Κατά τόν Πλάτωνα «τά πράγματα τοῖς γράμμασι μεμιμένα»
καί ἄλλως: Ἡ ποσότητα καί ἡ ποιότητα τῆς
πληροφορίας πού ἐμπεριέχεται στίς λέξεις τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας, «ὄνομ’ἀρ’ἐστί,
ὡς ἔοικε, μίμημα ἐστί φωνή ἐκείνου ὅ
μιμεῖται» (Πλάτων Κρατύλος, 423,β).
Ὀνοματοποιός
= ὁ ποιῶν, ἐπινοῶν ὄνομα, ἰδίως μιμούμενος φθόγγον τινά φυσικόν
(Ἀθήναιος, 3.99, γραμματική, Ἀριστοτέλης, Ἠθικά 2,7). «Δεῖ ἐπίστασθαι… τό εἶδος τιθέναι εἰς τέ τά γράμματα καί τάς συλλαβάς»,
(Πλάτων Κρατύλος 390Ε).
Ἄλλως ὁ Πλάτων ὁδηγεῖ τήν σκέψη μας στήν
ἀναζήτηση τῶν ἀρχέγονων φυσικῶν φθόγγων, οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιήθηκαν ὡς βάση γιά
τήν ἐπινόηση τῶν γραμμάτων/στοιχείων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀλφαβήτου καί συνεπῶς στήν
δημιουργία τῶν λέξεων τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας.
