ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ! ΑΘΕΟΙ ...ΠΑΣΤΟΡΕΣ!

ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ....

(Όσο περνάει ο χρόνος, η 'κατάσταση' θα χειροτερεύει. Οι δήθεν "χριστιανικές" ομολογίες, ολισθαίνουν όλο και περισσότερο, όλο και ταχύτερα, όλο και χωρίς ελπίδα ανανύψεως ή επιστροφής... Αντιστάσεις εννοείται ανύπαρκτες και οι νεοταξικοί "κύκλοι" προχωρούν ακάθεκτα!)

Τὸ κατάντημα τοῦ Προτεσταντισμοῦ εἶναι θλιβερό. Ξεκίνησε νὰ διορθώσει (ή έτσι νόμιζε) τὰ λάθη τοῦ Παπισμοῦ καὶ στὴν συνέχεια κατέληξε στήν... ἀθεΐα! Μάλιστα, στὴν ἀθεΐα! Φαίνεται ἀπίστευτο, εἶναι ὅμως ἀληθινό. Ἡ εἴδηση ἀναφέρει: «Περισσότερα ἀπὸ 200 ἄτομα ποὺ ἡγοῦνται σὲ θέσεις προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν στὴν Ἀμερική, ὁμολογοῦν, ὅτι δὲν πιστεύουν στὸ Θεό! (σχόλιο του περιοδικού 'ο Σωτήρ'. Για την αντιγραφή "Παπαφλέσσας")

Ἡ πρόσφατη δημόσια ὁμολογία ἑνὸς Λουθηρανοῦ πάστορος ἀπὸ τὸ Χιοῦστον, ἦρθε νὰ φέρει στὴν ἐπιφάνεια τὸ θέμα αὐτό. Ὁ προβληματισμὸς μὲ αὐτὲς τὶς δηλώσεις τῶν παστόρων εἶναι ἔντονος, καθὼς διαλύονται ἐνορίες! Οἱ πιστοὶ αὐτῶν τῶν ὁμολογιῶν, ὄχι μόνο χάνουν τὴν πίστη τους, ἀλλὰ ἀποχωροῦν καὶ ἀπὸ τὶς ἐνορίες. Ὁ μεθοδιστὴς πάστορας Keith Jenkins δήλωσε, ὅτι οἱ πιστοὶ βλέπουν πλέον τοὺς πάστορες ὡς... ‘‘σοῦπερ ἥρωες’’.

Ἀναγνώρισε ἐπίσης, ὅτι ὑπάρχουν πολλοὶ πάστορες, ποὺ διέρχονται κρίση στὴν προσωπική τους πίστη καὶ ὁδηγοῦνται στὸν ἀθεϊσμό». Ὑπάρχει μάλιστα καὶ μία ἱστοσελίδα (www.clergyproject.com) «μὲ μέλη πάστορες καὶ ἄλλους κληρικοὺς τῶν ὁμολογιῶν αὐτῶν, ποὺ δὲν πιστεύουν πλέον στὸν Θεό. Ἡ ὁμάδα αὐτὴ δηλώνει πὼς ἔχει ἤδη 450 μέλη» («pentapostagma. gr»).[ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ 'ΚΑΤΑΝΤΙΑ' ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΙΓΗ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ...ΕΙΘΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΩΤΙΣΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ, ΣΤΗΝ 'ΩΡΑ ΤΟΥΣ'...]

Δὲν εἶναι περίεργη ἡ ἐξέλιξη αὐτὴ, μέσα στὴ βαβυλωνία τῶν ἀτελείωτων αἱρετικῶν παραφυάδων τοῦ Προτεσταντικοῦ κόσμου. Ἀποκομμένος ὁ κόσμος αὐτὸς ἀπὸ τὸν ἀμύθητο λειτουργικὸ καὶ πατερικὸ πλοῦτο τῆς μόνης Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου, εἶναι φυσικὸ νὰ ὁδηγεῖται, ὄχι ἁπλῶς σὲ ἀδιέξοδα, ἀλλὰ σὲ πλήρη ἀπόρριψη τῆς θεοπνεύστου ἀληθείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν ἁγιαστικῶν καὶ σωστικῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας· ὁπότε ἀποξενώνεται ἐντελῶς ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ πλέει ἀνερμάτιστος καὶ χωρὶς προσανατολισμὸ, μέσα στὸ τρικυμισμένο πέλαγος τοῦ κόσμου.

Τελικὰ καταντᾶ σὲ ἀφροσύνη, κατὰ τὸ ψαλμικό: «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκἔστι Θεός» (Ψαλ. ιγ΄ [13] 1). Μὲ ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι ἀπορίας ἄξιον, πῶς ἡ χώρα ποὺ κάποτε ξεκίνησε μὲ σύνθημα «ἐμπιστευόμαστε στὸν Θεό» (Ιn God we trust), ἔχει ἤδη ἀποστατήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀκολουθεῖ δρόμο ὁλωσδιόλου ξένο πρὸς Αὐτόν. Ἔχει δὲ καταντήσει ὄχι ἁπλῶς χώρα μὲ πανσπερμία αἱρέσεων, ἀλλὰ καὶ μὲ τρόπους ζωῆς, ποὺ ὑβρίζουν τὸν Θεὸ καὶ ἐξευτελίζουν τὸν ἄνθρωπο, τὸ θεόπλαστο δημιούργημα. Οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ δοξάζουμε συνεχῶς τὸν Τριαδικὸ Θεό, νὰ δεόμεθα ὥστε νὰ φυλάει τὴν πίστη μας ἀπὸ τοὺς ποικίλους Προτεσταντισμοὺς καὶ τὴν λύμη τῆς ἀθεΐας καὶ νὰ μένουμε σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι στὴν πίστη καὶ τὴν διδασκαλία τῶν θεοκινήτων Πατέρων μας.(ΑΜΗΝ. ΓΕΝΟΙΤΟ!)