Ἂν θὰ ἔπρεπε ὑποχρεωτικῶς νὰ διαθέτη ἡ ἀκόλουθη στήλη μία μόνιμη ἐπικεφαλίδα, ἐκείνη θὰ ἦταν σίγουρα «Τὰ ἀπηγορευμένα [καὶ καλοκρυμμένα] τῆς ἱστορίας», ἢ ἔστω «πληροφόρησις γιὰ γερὰ στομάχια»(!), παρ’ ὅλο ποὺ μπορεῖ νὰ ἀκούγεται ὑπερβολική. Ὅπως ἐπιβάλλεται νὰ γίνη ἀντιληπτό, ἀφοῦ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ «περιθώρια» ἀνοχῆς τοῦ Ἕλληνος τελείωσαν, στὴν μικρὴ ἀλλὰ τόσο σημαντικὴ αὐτὴ γωνιὰ τῆς Εὐρώπης παιζόταν ἀνέκαθεν καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ παίζεται ἕνα τεραστίων διαστάσεων θέατρο. Θέατρο πρωτίστως στὰ ΜΜΕ, δηλαδὴ σὲ ὅλα τὰ μαζικὰ μέσα ἀποβλακώσεως, εἴτε ἔντυπα, εἴτε –κυρίως– ἠλεκτρονικά, ὅπου οἱ τοὐλάχιστον σχετικῶς «ὑποψιασμένοι» διερωτῶνται εὐλόγως πῶς εἶναι λ.χ. δυνατόν, τέσσερεις ἢ πέντε τηλεοπτικοὶ σταθμοὶ νὰ ἔχουν στὰ δελτία εἰδήσεών τους ἀπολύτως ταυτόσημες ἐπιλογὲς καὶ εἰδήσεις! (Ὅσο γιὰ τὸ θέατρο στὴν πολιτικὴ καὶ στοὺς πολιτικούς, ἀποτελεῖ ἕνα ἄλλο τεράστιο κεφάλαιο, ποὺ θὰ ἀπαιτοῦσε τόμους μόνον καὶ μόνον γιὰ ἁπλῆ παράθεσι, πόσο μᾶλλον γιὰ ἀνάλυσι...)
Μὰ καλά, δὲν εἶναι ἐντελῶς διαφορετικοὶ (τάχα) οἱ ἀρχισυντάκτες, οἱ δημοσιογράφοι, οἱ ρεπόρτερς, ὥστε βρὲ ἀδελφέ, νὰ παρουσιάζωνται ἄλλες ἐπιλογὲς καὶ ὄχι μονίμως οἱ ἴδιες; Τὸ ἴδιο «φαινόμενο» (μᾶλλον κρύο ἀνέκδοτο καλύτερα) παρατηρεῖται καθημερινῶς καὶ στὶς ἡμερήσιες ἐφημερίδες αὐτοῦ τοῦ χιλιοπροδομένου τόπου. Παρεμφερεῖς τίτλοι, ἀρθρογραφία καὶ ἀναφορὲς ποὺ μοιάζουν, μὲ σπανιώτατες ἐξαιρέσεις, ποὺ τελικῶς ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνουν τὸν κανόνα. Σὰν νὰ μὴν ἀρκοῦσαν ὅλα αὐτά, στὸ τέλος τῶν δελτίων εἰδήσεων, μᾶς «πασσάρουν» καὶ ἀτελείωτα σκουπίδια τοῦ δῆθεν καλλιτεχνικοῦ ρεπορτάζ, ποῦ χόρεψε ἡ μία, ποῦ καὶ πῶς θὰ πάη διακοπὲς ὁ ἄλλος, τί θὰ κάνη ἡ τάδε Ἀμερικανίδα ἠθοποιὸς καὶ μὲ ποιόν καὶ ἄλλα τέτοια φαιδρά, λὲς καὶ δὲν ξεχειλίζει ἡ εἰδησεογραφία καθημερινῶς ἀπὸ ζουμερὲς καὶ ἀπολύτως ἑλληνικοῦ ἐνδιαφέροντος εἰδήσεις. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι προτιμώτερο νὰ κατατίθενται χειροπιαστὰ παραδείγματα ἀπὸ τὴν καθημερινότητα, χωρὶς τὴν κακίστη νεοελληνικὴ(;) συνήθεια τῶν γενικεύσεων, ἂς ἔλθουμε στὴν ἄμεση ἐπικαιρότητα.
Μόλις πρὸ μερικῶν ἡμερῶν, ἔγινε γνωστό, πρῶτα σὲ «στενὸ» κύκλο (γιατί ἄρα γέ;), ὅτι σὲ ἐκφρασθεῖσα ἐπιθυμία τοῦ Ρώσσου Προέδρου Βλ. Πούτιν νὰ ἐπισκεφθῆ κατὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα τὸ Ἅγιον Ὅρος, ἡ «ἑλληνικὴ» κυβέρνησις ἀπήντησε, ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ δεχθῆ τὸν ξένο ὑψηλὸ ἐπίσημο στὴν ἐπικράτειά μας, ἐπειδή, «λέει», λόγῳ ἀδειῶν τῶν ἡμερῶν, δὲν θὰ ἐπαρκῆ τὸ προσωπικὸ ἀσφαλείας γιὰ τὴν φρούρησι τοῦ Ρώσσου ἡγέτου!!! Ἐδῶ τὰ πράγματα εἶναι ἐξόχως σοβαρὰ καὶ χρήζουν ἰδιαιτέρας προσοχῆς. Δείχνουμε στὸν ξένο ἡγέτη, ἀλλὰ καὶ γενικώτερα στὸ ἐξωτερικό, ὅτι ἀδυνατοῦμε στοιχειωδῶς νὰ τὸν προστατεύσουμε, ἐπικαλούμενοι τὸ ἐντελῶς φαιδρὸ καὶ ἀνάξιο σχολιασμοῦ, ὅτι δὲν θὰ ἐπαρκοῦσαν οἱ ἄνδρες τῆς ἀσφαλείας λόγῳ Λαμπρῆς! Εἶναι ρεζίλι στὸ κάτω–κάτω, ἢ μήπως ξαναδίνουμε τὰ ἀπαραίτητα «διαπιστευτήρια» νομιμοφροσύνης στὸν ἀμερικανικὸ παράγοντα;
Θυμίζουμε στούς... ξεχασμένους τυχὸν ἀναγνῶστες, ὅτι ὅταν ἐπεσκέφθη ὁ Τζέφρυ Παπανδρέου τὴν Μόσχα, ὁ Ρῶσσος πρωθυπουργὸς (τότε) Βλ. Πούτιν ἔθεσε τέρμα στὴν συνάντησι μόλις στὰ 20 λεπτὰ τῆς ὥρας (!), γεγονός, ποὺ προδίδει πόσο ἀντιδιπλωματικὴ ἦταν ἡ ἐπαφή τους, ἀφοῦ ὁ ἀπερίγραπτος (εἴμεθα εὐγενεῖς...) «δικός» μας ἐπέμενε νὰ ἀναφέρεται στὰ οἰκολογικὰ προβλήματα τοῦ Αἰγαίου, ἐνῷ ὁ Ρῶσσος ὁμόλογός του τοῦ πρότεινε, ὄχι δάνεια, ἀλλὰ μεγάλη οἰκονομικὴ βοήθεια στὴν παραπαίουσα χώρα μας, ἀποπληρωτέα μάλιστα σὲ βάθος χρόνου μέ... ἑλληνικὰ φροῦτα, ὅπως ἐγράφη τότε! Βεβαίως, τὰ «δικά» μας ΜΜΕ «ἐλησμόνησαν» νὰ μᾶς πληροφορήσουν, ὅτι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μικρῆς παραμονῆς τοῦ Τζέφρυ στὴν Μόσχα, ὅπου τὰ ἔκανε κυριολεκτικῶς θάλασσα (ἠθελημένως ἢ ἀθελήτως ἂς τὸ κρίνετε) στὶς ἐπαφὲς μὲ τοὺς Ρώσσους ἐπισήμους, βρῆκε τὸν διαθέσιμο χρόνο νὰ καθίση σὲ ἑστιατόριο τῆς ρωσσικῆς πρωτευούσης καὶ νὰ συμφάγη μὲ τὸν Ἰσραηλινὸ ὁμόλογό του Μπ. Νετανιάχου, ποὺ ἦταν τὸ ἴδιο διάστημα ἐκεῖ...
Τώρα, γιὰ νὰ ποῦμε καὶ τὴν κατακλεῖδα στὸ ἑλληνικὸ κρατικὸ θέατρο (κακίστης ποιότητος) τοῦ παραλόγου, ποὺ μᾶς ἐκθέτει χωρὶς νὰ δείχνουμε ντροπή, στὸ ἀκριβῶς πανομοιότυπο αἴτημα τοῦ Βουλγάρου προέδρου Ρόσεν Πλεβνελίεφ νὰ ἐπισκεφθῆ στὶς 17 τρέχοντος τὸ Ἅγιο Ὅρος, δὲν «εἴχαμε» κανένα ἀπολύτως «πρόβλημα» γιὰ τὴν κάλυψι τῆς ἀσφαλείας του!!! Εὖγε μας!
