Τὰ
τελευταῖα χρόνια, εἰδικὰ στὴν μετὰ τὸ
μονοτονικὸ ἐποχή, καὶ μαζὶ μὲ
τὶς σκόπιμες καταργήσεις τῆς γ΄ κλίσεως, τῆς ἱστορικῆς γραμματικῆς καὶ τῆς
ἱστορικῆς ὀρθογραφίας,
ἄρχισε καὶ μία σειρὰ δημιουργίας «νέων ὀρθογραφιῶν» (στὴν πλειοψηφία τους ἀνορθογραφιῶν) ἢ νέων, ἀνυπάρκτων μέχρι τώρα, λέξεων, οἱ ὁποῖες δὲν ἀπέδιδαν
ἐπ’ ἀκριβῶς τὸ νόημα.
Ἔτσι ξαφνικά, λοιπόν, πρὶν λίγα χρόνια, μας προέκυψε καὶ ἡ
λέξῃ ... «Γουδῆ»! Μὲ «η»! Ἄλλαξαν πινακίδες καὶ αὐτὸς ὁ
τόπος ποὺ γνωρίζαμε μέχρι
σήμερα ὡς σύμβολο ἀποκαταστάσεως τῆς Δημοκρατίας (Κίνημα στὸ Γουδί) ἢ τόπο ἀπονομῆς τῆς Δικαιοσύνης καὶ Νεμέσεως (π.χ. «χρειάζεται ἕνα Γουδί»), ξαφνικὰ τὸ
εἶδαν νὰ γράφεται ὡς «Γουδῆ»!!! Καὶ οἱ
ἀδαεῖς ἄνοιξαν
τὸ στόμα καὶ εἶπαν:
«Ἄ, οἱ εἰδικοὶ ἀπεκατέστησαν
ἕνα ... λάθος»!...
