Τὰ κέντρα κρατήσεως λαθρομεταναστῶν

Ἀφοῦ ἐπὶ μία εἰκοσαετία ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀρχικῶς ἀνέχθηκε καὶ στὴν συνέχεια ἐξέθρεψε, εἰς βάρος κάθε ἐννοίας λογικῆς καὶ ἐθνικοῦ συμφέροντος, τὸ καρκίνωμα τῆς λαθρομεταναστεύσεως, τώρα ποὺ οἱ πολιτικοί μας διεπίστωσαν πὼς ἡ τακτική, τὴν ὁποία ἀκολουθοῦσαν ἔχει γι’ αὐτοὺς πολιτικὸ κόστος, ἀπεφάσισαν νὰ ἀσχοληθοῦν, ἐπὶ τέλους, μὲ τὸ κεφαλαιώδους σημασίας αὐτὸ ἀντικείμενο. Δυστυχῶς ὅμως καὶ πάλι, ὅπως συμβαίνει μὲ τὴν ἀντιμετώπισι τῶν σοβαρῶν θεμάτων, ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ἡ ἀπειρία καὶ ἡ διστακτικότης τοῦ ἀρχαρίου εἶναι ἐμφανεῖς.

Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν προσπαθειῶν ἐντάσσονται τόσο τὸ ἀτυχοῦς ὀνομασίας Σχέδιο «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ» (ὡς γνωστὸν ὁ Ξένιος Ζεὺς τῶν προγόνων μας ἦταν ὁ θεός, ὁ ὁποῖος εἶχε τοὺς ξένους ὑπὸ τὴν προστασία του καὶ δὲν τοὺς κατεδίωκε), ὅσο καὶ ἡ ἐσπευσμένη ἐγκατάστασις μεγάλου ἀριθμοῦ συνοριοφυλάκων στὸν Ἕβρο. Στὴν ἀποστολή, ποὺ θὰ ἀνατεθῆ σ’ αὐτούς, ἐὰν ἀληθεύουν διάφορα δημοσιεύματα τοῦ Τύπου, ἐπιβάλλεται νὰ δοθῆ ἰδιαιτέρα προσοχή, διότι ὑπάρχει κίνδυνος, ἀντὶ γιὰ φύλακες τῶν συνόρων νὰ μετατραποῦν σὲ ἁπλοὺς ρυθμιστὲς τῆς κινήσεως τῶν λαθρομεταναστῶν ἐντὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους.  Ἡ ἀπόφασις ὅμως τῆς Πολιτείας, στὴν ὁποία πρέπει νὰ ἐπικεντρωθῆ τὸ ἐνδιαφέρον μας, εἶναι ἡ δημιουργία τῶν Κέντρων Κρατήσεως Λαθρομεταναστῶν.

Συμφώνως μὲ τὴν ἐπίσημη ἐνημέρωσι, τὰ Κέντρα αὐτὰ θὰ εἶναι χῶροι, στοὺς ὁποίους θὰ φιλοξενοῦνται προσωρινῶς οἱ λαθρομετανάστες ἕως ὅτου ὁλοκληρωθοῦν οἱ προβλεπόμενες διαδικασίες γιὰ τὴν ἔκδοσί τους στὶς χῶρες ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέρχονται. Χωρὶς νὰ ἐπιθυμῶ νὰ ἀμφισβητήσω τὴν εἰλικρίνεια τῶν προθέσεων ὅσων ἀσχολοῦνται μὲ τὸ ὑπ' ὄψιν θέμα, ὁ μέχρι τώρα χειρισμός του ἐμφανίζει σαφῆ δείγματα μὴ ὀρθῆς κατανοήσεως τῶν πραγματικῶν στοιχείων τοῦ προβλήματος.  

Κατ’ ἀρχὰς δὲν ἔχει καθορισθῆ μὲ σαφήνεια, προφανῶς διότι οὐδεὶς γνωρίζει, ἢ δὲν θέλει νὰ γνωρίζη, πόση θὰ εἶναι ἡ διάρκεια τῆς κρατήσεως τῶν λαθρομεταναστῶν στὰ ὑπ' ὄψιν Κέντρα. Ἐὰν ὁ χρόνος αὐτὸς ἦταν πραγματικὰ μικρός, δὲν θὰ εἶχε νόημα ἡ δημιουργία τέτοιων Κέντρων σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια. Ἐφ’ ὅσον ὁ κύριος ὄγκος τῶν λαθρομεταναστῶν διαμένει στὸ Λεκανοπέδιο, θὰ ἦταν ἀρκετὴ ἡ δημιουργία δύο, ἢ τὸ πολὺ τριῶν τέτοιων Κέντρων σ’ αὐτό, στὰ ὁποῖα θὰ παρέμεναν γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ὡς διερχόμενοι καί, κατόπιν, θὰ ἀπηλαύνοντο. Ἐπὶ πλέον, οἱ ἐγκαταστάσεις τῶν Κέντρων αὐτῶν θὰ ἦσαν ἁπλές, ὥστε νὰ ἱκανοποιοῦν τὶς στοιχειώδεις ἀνάγκες ὅσων θὰ διέμεναν προσωρινῶς σ’ αὐτές. Γιὰ ὅσους κρατοῦνται σὲ ἄλλες περιοχὲς τῆς χώρας, θὰ μποροῦσε νὰ γίνεται ὀργανωμένη μεταγωγὴ στὰ Κέντρα τοῦ Λεκανοπεδίου γιὰ τὰ περαιτέρω.

Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖο συμβαίνει, συμφώνως μὲ τὰ ὅσα ἀποκαλύπτονται ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι πὼς ἡ δομὴ τῶν Κέντρων Κρατήσεως Λαθρομεταναστῶν παραπέμπει, ὄχι σὲ προσωρινὴ φιλοξενία ἀλλά, ἐὰν ὄχι σὲ μόνιμη, σαφῶς σὲ μακροχρόνια παραμονή. Δὲν ἐξηγεῖται διαφορετικὰ τὸ ὅτι γιὰ τὴν «φιλοξενία» τῶν λαθρομεταναστῶν ἔχουν ἐπιλεγῆ παλαιὰ στρατόπεδα σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀπαιτεῖται νὰ ἀνακαινισθοῦν καὶ νὰ φρουροῦνται. Σὲ ἀνάλογο συνειρμὸ παραπέμπει καὶ ἡ διάθεσις γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ Κέντρου στὴν Ἀμυγδαλέζα, 363 οἰκίσκων εἰδικῆς κατασκευῆς, ποὺ συνήθως χρησιμοποιοῦνται ὅταν δημιουργοῦνται καταστάσεις ἐκτάκτου ἀνάγκης (πυρκαϊές, σεισμοὶ καὶ λοιπὲς θεομηνίες), καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ κατασκευὴ συρματοπλεγμάτων, ποὺ παρέχουν μεγάλο βαθμὸ ἀσφαλείας, ποὺ δὲν θὰ ἦταν ἀπαραίτητη ἐὰν τὰ Κέντρα αὐτὰ φιλοξενοῦσαν προσωρινῶς τοὺς λαθρομετανάστες.

Πέραν τῆς πολιτικῆς διαστάσεως τοῦ θέματος, ἡ δημιουργία τῶν Κέντρων Κρατήσεως Λαθρομεταναστῶν καὶ ἡ ἐπὶ μακρὸν λειτουργία τους πλησίον κατοικημένων περιοχῶν, δημιουργεῖ πληθώρα προβλημάτων τόσο στοὺς κατοίκους τῶν παραπάνω περιοχῶν, ὅσο καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς λαθρομετανάστες. Τὸ πρῶτο ἀπὸ αὐτὰ εἶναι, πὼς τίθενται ἐν δυνάμει οἱ βάσεις τῆς δημιουργίας ἑνὸς γκέτο στὶς ὑπ' ὄψιν περιοχές. Τὰ Κέντρα, στὰ ὁποῖα θὰ συνωστίζωνται νεαρᾶς ἡλικίας ἄτομα διαφορετικῶν φυλῶν καὶ θρησκευτικῶν πεποιθήσεων ἀπὸ τὸν γηγενῆ πληθυσμό, ὄχι μόνον θὰ εἶναι ἀπροσπέλαστα καὶ ἀνεξέλεγκτα, ἀλλὰ εἶναι ὁρατὸς ὁ κίνδυνος νὰ ἐξελιχθοῦν, λίαν συντόμως, σὲ ὁρμητήρια κλεπτῶν, βιαστῶν, δολοφόνων, ταραχοποιῶν γενικῶς καί, γιατί ὄχι, τρομοκρατῶν καὶ πρακτόρων ξένων δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι θὰ λυμαίνωνται τὶς γύρω περιοχὲς καὶ θὰ τρομοκρατοῦν τὸν κόσμο. Ἀναπόφευκτα συνεπῶς, θὰ ἔλθουν σὲ διαμάχη, προστριβὲς καὶ συγκρούσεις μὲ τὰ μέλη τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν καὶ θὰ ἀπασχολοῦν τὶς δυνάμεις ἀσφαλείας μὲ τὶς ἐγκληματικές τους δραστηριότητες. Γιὰ τοὺς παραπάνω λόγους πρέπει νὰ θεωρῆται δεδομένη ἡ ἀντίδρασις τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν στὴν περιοχὴ τῶν ὁποίων θὰ ἀποφασίζεται ἡ δημιουργία τέτοιων Κέντρων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργοῦνται τριβὲς καὶ ἐντάσεις ποὺ θὰ ἐπιβαρύνουν τὴν ἤδη τεταμένη κατάστασι, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν χώρα μας στὸν κοινωνικὸ τομέα. Ὅταν μάλιστα τὰ Κέντρα αὐτὰ ἔχουν δημιουργηθῆ σὲ ἐθνικῶς εὐαίσθητες περιοχές, ὅπως εἶναι ἡ Θράκη, τὸ πρόβλημα λαμβάνει ἀκόμη μεγαλύτερες διαστάσεις καθ' ὅσον, οἱ λαθρομετανάστες, ποὺ θὰ «φιλοξενοῦνται» σ’ αὐτά, θὰ γίνωνται πολὺ εὔκολα ὄργανα τῶν πρακτόρων τοῦ ἐχθροῦ μὲ ὅλες τὶς γνωστὲς σὲ ὅλους μας συνέπειες.

Ἐξ ἴσου σοβαρὸ πρόβλημα ἀποτελεῖ καὶ ἡ οἰκονομικὴ παράμετρος τῆς συγκροτήσεως τῶν Κέντρων Κρατήσεως Λαθρομεταναστῶν. Σὲ μία περίοδο, ποὺ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴ μέτρων ἀγρίας λιτότητος ποὺ τοῦ ἔχουν ἐπιβληθῆ, συνιστᾷ πρόκλησι καὶ περιττὴ πολυτέλεια ἡ ἐπὶ πλέον οἰκονομική του ἐπιβάρυνσις προκειμένου νὰ ἐξασφαλισθοῦν οἱ πόροι, ποὺ εἶναι ἀναγκαῖοι γιὰ τὴν συντήρησι τῶν ἐγκαταστάσεων τῶν Κέντρων, τὴν φρούρησί τους, τὴν σίτισι καὶ τὴν ὑγειονομικὴ περίθαλψι τῶν ἐπ’ ἀόριστον «φιλοξενουμένων» σ’ αὐτὰ λαθρομεταναστῶν.

Ἰδιαιτέρα σπουδαιότητα παρουσιάζει καὶ ἡ ὑγειονομικὴ διάστασις τοῦ θέματος. Ὁ συνωστισμὸς καὶ ἡ διαβίωσις ἑτεροκλήτων ἀτόμων μὲ πολλαπλᾶ καὶ ἀδιευκρίνιστα προβλήματα ὑγείας σὲ μικροὺς χώρους, ποὺ ἐξ’ ἀντικειμένου δὲν θὰ μποροῦν νὰ πληροῦν τὶς ἀπαιτούμενες ὑγειονομικὲς προδιαγραφές, ἐγκυμονεῖ τεραστίους κινδύνους τόσο γιὰ τὴν ὑγεία τῶν λαθρομεταναστῶν, ὅσο καὶ τοῦ τοπικοῦ πληθυσμοῦ μὲ τὸν ὁποῖο ἀναπόφευκτα θὰ ἔρχωνται σὲ ἐπαφὴ μὲ διαφόρους τρόπους. Τὸ πρόβλημα θὰ λάβη ἀνεξέλεγκτες καὶ τραγικὲς διαστάσεις σὲ περίπτωσι κατὰ τὴν ὁποία ἐκδηλωθῆ κάποιας μορφῆς ἐπιδημία στοὺς τροφίμους τῶν Κέντρων αὐτῶν, δεδομένου ὅτι τότε, ὄχι μόνον θὰ εἶναι ἐξαιρετικῶς δύσκολη ἡ προσέγγισις ὑγειονομικοῦ προσωπικοῦ προκειμένου νὰ προβῆ στὴν ἐνδεδειγμένη θεραπεία, ἀλλὰ θὰ ὑπάρχη καὶ ὁ κίνδυνος ἐξαπλώσεως τῆς ἐπιδημίας.   

Ἄφησα νὰ ἀναφέρω ὡς τελευταῖο τὸ πλέον σοβαρό, κατὰ τὴν ἄποψί μου, πρόβλημα, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ δημιουργηθῆ ἀπὸ τὴν ἐπὶ μακρὸ χρονικὸ διάστημα παραμονὴ τῶν λαθρομεταναστῶν στὰ Κέντρα κρατήσεώς τους. Τὸ πρόβλημα αὐτὸ θὰ προκληθῆ ἀπὸ μία πιθανή, εἴτε αὐθόρμητη, εἴτε σχεδιασμένη καὶ καθοδηγουμένη ἐξέγερσι τῶν λαθρομεταναστῶν, ποὺ κρατοῦνται σὲ ἕνα ἢ περισσότερα Κέντρα.  Ὁ μεγάλος ἀριθμὸς τῶν τροφίμων τῶν Κέντρων, σὲ συνδυασμὸ μὲ τοὺς μικροὺς χώρους, στοὺς ὁποίους διαβιοῦν αὐτοί (ἰδανικὴ περίπτωσις τὸ Κέντρο τῆς Ἀμυγδαλέζας μὲ τοὺς οἰκίσκους νὰ βρίσκωνται σὲ μικρὴ ἀπόστασι ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον), κάνει πρακτικῶς ἀδύνατη τὴν ἐπέμβασι τῆς Ἀστυνομίας προκειμένου νὰ ἐπιβάλη τὴν τάξι χωρὶς τὴν χρησιμοποίησι ἐκτεταμένης, ἀκόμη καὶ ἔνοπλης βίας. Ἐὰν μάλιστα, μὲ κάποιο τρόπο, οἱ λαθρομετανάστες τῶν Κέντρων ἐξασφαλίσουν ὁπλισμό, ποιές θὰ εἶναι οἱ ἐντολές, ποὺ θὰ δοθοῦν στὴν Ἀστυνομία; Νὰ μὴν ἐπέμβη, μὲ συνέπεια νὰ ξεφύγη ἡ κατάστασις ἀπὸ κάθε ἔλεγχο, ἢ νὰ ἐπιβάλη τὴν τάξι μὲ κίνδυνο νὰ προκληθοῦν ἀνθρώπινα θύματα; Καὶ στὴν μία καὶ στὴν ἄλλη περίπτωσι, πέραν τῶν ἄλλων ἐπιπτώσεων, ὁ διεθνὴς ἀντίκτυπος θὰ εἶναι ἀρνητικὸς καὶ ἡ χώρα μας θὰ διασυρθῆ ἀνεπανόρθωτα. Ἀνάλογες ἐπιπτώσεις, σὲ μικρότερη ὅμως ἔκτασι, θὰ ὑπάρξουν καὶ στὴν περίπτωσι, κατὰ τὴν ὁποία γιὰ κάποιο λόγο δημιουργηθοῦν  συμπλοκὲς μεταξὺ λαθρομεταναστῶν διαφορετικῶν ἐθνικοτήτων, ποὺ κρατοῦνται στὸ ἴδιο Κέντρο.

Ἡ προαναφερθεῖσα σοβαρὴ κατάστασις θὰ λάβη τεράστιες διαστάσεις ἐάν, παραλλήλως μὲ τὴν ἐξέγερσι τῶν κρατουμένων στὰ Κέντρα, ἐκδηλωθοῦν σὲ ἄλλες περιοχὲς (κατὰ τεκμήριο τὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν), γιὰ ἀντιπερισπασμό, «αὐθόρμητες» συγκεντρώσεις καὶ διαδηλώσεις χιλιάδων λαθρομεταναστῶν προκειμένου νὰ συμπαρασταθοῦν στοὺς καταπιεζομένους ὁμοθρήσκους καὶ ὁμοφύλους τους. Ἡ πεῖρα ἔχει διδάξει, πὼς αὐτοῦ τοῦ τύπου οἱ ἐκδηλώσεις θὰ ἐξελιχθοῦν σὲ μία ἀχαλίνωτη μορφὴ βίας, ἡ ὁποία, σὲ ἐπιχειρησιακὸ ἐπίπεδο, θὰ διασπάση καὶ θὰ δυσχεράνη τὴν προσπάθεια τῶν δυνάμεων ἀσφαλείας νὰ καταστείλουν τὴν ἐξέγερσι. Παραλλήλως ὅμως, στὸ πρόβλημα θὰ εἰσέλθη καὶ μία ἀκόμη παράμετρος, ἡ ὁποία θὰ τὸ διογκώση. Ἡ παράμετρος αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀναμενομένη ἀντίδρασι τῶν Ἑλλήνων κατοίκων τῶν περιοχῶν, στὶς ὁποῖες θὰ ἐξελίσσωνται τὰ ἐπεισόδια. Ἕως πότε αὐτοὶ θὰ παραμένουν ἀπαθεῖς παρατηρητὲς τῶν ἐξελισσομένων; Ἕως πότε θὰ ἀνέχωνται, χωρὶς ἀντίδρασι, τὶς καταστροφὲς τῆς περιουσίας τους, τὸν φυσικὸ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους καὶ τὴν κατατρομοκράτησί τους ἀναμένοντας τὴν βοήθεια τῆς Ἀστυνομίας; Καὶ ἂν αὐτὴ ἐκ τῶν πραγμάτων δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ ἐπέμβη, τί θὰ κάνουν; Θὰ πάρουν τὰ ὅπλα καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὸν νόμο στὰ χέρια τους; Στὴν περίπτωσι αὐτὴ ποιά θὰ εἶναι ἡ ἀντίδρασις τοῦ κράτους;

Θέλω νὰ πιστεύω, πὼς τοὺς φορεῖς ποὺ ἐμπλέκονται μὲ τὸ ἀντικείμενο, τοὺς ἔχουν ἀπασχολήσει οἱ προαναφερθέντες κίνδυνοι καὶ ἔχουν συντάξει ἐπιχειρησιακὰ σχέδια γιὰ τὴν ἀντιμετώπισί τους. Ἄλλωστε, τὰ πρόσφατα γεγονότα τοῦ Βοτανικοῦ, ἔχουν ἤδη ἀποτελέσει  μία σαφῆ προειδοποίησι γιὰ τὸ τί πρόκειται νὰ συμβῆ ὅταν ἐξεγερθοῦν ἔνοπλοι ταραχοποιοὶ καὶ ἐγκληματίες. Καί, ἐὰν γιὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους, ποὺ ὅλοι μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν, τὸ κράτος κατώρθωσε νὰ ἐκτονώση τὴν κατάστασι, ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τοὺς Ρομά, τὰ πράγματα δὲν θὰ εἶναι καθόλου εὔκολα σὲ μία ἀντίστοιχη ἐξέγερσι τῶν λαθρομεταναστῶν. Οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες ὀφείλουν νὰ κατανοήσουν, πὼς ἡ βραδυφλεγὴς βόμβα τῶν συνεπειῶν τῆς λαθρομεταναστεύσεως πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθῆ, ὄχι μὲ πολιτικὰ κριτήρια, ἀλλὰ μὲ κριτήρια, ποὺ θὰ ἐξυπηρετοῦν τὸ ἐθνικὸ συμφέρον καὶ νὰ λάβουν τὰ ἀπαιτούμενα μέτρα πρὸς ἐπίτευξιν αὐτοῦ τοῦ στόχου.

Οἱ διεθνεῖς ἐξελίξεις στὴν γεωγραφικὴ περίμετρο τῆς Ἑλλάδος (Συρία, Ἰράν, Τουρκία) εἶναι πολὺ σοβαρὲς καὶ ἐπηρεάζουν καὶ ἄλλες χῶρες. Εἶναι σχεδὸν βέβαιο, πὼς οἱ ἐξελίξεις αὐτὲς θὰ προκαλέσουν νέο κῦμα λαθρομεταναστῶν, ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ὁποίων θὰ κατευθυνθῆ ἢ θὰ διοχετευθῆ σκοπίμως πρὸς τὴν πατρίδα μας. Μὲ τὸ δεδομένο αὐτὸ κατὰ νοῦν καὶ μὲ τὴν βεβαιότητα, πὼς οἱ λοιπὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης, κυρίως αὐτὲς τοῦ βορρᾶ, δὲν θὰ διαπραγματευθοῦν τὴν τροποποίησι τῆς Συνθήκης Δουβλῖνο ΙΙ, ὥστε νὰ ἀπορροφήσουν ἕνα ἀριθμὸ λαθρομεταναστῶν, ἡ χώρα μᾶς ὀφείλει νὰ θωρακισθῆ, προκειμένου νὰ παύση νὰ ἀποτελῆ ἑλκυστικὸ τόπο προορισμοῦ γι’ αὐτούς. Πέραν τῆς αὐτονόητης σθεναρᾶς στάσεως, ποὺ πρέπει νὰ τηρήσουμε ἀπέναντι στοὺς ἑταίρους μας τῆς Ε.Ε. καθιστῶντας τους σαφὲς τὸ γεγονός, ὅτι δὲν θὰ δεχθοῦμε ἄλλους λαθρομετανάστες στὴν Ἑλλάδα, ἐπιβάλλεται νὰ τοὺς δώσουμε νὰ ἀντιληφθοῦν, πὼς τὸ ἐννοοῦμε κιόλας.

Προφανῶς, ὁ καλύτερος τρόπος νὰ τὸ ἐπιτύχουμε αὐτὸ εἶναι νὰ ἐλέγξουμε ἀποτελεσματικῶς τὰ σύνορά μας, τόσο τὰ χερσαῖα ὅσο καὶ τὰ θαλάσσια. Παραλλήλως ὅμως πρέπει νὰ λάβουμε καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας τὰ μέτρα ἐκεῖνα, ποὺ θὰ ἐγγυῶνται τὴν ἀποτελεσματικὴ ἀντιμετώπισι τοῦ προβλήματος. Τὸ πλέον ἐμφατικὸ δεῖγμα αὐτῆς τῆς ἀποφασιστικότητος θὰ εἶναι ἡ ταχεία ἀπέλασις τῶν λαθρομεταναστῶν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Γιὰ τὴν ἐπιτυχία μάλιστα αὐτῆς τῆς προσπαθείας, εἶναι καθοριστικῆς σημασίας ἡ φιλοσοφία μὲ τὴν ὁποία ἐπιβάλλεται νὰ λειτουργοῦμε τὰ Κέντρα Κρατήσεως Λαθρομεταναστῶν. Τὸ κράτος ὀφείλει νὰ παραμερίση πολιτικὲς φοβίες καὶ ἀγκυλώσεις καὶ νὰ τὰ μετατρέψη σὲ χώρους προσωρινῆς κρατήσεως ἢ ἔστω φιλοξενίας, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ προωθοῦνται μὲ σύντομες διατυπώσεις στὶς χῶρες προελεύσεως. Σὲ διαφορετικὴ περίπτωσι, τὸ ὑπόβαθρο τῶν πιθανῶν δυσμενῶν ἐξελίξεων ποὺ ἀναφέρθηκαν παραπάνω θὰ διατηρηθῆ, καὶ ἂν αὐτὲς συμβοῦν, οἱ ἐπιπτώσεις θὰ εἶναι τεράστιες.

Εἶναι γεγονός, πὼς ἡ προσπάθεια, ποὺ καταβάλλει αὐτὴ τὴν στιγμὴ τὸ κράτος γιὰ νὰ ἀντιμετωπίση τὸ πρόβλημα τῆς λαθρομεταναστεύσεως, ὅσο ἀργὰ καὶ ἂν ἐκδηλώθηκε, ὅσες ἀδυναμίες καὶ ἂν ἐμφανίζη, εἶναι ἡ πρώτη σοβαρή, ποὺ γίνεται πρὸς τὴν κατεύθυνσι αὐτὴ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀποτύχη. Οἱ ἀπαιτούμενες γνώσεις καὶ ἡ ἐμπειρία τῶν ἁρμοδίων ὑπάρχουν, ἐπιθυμία ὅλων  τῶν Ἑλλήνων εἶναι νὰ στεφθῆ ἀπὸ ἐπιτυχία ἡ προσπάθεια, καὶ ἡ ἀνάγκη ἀποφυγῆς τῶν συνεπειῶν μίας ἀποτυχίας εἶναι ἀδήριτη. Ἀπομένει λοιπὸν στοὺς κυβερνῶντες «νὰ ἐπιδείξουν ἀγρίαν ἐνεργητικότητα καὶ ταύτην οἱ Ἕλληνες ἀναμένουν καὶ ἀπαιτοῦν ὑπ' αὐτῶν» (Παραφθορὰ φράσεως ἀπὸ Ἡμερησία Διαταγὴ τοῦ Ἀρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου κατὰ τὸν Α΄ Βαλκανικὸ Πόλεμο).

    
Γεώργιος Ἐπιτήδειος
Ἀντγος ἐ.ἀ.,
Μέλος Δ.Σ. ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ