Ἐν Ἀθήναις, τῇ 13ῃ Νοεμβρίου 2013
Πρὸς τὸν κ. Ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν
Τὸν Ἰούνιο τοῦ
2012, ἡ τρικομματικὴ τότε κυβέρνησις, στὴν προγραμματικὴ συμφωνία περιελάμβανε
καὶ μία σημαντικὴ πρότασι γιὰ τὴν Α.Ο.Ζ. Πιὸ συγκεκριμένα, στὰ Ζητήματα Ἐξωτερικῆς
Πολιτικῆς ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς:
«Συστηματικὴ προετοιμασία γιὰ ἀνακήρυξι
Α.Ο.Ζ. στὰ πλαίσια τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου καὶ τῆς διεθνοῦς πρακτικῆς, ὥστε νὰ ἐπισπευσθῆ
ἡ ἐκμετάλλευσις τοῦ ἐνεργειακοῦ πλούτου.»
Φάνηκε ὅτι
κάτι εἶχε ἀλλάξει τὰ τελευταῖα δύο χρόνια καὶ περιμέναμε ὑπομονετικὰ τὴν ὥρα ποὺ
θὰ ὑπερψηφιζόταν ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ ὁ νόμος γιὰ τὴν ἀνακήρυξι τῆς Α.Ο.Ζ.
Ξαφνικὰ ὅμως
καὶ ἀπροειδοποίητα, τὸ σκηνικὸ ἄλλαξε ἐντελῶς. Σήμερα, 16 μῆνες ἀργότερα, ἡ νέα
προγραμματικὴ συμφωνία, τῆς δικομματικῆς πλέον κυβερνήσεως, δὲν περιλαμβάνει καμμία
ἀναφορὰ στὴν Α.Ο.Ζ. καὶ στὸ κείμενο δὲν ὑπάρχει κἂν ὁ ὅρος Α.Ο.Ζ. Ὑπάρχει μόνο
μιὰ πρότασις, ποὺ ἀναφέρει:
«Νέα πεδία ὅπως ἡ ἐνεργειακὴ
διπλωματία ἀξιοποιοῦνται ἐντατικά».