Συγκριτικὴ γλωσσολογία καὶ ἀσύγκριτη ἑλληνικὴ γλῶσσα

Στὸ προηγούμενο ἄρθρο μας ἀπαντήσαμε ἐπιστημονικῶς στὰ ἀντιεπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα τῶν γλωσσολόγων. Ἀποδείξαμε ὅτι αὐτοὶ χρησιμοποιοῦν σοφιστικὲς μεθόδους προπαγάνδας, ὑποστηρίζουν δηλαδὴ καὶ προωθοῦν μία ἀλήθεια καλυπτόμενη μὲ ψεύδη καὶ σκόπιμα λάθη. Λένε, γιὰ παράδειγμα, ὅτι ὁμιλοῦν γιὰ φθόγγους, δηλαδὴ γιὰ φαινόμενο προφορᾶς (ποὺ εἶναι ἀλήθεια), ὅμως δὲν χρησιμοποιοῦν λατινικοὺς χαρακτῆρες, ὅπως διεθνῶς καὶ ἐπιστημονικῶς ἐπιβάλλεται γιὰ τὴν γραπτὴ ἀπεικόνιση προφορικοῦ φαινομένου ἀλλὰ ἑλληνικὰ γράμματα (κι ἐδῶ εἶναι τὸ λάθος), τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται γιὰ γραπτὴ καὶ μόνο ἀποτύπωση ἑλληνικῶν στοιχείων.