Ένα σημαντικότατο Κεφάλαιο της Ιστορίας μας, ολοκληρώθηκε τότε...

ΣΤΙΣ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 1964, "έκλεισε" ένα μεγάλο κεφάλαιο της νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας, ανοίγοντας ένα άλλο, δυσκολώτερο, γεμάτο σκοπέλους και παγίδες, πεδίο ξεχωριστού ενδιαφέροντος για τους ιστορικούς. Ο Βασιλεύς Παύλος απέθανε! Άς δούμε, έστω σε συντομία, τα γεγονότα εκείνων των ημερών, όπως περιγράφονται στον ιστοχώρο 'η Ελληνική βασιλική οικογένεια'. (Για την αντιγραφή "Ιω.Καπ.")

Το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου 1964, σε ειδική αίθουσα στην οικία του Τατοΐου, η οποία είχε μετατραπεί σε χειρουργείο, ο Βασιλεύς Παύλος, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, προκειμένου συμφώνως με τα ιατρικά ανακοινωθέντα της εποχής, να θεραπευθεί από "στένωση του πυλωρού, συνεπεία γαστρικού έλκους", ασθένεια που τον βασάνιζε τον τελευταίο χρόνο. 

Την δύσκολη αυτή επέμβαση, ανέλαβαν κορυφαίες μορφές της ελληνικής χειρουργικής της εποχής, όπως ο Αλ. Μάνος, καθηγητής και προσωπικός ιατρός του Βασιλέως, ο Θ. Δοξιάδης, ο Νίκος Τσαμπούλας, συνεπικουρούμενοι από δύο Άγγλους χειρουργούς, που ήρθαν στην Αθήνα για τον σκοπό αυτό (Στ. Καίην και Εντ. Μουίρ).

Η ΕΦΗΜ. 'ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ' ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 1964.

Δυο ημέρες πριν το χειρουργείο, ο Βασιλεύς Παύλος, είχε ορκίσει την κυβέρνηση 'Ενώσεως Κέντρου', το οποίο κατάφερε με μεγάλη δυσκολία, αφού ήταν και φαινόταν πολύ άρρωστος...

Βασιζόμενοι στην μαρτυρία του Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο ίδιος είχε τοποθετηθεί μπροστά από τον Βασιλέα Παύλο, ώστε να μην φαίνεται ότι ακουμπούσε στο πιάνο, που υπήρχε στην αίθουσα για να κρατηθεί!

Το βράδυ της 2ης Μαρτίου και ενώ η κατάσταση φαινόταν δραματική, εκδίδεται επίσημη ανακοίνωση από το Τατόϊ, κατά την οποία,

"ο Διάδοχος Αντιβασιλεύς, απεδέχθη ευγνωμόνως την προσφοράν του Ιερού Ιδρύματος της Ευαγγελιστρίας της Τήνου, όπως η Ιερά Εικόνα της Παναγίας μεταφερθή εις τα Ανάκτορα του Τατοΐου, προς επίσκεψιν, ίασιν και θεραπείαν του ασθενούντος Βασιλέως".

Με κυβερνητική διαταγή, το αντιτορπιλικό "Σφενδόνη", εγκατέλειψε ναυτική πολεμική άσκηση, κάπου στα νερά του Αιγαίου και έσπευσε στην Τήνο, όπου παρέλαβε την εικόνα και κατέπλευσε στο λιμάνι του Πειραιώς, όπου περίμεναν ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, ο πρωθυπουργός, ο Αρχιεπίσκοπος, ο αρχηγός του ΓΕΝ, ο επικεφαλής του βασιλικού στρατιωτικού οίκου στρατηγός Δόβας και πλήθος άλλων υπουργών και πολιτικών. 

Είχε επίσης καταφτάσει πλήθος κόσμου. Ο ηγούμενος της μονής Ευαγγελιστρίας, παρέδωσε την εικόνα με τελετουργική μεγαλοπρέπεια στον Αρχιεπίσκοπο και αυτός με τη σειρά του, στον διάδοχο Κωνσταντίνο.

Ο Βασιλεύς Παύλος απεβίωσε στις 6 Μαρτίου. Οι τελευταίες του λέξεις, βάσει του διαγγέλματος του Βασιλέως Κωνσταντίνου, τις απηύθυνε στον ελληνικό λαό: 'Τους ευχαριστώ και Τους αποχαιρετώ'.

(Επισημάνσεις "Ι.Κ.". Υπάρχει ολόκληρη "φιλολογία", σε αρκετούς ιστορικούς, για το πώς και το γιατί, εκείνης της ασθενείας του Έλληνος άνακτος. Ορισμένοι επιρρίπτουν ευθύνες στο άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον, γιατί δεν "έσπευσαν" πολύ ενωρίτερα, στις ιατρικές συμβουλές και υπηρεσίες για το πρόβλημά του.

Πολυποίκιλλα και λίαν ευφάνταστα 'σενάρια' επίσης εγράφησαν, για την "περίφημη" και φωτογραφημένη, "τελευταία του βόλτα" με το αυτοκίνητο, εν μέσω των κεντρικών αθηναϊκών οδών, όπου στο τιμόνι ήταν ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ενώ ο βασιλεύς φανερότατα υποφέρων, προσπαθούσε να ανταποδώσει τον χαιρετισμό των πολιτών, που τον έβλεπαν...

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΜΑΧΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΤΕ, ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΒΟΛΤΑΣ... (ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
'ΕΙΚΟΝΕΣ' ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ)

(Μέχρι και ..."βαλσαμωμένο"  αποκαλούσαν τον ετοιμοθάνατο β.Παύλο, σε εκείνη την βόλτα!)

Ανεφέρθη τότε, ότι εκείνη η τόσο επώδυνη για τον άρρωστο βασιλέα προσπάθεια έγινε, για να "κλείσουν" τα στόματα όλων εκείνων, που διέδιδαν ψευδείς "διηγήσεις" για την έκβαση της υγείας του...

Σε κάθε περίπτωση, την ημέρα εκείνη της 6ης Μαρτίου, έκλεισε ένα σημαντικότατο κεφάλαιο της νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας και με την ορκωμοσία του διαδόχου, ξεκίνησε ένα άλλο. Αισθανόμενοι ότι όλα αυτά τα γεγονότα, αλλά και τα επόμενα, 51 χρόνια μετά, θα πρέπει να μάς προβληματίσουν σημαντικά, σε έναν καίριο ζήτημα "επιλογής" της διακυβερνήσεως αυτού του τόπου, διερωτώμεθα δηλαδή, άν τελικώς, ήταν όντως "καλύτερη", επωφελέστερη για τον τόπο, η Προεδρευομένη Δημοκρατία, παρά η Συνταγματική Μοναρχία...

Μάς έχει προβληματίσει άρα γε, όσο θα έπρεπε, [και] κάτω απο το πρίσμα των εξελίξεων των τελευταίων χρόνων; Πέραν κομματικών και άλλων ..."πολυπρισματικών φακών";)