ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ … ἀλά….. ΤΟΥΡΚΑ (;)

 Στήν ἐφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» τῆς Κυριακῆς 11 Νοε. 2012 περιελήφθη δημοσίευμα ὑπό τόν τίτλο:

«Με πρόταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που αποδέχθηκε το υπουργείο Παιδείας

Υποχρεωτική διδασκαλία της Τουρκικής γλώσσας στην  ελληνική Μέση  εκπαίδευση ! »,

περιέχον τά ἑξής :

            « Όλοι ενθυμούνται τα ανοίγματα προς την Άγκυρα και την Ελληνο-Τουρκική «προσέγγιση» των κυβερνήσεων Σημίτη και Γεωργίου Παπανδρέου. Στο πλαίσιο αυτό, είχε προωθηθεί μεταξύ άλλων νομοθετική ρύθμιση για τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά γυμνάσια και λύκεια της Θράκης και…

                        Οι έντονες αντιδράσεις της κοινής γνώμης και η συνέχιση της γνωστής πολιτικής από την πλευρά της Άγκυρας έδωσαν την εντύπωση ότι οι υπεύθυνοι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και του ελληνικού υπουργείου Παιδείας επανεκτίμησαν την κατάσταση. Ότι πάγωσαν δηλαδή πρωτοβουλίες και μέτρα που δεν στηρίζονται σε αμοιβαιότητα και προάγουν εξ αντικειμένου τους νεοοθωμανικούς σχεδιασμούς της Άγκυρας στον ελληνικό χώρο.

                        Η εντύπωση όμως είναι ψευδής. Η ίδια πολιτική συνεχίστηκε και με την νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ως μια παραλλαγή και παράρτημα μιας γενικότερης πολιτικής για τη μετάλλαξη της ελληνικής Παιδείας σε «πολύ πολιτισμική».

                        Ως πρόθυμος αρωγός και διεκπεραιωτής λειτούργησε το ανεκδιήγητο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Το ίδιο που ενέκρινε το βιβλίο Ιστορίας Στ΄Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση…. Όπως επίσης προσφάτως μια νέα Γραμματική για το Δημοτικό σχολείο, που εισάγει ύπουλα την ιδέα της φωνητικής ορθογραφίας.

                        Με την απόφαση αρ. 61439/Γ2 της 20^ης Ιουνίου 2006, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αρ. φύλλου  867, ο τότε υφυπουργός Γεώργιος Καλός ενέκρινε τη σχετική εισήγηση του Παιδαγωγικού  Ινστιτούτου και καθόρισε «το αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών για τη διδασκαλία της Τουρκικής Γλώσσας στην Α΄, Β΄ και Γ΄τάξη του Γυμνασίου».

                        Δεν διευκρινίζεται στην απόφαση εάν αυτή ισχύει για τα σχολεία που θα «επιλέξουν» την Τουρκική γλώσσα ή εάν η απόφαση αναφέρεται σε γενική εφαρμογή.

                        Στην απόφαση προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ως «ειδικός σκοπός»για τη διδασκαλία της Τουρκικής γλώσσας ἡ ενεργός συμμετοχή σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία και η κατανόηση της διαφορετικότητας»:

                        «Α.  Οι μαθητές αναζητούν τραγούδια κοινά στις δύο γλώσσες..

                        Β. Οι μαθητές ερευνούν το ιστορικό παρελθόν του τόπου …

                        Γ. Οι μαθητές αναζητούν επίσης κοινά θέματα      μυθολογίας.  

                        Δ. Ερευνούν στις τοπικές βιβλιοθήκες για κοινά ήθη και έθιμα…

                        Στο ίδιο πνεύμα, καθορίζονται στην απόφαση ως συνθετικές εργασίες των μαθητών.

                        • Η διερεύνηση της επιδράσεως της Τουρκικής στην καθημερινή τους πραγματικότητα …

                        • Η ανακάλυψη και σύγκριση κοινών στοιχείων και στις δύο γλώσσες.

                        • Η αναζήτηση και καταγραφή κοινών στοιχείων και στις δύο γλώσσες.

                        • Η αναζήτηση και καταγραφή επιθέτων (επωνύμων) ατόμων….

                        • Αναζήτηση και καταγραφή δανείων και αντιδανείων στην Ελληνική και Τουρκική γλώσσα».

                        «Με την εργασία αυτή», αναφέρεται στην απόφαση, «διαπιστώνεται η αλληλεπίδραση της Ελληνικής και της Τουρκικής γλώσσας και η διαπολιτισμική πραγματικότητα της περιοχής».

                        Αυθαιρέτως, αντίθετα με την επιταγή του Συντάγματος, η Ελληνική Παιδεία υποκαθίσταται από τη λεγόμενη «Πολυπολιτισμική» Παιδεία και την ιδεολογία της αποδομήσεως του εθνικού κράτους.

                        Η απόφαση του υφυπουργού κ.Καλού δεν αφορά μόνο μία σκανδαλώδη και μονόπλευρη μεταχείριση της Τουρκικής γλώσσας στην Ελληνική μέση εκπαίδευση.

                        Αφορά επίσης ένα πολύ γενικότερο πρόβλημα, που πρέπει να έρθει στο πολιτικό προσκήνιο ως μέγα εθνικό θέμα. Είναι η υπονόμευση μέσα στο ίδιο το υπουργείο Παιδείας της Ελληνικής Παιδείας, όταν το τελευταίο έχει μάλιστα υποχρέωση, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη θέληση του Ελληνικού λαού, να την προάγει. Αυτό όμως κάνει ακριβώς το αντίθετο. Προάγει την ιδεολογία του πολυπολιτισμού και της εθνικής αποδομήσεως.

                        Το παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει μετατραπεί σε όργανο και εργαλείο προς αυτήν την κατεύθυνση.

                        Αυτό δεν αναιρεί τις ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών, των προηγουμένων αλλά και της σημερινής, του υπουργείου Παιδείας.

                        Είναι ενδεικτικό από την άποψη αυτή το γεγονός ότι η Νέα Γραμματική π.χ. που δεν επέτρεψε να πάει στα σχολεία ούτε η Μαριέττα Γιαννάκου, που έδωσε κάλυψη στο βιβλίο της Ρεπούση, πήρε πράσινο φως για διανομή στα σχολεία από τη σημερινή ηγεσία του υπουργείου.

                        Η γλώσσα, η ιστορία και ο πολιτισμός ενός λαού, όταν πρόκειται μάλιστα για έναν πολιτισμό που κατέκτησε οικουμενικές περγαμηνές, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ούτε υπόθεση μικρών μειοψηφιών ούτε ηγεσιών που αποδεικνύονται ανάξιες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Είναι υπόθέση ολόκληρου του Ελληνικού λαού, που καλείται, κοντά σε τόσα άλλα στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, να υπερασπισθεί επίσης την ταυτότητά του και την Ελληνική του Παιδεία.».

            Σχετικά μέ τά ἄνω ὡς «ἀσκήσεις» τῶν μαθητῶν περί συγκρίσεως τῶν δύο γλωσσῶν καί περί δανείων καί ἀντιδανείων, παρατηροῦντες καί τό Ἔργο-Βιβλίο τῆς κ. Ἄννας Τζιροπούλου –Εὐσταθίου ὑπό τόν τίτλο: «Πῶς ἡ Ἑλληνική γονιμοποίησε τόν Παγκόσμιο Λόγο»,  ἐνδεικτικά και ἐνδηκτικά, ἔχουμε :

Τουρκικά	Ἑλληνικά	Τουρκικά	Ἑλληνικά
aksiyon	ἀξίωμα	Pedal	πηδάλιον  (ἐκ τοῦ πηδός +αλς = θάλασσα), φηγός = βελανιδιά, πηδάλιον ἐκ ξύλου  βελαν.ιδιάς
analoyi	ἀναλογία
as	φαγητό (ἐκ τοῦ  ἔδω, ἐσθίω ἄση = κορεσμός)
		pirinor	πυρήνας
αrz (γῆ)	ἄρουρα	sorfi  (καθαρός)	σαφής
bürc	πῦργος	sinod	σύνοδος
dam	δῶμα	tiatro	θέατρο
eksandrik	ἐκκεντρικός	tolos	θόλος
eksen	ἄξων  (ἐκ τοῦ ἄγω/’ἀξίωμα	vaptiz	βάπτισις
enerji	ἐνέργεια (εν+εργον)	vur	κτυπῶ (βαράω)
gönye	γωνία	yali  (γιαλός)	αἰγιαλός
hiipotez	ὑπόθεσις	yortu	γιορτή
homogen	ὁμογενής	Τοῦρκοι ἐκ τοῦ  tulga = ἐνείλημα (τυλιχτάρι) κεφαλῆς, «τουρμπάνι» ἐκ τοῦ τύλη = 1) ἐξόγκωμα,    2) στρογγυλό προσκεφάλαιο … τυληφάντης = ὁ ὑφαίνων σκεπάσματα. Ὅθεν τύλη, τύλα ->  tulga ->  turga ->  turgi -> Τοῦρκοι..
Idil	εἰδύλλιον
jeoloji	γεωλογία
kron	χρόνος
kükla	κούκλα
lech	γλῶσσα (ἐκ τοῦ λείχω, λιχουδιά)
fanar	φανάρι

Δέν εἶναι τουρκικές:

ἀγᾶς   =  ἀγός, ἐκ τοῦ ἄγω (λοχαγός)

ἀλάνης, ἀλάνι  =  ἄλη  =  περιπλάνηση  - ἀλήτης (ἐκ τοῦ ἀλάομαι – περιπλανῶμαι)

ἀμάν (ἀμανές)   = ἤ  +  μέν  = ἀληθῶς

γιούχα = ἰαχή, κ.λ.π.

Καί τό ΑΙΓΑΙΟ ἐκ τοῦ ρήματος Αΐσσω = ἐκτινάσσομαι (αἶγα, καταιγίδα κ.λ.π.)

ΑΕGEAN -  AIΓΑΙΟΝ

Καί ὁ νοῶν, Ἑλληνικά, νοείτω.

Ἡ Γαλλίδα Ἀκαδημαϊκός  Ἑλληνίστρια, Ζακελίν ντε Ρομιγύ,  εἶχε πεῖ: Μαθαίνει κανείς εὐκολώτερα τήν γλώσσα του, ὅταν γνωρίζει Ἑλληνικά, και : Ὅποιος σκέπτεται, σκέπτεται Ἑλληνικά, ἀκόμη καί ἄν δέν τό γνωρίζει.

                Καί μόνο κατά ταῦτα,

ἐθελοτυφλοῦμε ;

ἤ  ἑκόντες – (αὐτο) -  ἀφελληνιζόμεθα ;

ἤ  αὐτομολοῦμε ;

ἤ  αὐτο-προδιδόμεθα ;

ἤ  ἀπεμπολοῦμε τόν ἀρχέγονο πολιτισμό μας, παγκόσμιο Λίκνο. ἤ εἴμαστε μαζοχιστές ;

Καί τό συναφές, πρό πολλοῦ ἐπίκαιρο, συνεχῶς συζητούμενο, περί Ἰθαγενείας : Ἰθα-γένεια ἐκ τοῦ ἰθύς, υῖα, -ύ = εὐθύς + γένος (ἀπ’ εὐθείας τοῦ ἰδίου γένους), ἴθα = ἐνταῦθα (λεξικό ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ). Ἄλλο ὑπηκοότητα (ἔννοιες διακρινόμενες νομικά), τήν ὁποία μπορεῖ νά ἀποκτήση ὁ ὁποιοσδήποτε ἀλλοδαπός, ἔχων τίς προβλεπόμενες τοῦ νόμου προϋποθέσεις (οἱ ἰθαγενεῖς  ἔχουν … τήν ἰθαγένειά τους).

Ἠλίας Τσιρογιάννης

Δικηγόρος Ἀθηνῶν                                                                                                                         

Μέλος ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ