Ποδόσφαιρο καὶ Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες

 Τό ἔτος ἐνάρξεως τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων εἶναι τό 776 π.Χ. καί ἕως τό 394 μ.Χ. ἀδιαλλείπως συμμετεῖχον μόνον Ἕλληνες,  ἐκτός ἀπό τό 67 μ.Χ., ποὺ συμμετέσχεν ὁ Νέρων, ἀλλά καί αὐτός ἐπεκαλέσθη ὡς ἐπιχείρημα, τό ὅτι καί οἱ Ρωμαῖοι εἶναι Ἕλληνες, βεβαίως δέ καί τήν ἰσχύν του. Δηλαδή ἄνω τῶν ὀκτακοσίων ἐτῶν, εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνας συμμετεῖχον μόνον Ἕλληνες.

 Σκοπός τῶν  Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων ἦτο ἡ σφυρηλάτησις τῆς ἐθνικῆς ὁμοψυχίας καί ἡ καθιέρωσις τῆς ἀνωτερότητος τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων ἐν συγκρίσει μέ τούς βαρβάρους. Εἰς αὐτούς συνήρχοντο οἱ ἀπανταχοῦ Ἕλληνες  καί ἀντήλασσον ἀπόψεις περί τῶν Ἑλληνικῶν θεμάτων. Σκοπόν δέ εἶχον καί τήν διακοπήν τῶν ἐμφυλίων πολέμων, πρό καί κατά τήν διάρκειαν τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, μέ τήν ἐκεχειρίαν.

 Δέν ἦσαν μόνον οἱ Ὀλυμπιακοί ἀγῶνες, οἱ ὁποίοι ἐτελοῦντο κάθε τέσσερα χρόνια, ἀλλά ἦσαν καί ἄλλοι μέ πανελλήνιον χαρακτῆρα, ὅπως Πύθεια, Νέμεα, Ἴσθμια, καθώς καί  ἄλλοι μέ τοπικόν χαρακτῆρα εἰς Ἀθήνας, Παλλήνη, Μέγαρα, Ρόδο καί Αἴγινα καί ἀλλαχοῦ. Εἰς αὐτούς τούς ἀγῶνας συμμετεῖχον καί εἶχον λάβει ἔπαθλον πάρα πολλοί γνωστοί μας καί δικοί μας ἄνθρωποι. Ὁ Πυθαγόρας ὅστις ἐνίκησεν ἐν Ὀλυμπίᾳ  καί ἔλαβεν ἔπαθλον διά τήν νίκην του εἰς ἀγῶνα πυγμαχίας. Ὁ φιλόσοφος Ἐμπεδοκλῆς, ὅστις ἐνίκησεν εἰς ἀγῶνας ἰπποδρομίας. Ὁ Λεωνίδας ὁ Ρόδιος, ὅστις εἰς τέσσαρες Ὀλυμπιάδας εἶχεν νικήσει. Ὁ Ἐργοτέλης ἐκ τῆς Κνωσοῦ μέγας ἀθλητής καί Ὀλυμπιονίκης εἰς τό ἀγώνισμα της δολιχοδρομίας,  ὡς ἐπίσης νικητής  εἰς Πύθεια καί Ἴσθμια. Τόν ὕμνησεν ὁ Πίνδαρος (δόλιχος =μακρύς=12 στάδια, 1 στάδιον=192μ). Ὁ Πλάτων ἦτο παλαιστής, ὅστις ἐνίκησεν δύο φορές εἰς ἀγῶνα πυγμαχίας εἰς τά Ἴσθμια καί μία εἰς τά Πύθεια. Ἧτο ἐπίσης γνώστης τοῦ παγκρατίου. Νικηταί εἰς τάς ἁρματοδρομίας φέρονται οἱ ἐξῆς: Ὁ Κίμων, ὁ Ἀλκιβιάδης, ἀπό τάς Συρακούσας οἱ τύρρανοι Γέλων καί Ἰέρων, ὡς καί ἡ ἀδελφή τοῦ Βασιλέως τῆς Σπάρτης Ἀγησιλάου, Κυνίσκα. Μίλων ὁ Κρωτονιάτης, ὁ ὁποῖος εἶχεν νικήσει 12 φορές εἰς Ὀλυμπίαν. Τίτορμος ὁ Αἰτωλός, ὅστις κατώρθωνεν νά κρατῆ ταυτοχρόνως δύο ταύρους μαινομένους καί ἐξαγριωμένους, καί διά τόν ὁποῖον ὁ Μίλων Κρωτονιάτης εἶπεν «Ζεύς ἔπεμψεν ἀνθρώποις Ἡρακλέαν». Θεαγένης ὁ Θεσσαλός, ὅστις εἶχεν κερδίσει 24 νίκας καί εἶχεν λάβει 1.400 στεφάνους. Ἔξοχος δρομεύς ἦτο ὁ Φειδιππίδης, ὅστις ἐντός δύο ἠμερῶν ἔκανεν τήν διαδρομήν Ἀθῆναι-Σπάρτη. Ἀπό τήν Σπάρτην, ἔξοχος δρομεύς ἦτο ὁ Λάδας.

 Ἄλλοι σπουδαῖοι Ὀλυμπιονίκαι εἶναι, ὁ ἐξ Ἀλεξανδρείας Στάτων, ὁ ἐκ Τενέδου Δημόκριτος, ὁ ἐξ Αἰγίνης Ταυροσθένης, οἱ Ἀθηναῖοι Καλλίας καί Φρύνων, οἱ Θηβαίοι Κλειτόμαχος καί Θεαγένης. Ὁ  Φίλιππος, πατήρ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ὁ ὁποῖος τό ἔτος 356 π.Χ. εἶχεν στεφθῆ Ὀλυμπιονίκης εἰς τό ἀγώνισμα ἁρματοδρομίας, διδάχθηκε τό παγκράτιον καί τό ἐκαλλιέργησεν εἰς τόν στρατόν του. Ὁ Σώστρατος ὁ Σικυώνιος, ὅστις ἐκέρδισεν 17 πρώτας νίκας. Ὁ Σωκράτης, ὁ ὁποῖος δέν ὑπῆρξεν μόνον ὁ μέγιστος τῶν φιλοσόφων, ἀλλά ἦτο σπουδαῖος παγκρατιστής (παγκράτιον=πᾶν+κρατῶ),  ὡς καί ἀξιόμαχος πολεμιστής, καθ' ὅτι εἰς τήν μάχην τῆς Ποτειδαίας διέσωσεν τήν ζωήν τοῦ Ἀλκιβιάδου καί εἰς πολλάς ἄλλας μάχας εἶχεν διαπρέψει, ὡς εἰς τήν Ἀμφίπολιν, τήν Τανάγραν, ἐνεφορεῖτο δέ ἐντόνως ἀπό τά ἰδανικά τῆς φιλοπατρίας καί σφυρηλατήσεως τῆς Ἐθνικῆς ὁμοψυχίας.

  Ὀφείλομεν νά ἀναφέρωμεν καί τόν μέγιστον τραγωδόν μας Αἰσχύλον, ὁ ὁποῖος ἐπολέμησεν εἰς τόν Μαραθῶνα, τάς Πλαταιάς καί τό Ἀρτεμίσιον, ἀδελφός του δέ ἦτο ὁ Κυνέγειρος, πού διεκρίθη εἰς τήν μάχην τοῦ Μαραθῶνος. Εἶναι αὐτός, πού ἐκρατοῦσε μέ τά χέρια τό πλοῖον τῶν Περσῶν διά νά μή φύγη καί ἀπέθανεν αἰμόφυρτος ὅταν τοῦ ἔκοψαν τό χέρι. Πρῶτοι ἦσαν εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν διά νά μᾶς παραδώσουν μίαν Ἑλλάδα μέ Ἐλευθερίαν.

 Ὁ Διαγόρας ὁ Ρόδιος ὑπῆρξεν ἕνας μεγάλος ἀθλητής τοῦ 5ου αἰῶνος π.Χ., ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀνακηρυχθῆ νικητής εἰς τούς τέσσερεις πανελληνίους ἀγῶνας, Πύθεια, Ἴσθμια, Νέμεα, Ὀλυμπιακούς. Ὅταν ἐγέρασεν εἶχεν τήν εὐτυχία νά δῆ καί τούς τρεῖς υἱούς, Ἀκουσίαλον, Δημάγετον καί Δωριέα, Ὀλυμπιονίκας.

 Τά παιδιά του Ἀκουσίαλος καί Δημάγετος, τὸ αὑτόν ἔτος ἐστέφθησαν Ὀλυμπιονίκαι  εἰς τήν πυγμαχίαν. Μετά τήν νίκην τους ἔβγαλαν τά στεφάνια ἀπό τά κεφάλια τους καί στεφάνωσαν τόν πατέρα τους. Κατόπιν τόν σήκωσαν εἰς τούς ὤμους των καί τόν περιέφεραν θριαμβευτικῶς εἰς τό Ὀλυμπιακόν στάδιον. Τό πλῆθος ἐζητωκραύγαζεν τόν πατέρα καί τά παιδιά του, κάποιος δέ θεατής ἐφώναξε:

«Κάτθανε Διαγόρα, οὐκ εἰς τόν Ὀλυμπον ἀναβήσει», δηλαδή, πέθανε Διαγόρα, διότι δέν μπορεῖς νά γίνης καί Ὀλύμπιος. Τώρα εἶναι ἡ εὐτυχέστερη στιγμή τῆς ζωῆς σου. Καί πραγματικῶς ὁ γέρων ἀθλητής ἀπέθανεν μέσα  σέ μεγάλην εὐτυχίαν.

 Ὁ υἱός Δωριεύς ἦτο καί αὐτός μέγας ἀθλητής τοῦ παγκρατίου, ἦτο Ὀλυμπιονίκης εἰς τρεῖς συνεχεῖς Ὀλυμπιάδας, 7 νίκας εἶχεν εἰς τά Νέμεα, 8 εἰς τά Ἴσθμια καί τά Πύθεια. Ἡ ὡδή, πού τοῦ ἔγραψε ὁ Πίνδαρος, ἐγράφη μέ μεγάλα γράμματα εἰς τόν τοῖχον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς, εἰς τήν Ρόδον.

 Εἶχεν καί μίαν κόρην, τήν Καλλιπάτειρα, ἡ ὁποία, καί αὐτή εἶχεν υἱόν ἀθλητήν. Τότε ἀπηγορεύετο εἰς τάς γυναίκας νά παρακολουθοῦν τούς ἀγῶνας, μέ τιμωρίαν κατακρημνίσεως ἀπό τό βραχῶδες ὄρος Τύπαιον. Ἡ ἐπιθυμία ὁμως τῆς μητρός ἦτο μεγίστη διά νά ἴδη τόν υἱόν της ἀγωνιζόμενον καί ὡς πρός τοῦτο μετεμφιέσθη εἰς γυμναστήν. Ὁ υἱός της ἐνίκησεν. Λόγῳ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ της διά τήν νίκην τοῦ υἱοῦ της ἐζητωκραύγασεν καί ἐγένετο ἀντιληπτή ἡ παρουσία της. Κατά τόν νόμον ἔπρεπε νά κατακρημνισθῆ ἀπό τό βραχῶδες ὄρος. Ἀλλά οἱ Ἑλλανοδίκαι τήν ἀπάλλαξαν τῆς κατηγορίας, ἐπειδή εἶχεν πατέρα, ἀδέλφια, καί υἱούς Ὀλυμπιονίκας. (Ἑλλανοδίκης=Ἕλλην+δίκη=κριτής Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων)

  Δι' αὐτό, πολλαί ποδοσφαιρικαί ὁμάδες, ἀναβιώνοντας τόν ἀθλητισμόν ὠνομάσθησαν μέ αὐτά τά ἐπιφανῆ ὀνόματα:

Ἄρης, Ἡρακλῆς, ΠΑΟΚ, Ὀλυμπιακός, Παναθηναϊκός, Ἀπόλλων, Πανιώνιος, Ἐργοτέλης κ.τ.λ.

 Μέχρις προσφάτως ἐσυνεχίζετο αὐτή ἡ παράδοσις καί εἰς τάς ποδοσφαιρικάς ὁμάδας ἡγωνίζοντο μόνον τά Ἑλληνόπουλα. Ἕως ὅτου ἔφθασεν ἡ παρακμή εἰς τήν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα, καί εἰς τάς ποδοσφαιρικάς ὁμάδας βλέπεις αὐτό τό γελοῖον  φαινόμενον, ποὺ προκαλεῖ μόνον οἴκτον γιά τήν κατάντια μας, νά ἀγωνίζεται καί νά φορᾷ ἀθλητικήν περιβολήν τῶν παναρχαίων καί δοξασμένων αὐτῶν ὀνομάτων ὁ κάθε  περιπλανώμενος αὐτῆς τῆς γῆς καί ἐμεῖς ὡς μαζάνθρωποι νά τούς χειροκροτοῦμεν.

 Σεβαστέμου Ἕλληνα καί ἀγαπητέ μου φίλε τοῦ ποδοσφαίρου, ἔφθασεν ἡ ὥρα νά ἀπαιτήσης. Νά ἀπαιτήσης, εἰς τούς ποδοσφαιρικούς ἀγῶνας νά βλέπης τό παιδί σου νά ἀγωνίζεται καί αὐτό νά χειροκροτῆς, διά νά τό σηκώσης εἰς τούς ὤμους σου μέ χαρά καί μέ ὑπερηφάνεια. Σήκωσε ψηλά τά ἰδανικά καί τήν μεγαλοπρέπεια τῆς Ἑλλάδος. Τρέξε καί ἐσύ διά τά ἄϋλα ἀγαθά καί τά μεγάλα ἰδανικά πού ἐθεμελίωσαν οἱ πρόγονοι μας, πατρίδα, θρησκεία οἰκογένεια,  γιά νά βγῆς νικητής καί νά φορέσης τό στεφάνι τῆς ἐλιᾶς, τό στεφάνι τῆς δόξας.

Νικόλαος Μπαραμπούτης

Ἰατρὸς Παθολόγος

Μέλος ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ