Στα βυζαντινά χρόνια, ένας μοναχός γύριζε απο σπίτι σε σπίτι και ζητούσε ελεημοσύνη για τους -πτωχούς. Έφτασε και σε ένα καλλιμάρμαρο αρχοντικό και κτύπησε την πόρτα. Βγήκε οργισμένος ο οικοδεσπότης και
ερώτησε ωμά τον μοναχό:
-Τί θέλεις;
-Ελεημοσύνες για τους πτωχούς, άρχοντά μου.
-Δεν σου δίνω τίποτε, φεύγα!
-Δεν φεύγω, άν δεν μου δώσεις κάτι.
-Φεύγα!
-Όχι, δεν φεύγω!
Τέλος, οργίσθηκε πολύ ο άρχοντας, απο την επιμονή του μοναχού και αντί χρημάτων, του έδωσε ένα δυνατό χαστούκι!
-Πάρε αυτό, αφού επιμένεις να πάρεις κάτι.
-Σε ευχαριστώ! του είπε ατάραχος ο μοναχός. Αυτό το χαστούκι είναι για εμένα. Όμως δός μου κάτι και για τους φτωχούς.
Η αγάπη του μοναχού, συγκίνησε την σκληρή καρδιά του πλουσίου, ο οποίος του ζήτησε συγγνώμη, του έδωσε και ένα αξιόλογο ποσό και άλλαξε την ζωή του.
Η αγάπη, πάντοτε νικάει. Μόνον με αυτή, μπορείς να αλλάξεις μία σκληρή καρδιά. "Αγάπα και κάνε ότι θέλεις", λέει ο ιερός Αυγουστίνος.
(Απο το εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο 'Λόγοι Οικοδομής', Γ΄τόμος, σελίς 27η, του μακαριστού αρχιμανδρίτου π.Σεραφείμ Δημοπούλου, ιδρυτού του Φιλανθρωπικού Σωματείου 'Ιωάννης ο Χρυσόστομος', στην Λάρισα. Για την αντιγραφή "Παπαφλέσσας").
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου