁ παθιασμένος ἀνθέλλην Μέττερνιχ, ἔφθασε νὰ γίνη «κόκκινο πανὶ» γιὰ τὶς ἰσορροπίες καὶ τὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν κρατῶν τῆς Εὐρώπης καὶ κυρίως τῆς Ἀγγλίας!
Ὅμως, μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν τίμια καὶ ἠθικὴ στάσι, ἔχοντας κατὰ νοῦ μεγάλες ἐλπίδες καὶ ὄνειρα γιὰ τὸ πῶς θὰ ἤθελε τὸ νέο Ἑλληνικὸ κράτος, συγχρόνως δὲ γνωστὸς στοὺς δυτικοὺς ἡγέτες τῆς ἐποχῆς γιὰ τὶς ζηλευτὲς διπλωματικές του ἱκανότητες καὶ τὴν «φιλορωσσικὴ» θεώρησι τῶν πραγμάτων (ποὺ τοῦ ἀπεδίδετο συχνὰ ἀδίκως), συγκεντρώνοντας ἐπίσης φθόνο καὶ ζήλεια συγκεκριμένων ἡγετῶν, ὅπως ὁ παθιασμένος ἀνθέλλην Μέττερνιχ, ἔφθασε νὰ γίνη «κόκκινο πανὶ» γιὰ τὶς ἰσορροπίες καὶ τὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν κρατῶν τῆς Εὐρώπης καὶ κυρίως τῆς Ἀγγλίας!
Ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα του καὶ κύρια σημεῖα ἐπεμβάσεως, ποὺ ἀσυμβίβαστος ὅπως ἦταν δὲν θὰ προσπερνοῦσε (γιὰ ὅσους εἶναι σὲ θέσι νὰ γνωρίζουν σὲ βάθος τὰ «ζουμερὰ» ἀλλὰ καὶ «κλειδωμένα» τῆς ἱστορίας), ἀπετέλεσε καὶ τὸ θέμα τῶν μασονικῶν στοῶν, ποὺ ἐφύτρωσαν τάχιστα(...) στὸ ἀρτιγέννητο ἑλληνικὸ κράτος καὶ ποὺ μὲ εἰδικές του ἐγκυκλίους, ὁ κυβερνήτης, πρὸς τὸ μικρὸ τότε δημοσιοϋπαλληλικὸ σῶμα, συνιστοῦσε αὐστηρῶς στοὺς ὑπαλλήλους, ἐπὶ ποινῇ ἀπολύσεως, νὰ μὴ δεχθοῦν νὰ ἐγγραφοῦν μέλη! Ἐπειδὴ θεώρησε ὅτι ἡ ἀρχική του ἔκκλησις δὲν φαινόταν νὰ εἰσακούσθηκε, τρία περίπου ἔτη κατόπιν, ἀπέστειλε δευτέρα ἐγκύκλιο, μὲ αὐστηροτέρα διατύπωσι, γιὰ τὸ ἴδιο ζήτημα. Λίγες ἡμέρες μετὰ δολοφονήθηκε στὸ Ναύπλιο, ἔξω ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, στὶς 6:30 τὸ πρωΐ, πηγαίνοντας, προσέξτε, πρὸ τοῦ ὄρθρου(!), νὰ λειτουργηθῆ. Ἦταν 27 Σεπτεμβρίου τοῦ 1831.
Καὶ τώρα μερικὰ «κλειδωμένα» καὶ ἄκρως ἐνοχλητικά, ποὺ τὸ πλεῖστον τῶν ἱστορικῶν ἀλλὰ καὶ τῆς κοινῆς γνώμης ἀγνοοῦν, ἤ, σὲ ἕνα ποσοστό, ἀποφεύγουν πεισματικῶς νὰ ἀναφέρουν. Ὁ Καποδίστριας βαδίζει, λίγο μετὰ τὶς 6, πρὸς τὴν ἐκκλησία, συνοδευόμενος μόνον ἀπὸ τὸν σωματοφύλακά του, ἕνα σκοτεινὸ πρόσωπο, ὀνόματι Κοζώνη, ποὺ «ἐξαφανίζεται» στὴν κυριολεξία στὰ ἱστορικὰ κείμενα, λὲς καὶ δὲν «ὑπῆρξε»!
Ἀριστερὰ καὶ δεξιὰ τῆς εἰσόδου τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, πέραν τοῦ ἱερέως ποὺ ἀναμένει τὸν κυβερνήτη μὲ τὸ εὐαγγέλιο ἀνὰ χεῖρας καὶ τριῶν-τεσσάρων μόνον λαϊκῶν (ὑπάρχει καὶ ἕνας περίεργος καὶ ἄγνωστος στὴν πόλι ζητιάνος, καθισμένος ὀκλαδὸν δίπλα στὴν εἴσοδο, ἀλλὰ στοὺς σχετικοὺς ζωγραφικοὺς πίνακες δὲν τὸν ἔχουν), περιμένουν καὶ τὰ δύο ἀδέλφια, οἱ Μαυρομιχαλαίοι, ποὺ μόλις τὸν ἀντικρύζουν ἀπὸ μακρυὰ νὰ πλησιάζη, βγάζουν εἰς ἔνδειξιν σεβασμοῦ τὰ σκουφιά τους. Ἐνῷ εὑρίσκεται ὁ κυβερνήτης λίγα μέτρα πρὶν τὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ (καὶ ἐδῶ προσέξτε πολὺ καλά!), ἀκούγεται πυροβολισμός, φαίνεται ἡ καπνιὰ πίσω του καὶ σωριάζεται αἱμόφυρτος! Μὲ τὸ ποὺ πέφτει κάτω ὁ Καποδίστριας, ἀνταπαντοῦν στὸν πυροβολισμὸ καὶ οἱ δύοι Μαυρομιχαλαίοι, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουν ξεκάθαρο στόχο, ἀλλὰ ἁπλῶς «σκοπεύοντας» πρὸς τὴν μεριά, ποὺ φάνηκε ἡ λάμψις καὶ ἡ καπνιὰ τῆς πιστολιᾶς!
Καὶ ἐδῶ εἶναι τὸ κολοσσιαῖο ψέμμα στὴν ὑπόθεσι αὐτή, ποὺ ἀτυχῶς καλλιεργήθηκε ἐπὶ γενεὲς στὴν χώρα μας. Οἱ Μαυρομιχαλαῖοι, ναὶ μὲν πυροβόλησαν καὶ οἱ δύο, ἀλλὰ ὅταν ἤδη ὁ κυβερνήτης ἦταν πεσμένος κάτω, μέσα σὲ μία λίμνη αἵματος, ὅπως μάλιστα παριστᾶται σὲ ὡρισμένους ζωγραφικοὺς πίνακες τοῦ συμβάντος.
Καὶ ἐδῶ εἶναι τὸ κολοσσιαῖο ψέμμα στὴν ὑπόθεσι αὐτή, ποὺ ἀτυχῶς καλλιεργήθηκε ἐπὶ γενεὲς στὴν χώρα μας. Οἱ Μαυρομιχαλαῖοι, ναὶ μὲν πυροβόλησαν καὶ οἱ δύο, ἀλλὰ ὅταν ἤδη ὁ κυβερνήτης ἦταν πεσμένος κάτω, μέσα σὲ μία λίμνη αἵματος, ὅπως μάλιστα παριστᾶται σὲ ὡρισμένους ζωγραφικοὺς πίνακες τοῦ συμβάντος.
Ὅπως ἀπέδειξαν νεώτερες ἱστορικὲς ἔρευνες, τὸ κλειδὶ τῆς ὑποθέσεως εἶναι ἡ ἄγνωστη μέχρι πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ἔγγραφη ἰατρικὴ γνωμάτευσις, ποὺ ἀνευρέθη σὲ ἰδιωτικὴ συλλογὴ στὴν Πελοπόννησο, ποὺ πιστοποιεῖ, πὼς ὁ Καποδίστριας ἀπέθανε σχεδὸν ἀμέσως, ἀπὸ σφαῖρα ποὺ τὸν πέτυχε πίσω καὶ κάτω ἀπὸ τὸν λοβὸ τοῦ αὐτιοῦ του! Ἄρα ὁ Καποδίστριας ἐπυροβολήθη ἐκ τῶν ὄπισθεν καὶ ἐκεῖ εὐρίσκετο μόνον ὁ «σωματοφύλακάς» του, ὁ Κοζώνης, ὁ ὁποῖος ἐξαφανίζεται πλήρως ἀπὸ προσώπου γῆς μετὰ τὸ τραγικὸ συμβὰν ἐκείνου τοῦ πρωϊνοῦ! Δὲν τὸν εἶδαν ποτὲ ξανὰ καὶ πουθενά!
Δύο βασικότατες καὶ ἀσυνήθιστες «λεπτομέρειες» τώρα. Ὁ Κοζώνης, ἂν καὶ ἐκτελοῦσε (τάχα) χρέη σωματοφύλακος, ἦταν... μονόχειρ (Φαντασθῆτε μονόχειρα σωματοφύλακα!) Ἐπίσης, διέθετε διμούτσουνη πιστόλα, ὅπλο πολὺ ἀκριβὸ καὶ δυσεύρετο ἐκείνη τὴν ἐποχή, ποὺ ἐσήμαινε πὼς διέθετε τὴν δυνατότητα δευτέρας βολῆς σὲ περίπτωσι ἀποτυχίας τῆς πρώτης (Ἀναλυτικὰ ὅσο καὶ ἐκπληκτικὰ στοιχεῖα περιλαμβάνονται στὴν καλύτερη καὶ πληρέστερη πιστεύουμε ἔρευνα-μελέτη-βιβλίο τοῦ ἀποστράτου ταξιάρχου τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, Κοκκινάκη, ποὺ ἀφιέρωσε ἀρκετὰ χρόνια της ζωῆς του «σκουπίζοντας» στὴν κυριολεξία τὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ ὁδηγηθῆ σὲ μοναδικῆς ἀξίας ἱστορικὰ συμπεράσματα καὶ καταρρίπτοντας τὰ ἕως σήμερα «παραμύθια τῆς Χαλιμᾶς», ποὺ κακῶς πιστεύαμε...)
Δύο βασικότατες καὶ ἀσυνήθιστες «λεπτομέρειες» τώρα. Ὁ Κοζώνης, ἂν καὶ ἐκτελοῦσε (τάχα) χρέη σωματοφύλακος, ἦταν... μονόχειρ (Φαντασθῆτε μονόχειρα σωματοφύλακα!) Ἐπίσης, διέθετε διμούτσουνη πιστόλα, ὅπλο πολὺ ἀκριβὸ καὶ δυσεύρετο ἐκείνη τὴν ἐποχή, ποὺ ἐσήμαινε πὼς διέθετε τὴν δυνατότητα δευτέρας βολῆς σὲ περίπτωσι ἀποτυχίας τῆς πρώτης (Ἀναλυτικὰ ὅσο καὶ ἐκπληκτικὰ στοιχεῖα περιλαμβάνονται στὴν καλύτερη καὶ πληρέστερη πιστεύουμε ἔρευνα-μελέτη-βιβλίο τοῦ ἀποστράτου ταξιάρχου τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, Κοκκινάκη, ποὺ ἀφιέρωσε ἀρκετὰ χρόνια της ζωῆς του «σκουπίζοντας» στὴν κυριολεξία τὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ ὁδηγηθῆ σὲ μοναδικῆς ἀξίας ἱστορικὰ συμπεράσματα καὶ καταρρίπτοντας τὰ ἕως σήμερα «παραμύθια τῆς Χαλιμᾶς», ποὺ κακῶς πιστεύαμε...)
Δὲν θὰ ἐπεκταθοῦμε στὰ μετὰ τὴν δολοφονία γεγονότα καὶ τὸν ἄδικο καὶ ἀνηλεῆ διωγμὸ τῶν Μαυρομιχαλαίων, ποὺ «ἐθεωρήθησαν» ὑπεύθυνοι τῆς δολοφονίας. Ναὶ μὲν εἶχαν σοβαρὲς διαφωνίες καὶ ἐνστάσεις μὲ διάφορες ἐνέργειες κατὰ καιροὺς τοῦ κυβερνήτου, ὅπως καὶ ὁ πατέρας τους, ἀλλὰ δὲν θὰ ἔφθαναν ποτὲ στὸν φόνο τοῦ Καποδίστρια. Οὔτε θὰ κάνουμε μνεία τοῦ δικαστικοῦ ἢ ἀνακριτικοῦ μέρους τῆς ὑποθέσεως, ποὺ εἶναι γεμᾶτο σκοτεινὰ σημεῖα καὶ ὕποπτες κινήσεις τῶν ἀρχῶν.
Οἱ ὑποψίες πέφτουν ἀμέσως στὴν ἀγγλικὴ πλευρά, ποὺ γιὰ κανέναν λόγο δὲν ἤθελε ἕνα νέο μικρὸ κρατίδιο, σφῆνα στὴν ὀθωμανικὴ γειτονιά, νὰ γίνη δυνατὸ καὶ ὠργανωμένο καὶ νὰ μὴν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ κελεύσματα καὶ τὶς ἑκάστοτε ὀρέξεις τῆς κοσμοκράτειρας τότε καὶ ἀλαζονικῆς Μεγάλης Βρεττανίας. Ἦταν γνωστὸ ἐπίσης, ὅτι ἐκτός της μονίμου ἀντιπαθείας τῆς Αὐστροουγγαρίας καὶ τοῦ Μέττερνιχ, καὶ ἡ ἀγγλικὴ πολιτικὴ ἀπεχθανόταν τὸν Καποδίστρια καὶ τοὺς σχεδιασμούς του ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦταν διπλωμάτης τῆς αὐτοκρατορικῆς Ρωσσίας!
Οἱ ὑποψίες πέφτουν ἀμέσως στὴν ἀγγλικὴ πλευρά, ποὺ γιὰ κανέναν λόγο δὲν ἤθελε ἕνα νέο μικρὸ κρατίδιο, σφῆνα στὴν ὀθωμανικὴ γειτονιά, νὰ γίνη δυνατὸ καὶ ὠργανωμένο καὶ νὰ μὴν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ κελεύσματα καὶ τὶς ἑκάστοτε ὀρέξεις τῆς κοσμοκράτειρας τότε καὶ ἀλαζονικῆς Μεγάλης Βρεττανίας. Ἦταν γνωστὸ ἐπίσης, ὅτι ἐκτός της μονίμου ἀντιπαθείας τῆς Αὐστροουγγαρίας καὶ τοῦ Μέττερνιχ, καὶ ἡ ἀγγλικὴ πολιτικὴ ἀπεχθανόταν τὸν Καποδίστρια καὶ τοὺς σχεδιασμούς του ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦταν διπλωμάτης τῆς αὐτοκρατορικῆς Ρωσσίας!
Ἀρκεῖ νὰ ἀναλογισθοῦμε, ὅτι ἐνῷ μᾶς παραμυθιάζουν συγκεκριμένες ἡμερήσιες ἐφημερίδες, χρόνια τώρα, πὼς μετὰ 30 ἢ 35 ἔτη δίδονται στὴν δημοσιότητα τὰ πολυσυζητημένα ἀρχεῖα τοῦ Φόρειν Ὄφις (ἀγγλικοῦ ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν) καὶ μᾶς τὰ «δημοσιεύουν» μεταφρασμένα, 181 ἔτη μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια δὲν ἔχουμε δῆ κανένα φάκελλο γιὰ τὴν ὑπόθεσι αὐτή!
Ποῦ εἶναι κύριοι ἐγχώριοι (ἐκδότες καὶ δημοσιογραφίσκοι)παραμυθάδες, θεραπαινίδες τῆς Ἀγγλίας, οἱ φάκελλοι τῆς δολοφονίας;
Μήπως «χάθηκαν» ἢ τὶς ἔφαγε ὁ σκῶρος καὶ ἡ πολυκαιρία;(Ἀκριβῶς ἴδιες περιπτώσεις ἀποτελοῦν οἱ ἀκόμα ἑπτασφράγιστοι φάκελλοι τῆς ἰδίας πάντα τρισάθλιας καὶ ἀνθελληνικῆς ἀγγλικῆς ὑπηρεσίας γιὰ τὶς δολοφονίες, τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, τὸ 1941 καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπάγου, τὸ 1955! Καὶ πρὸς Θεοῦ, μὴ πιστεύετε τοὺς «φρόνιμους» ἱστορικούς «μας» ἢ τὶς ἐγκυκλοπαίδειες, ποὺ μᾶς γεμίζουν παραμυθάκια, ὅτι ὁ πρῶτος πέθανε ἀπὸ ... «βρογχίτιδα» καὶ ὁ δεύτερος ἀπὸ «καρκίνο»! Διερωτηθήκατε ποτέ, συνέλληνες, ὅτι ὅποια πέτρα θλιβερὴ καὶ μαύρη τῆς νεωτέρας ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ νὰ «σηκώσετε» καὶ σὲ ὅποια ἧττα μας καὶ ἂν κυττάξετε, ἐντελῶς μὰ ἐντελῶς συμπτωματικά, εἶναι οἱ Ἄγγλοι ἀπὸ πίσω;)
Ποῦ εἶναι κύριοι ἐγχώριοι (ἐκδότες καὶ δημοσιογραφίσκοι)παραμυθάδες, θεραπαινίδες τῆς Ἀγγλίας, οἱ φάκελλοι τῆς δολοφονίας;
Μήπως «χάθηκαν» ἢ τὶς ἔφαγε ὁ σκῶρος καὶ ἡ πολυκαιρία;(Ἀκριβῶς ἴδιες περιπτώσεις ἀποτελοῦν οἱ ἀκόμα ἑπτασφράγιστοι φάκελλοι τῆς ἰδίας πάντα τρισάθλιας καὶ ἀνθελληνικῆς ἀγγλικῆς ὑπηρεσίας γιὰ τὶς δολοφονίες, τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, τὸ 1941 καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπάγου, τὸ 1955! Καὶ πρὸς Θεοῦ, μὴ πιστεύετε τοὺς «φρόνιμους» ἱστορικούς «μας» ἢ τὶς ἐγκυκλοπαίδειες, ποὺ μᾶς γεμίζουν παραμυθάκια, ὅτι ὁ πρῶτος πέθανε ἀπὸ ... «βρογχίτιδα» καὶ ὁ δεύτερος ἀπὸ «καρκίνο»! Διερωτηθήκατε ποτέ, συνέλληνες, ὅτι ὅποια πέτρα θλιβερὴ καὶ μαύρη τῆς νεωτέρας ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ νὰ «σηκώσετε» καὶ σὲ ὅποια ἧττα μας καὶ ἂν κυττάξετε, ἐντελῶς μὰ ἐντελῶς συμπτωματικά, εἶναι οἱ Ἄγγλοι ἀπὸ πίσω;)
Τελικῶς, διδασκόμενοι ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια, ἀλλὰ καὶ μελετῶντας ὅσο μποροῦμε καλύτερα καὶ βαθύτερα, τὰ κείμενά του, τὴν πορεία του καὶ τὸ ἔργο του, ἂς προβληματισθοῦμε πῶς πρέπει νὰ εἶναι ὁ πολιτικός, ὁ κυβερνήτης, ὁ πραγματικὸς ἡγέτης, ποὺ ἀγωνιᾷ, ποὺ μοχθεῖ, ποὺ νοιάζεται καὶ παλεύει γιὰ τὰ ἐθνικὰ δίκαια καὶ τὸ συμφέρον τῆς πατρίδος, χωρὶς ὑστεροβουλίες, ἀνταλλάγματα, ἐξαρτήσεις ἔξωθεν ἢ παχυλοὺς λογαριασμοὺς σὲ Ἐλβετίες!
Ἂς σταθοῦμε μὲ σεβασμὸ καὶ προσοχὴ στὴν ἱερή του μνήμη 181 ἔτη μετὰ καὶ ἂς προσευχηθοῦμε νὰ μᾶς ἀξιώση ὁ Θεός, νὰ ὑπάρξη πάλι ἕνα, παρόμοιο ἔστω, «ἀνάστημα», γιὰ νὰ ὑπερασπισθῆ γενναίως αὐτὸν τὸν τόπο ἀπὸ τὶς ἔξωθεν ἐπιβουλές!
Ἀμήν! Γένοιτο!
«'Ιωάννης Καποδίστριας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου