Τέλος στὶς «ἐθνικὲς» ἔνοπλες δυνάμεις

Κάποιοι, τα έγραφαν από το 2010. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕ... ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΡΩΝΕΥΤΗΚΑΝ Ή ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΑΝ "ΓΡΑΦΙΚΟΥΣ". ΤΩΡΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ... Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ...

του Γιάννη Θεοδωράτου,

Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει στην ιστορία των Ενόπλων Δυνάμεων μετά την απόφαση αποδοχής αλλογενών (μη Ελλήνων) στις  παραγωγικές σχολές αλλά και στο επίπεδο των Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ).

Ουσιαστικά, μεταβαίνουμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση (η οποία ωστόσο έχει πολλά ιστορικά προηγούμενα) βάσει τηs οποίας και οι Ένοπλες Δυνάμεις οδηγούνται στην οδό της αποεθνικοποίησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το άρθρο που ακολουθεί επιχειρηματολογεί κατά της απόφασης, εκφράζει αποκλειστικά  θέσεις του γράφοντος, ενώ συμβάλλει στην έναρξη ενός ρεαλιστικού διαλόγου.

Καταλυτικές αλλαγές που σηματοδοτούν το τέλος των «εθνικών» Ενόπλων Δυνάμεων και την ένταξη αλλογενών αλλοδαπών σε αυτές, σημειώθηκαν μετά την υπογραφή στις 14 Απριλίου από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας της προκήρυξης των εισαγωγικών εξετάσεων για την εισαγωγή στις παραγωγικές σχολές.

Σύμφωνα με αυτήν καταργείται ως αντισυνταγματική η προϋπόθεση όχι της ελληνικής ιθαγένειας, αλλά του ελληνικού γένους των υποψηφίων.

Ύστερα από παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη -στο πλαίσιο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- άνοιξε όχι απλώς μια κερκόπορτα, αλλά μια κανονική πύλη εισόδου αλλοεθνών (τουρκογενών, αλβανογενών, σλαβογενών και άλλων) στις στρατιωτικές σχολές αλλά και στους ΕΠΟΠ!

Η επίσημη αιτιολόγηση μιας κατά τα άλλα ολέθριας απόφασης, η οποία θέτει ωρολογιακή εθνολογική βόμβα στα θεμέλια των Ενόπλων Δυνάμεων και υποσκάπτει με υπουργική μάλιστα υπογραφή την άμυνα της χώρας, έγκειται στο ότι το Σύνταγμα προβλέπει κώλυμα μόνο για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η κατάπληξη προέρχεται από το γεγονός της επίκλησης της «συνταγματικότητας» για μια απόφαση ιδιαίτερης σοβαρότητας, η οποία δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη βασικές παραμέτρους ασφάλειας.

Είναι εύκολο να επαναλαμβάνουμε μονότονα τα περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα συναφή, χωρίς να συνυπολογίζουμε ότι η άκριτη επίκλησή τους  για την ανατροπή θεμελιωδών «αδύτων», μπορεί να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες σε εξαιρετικά ευαίσθητους τομείς, όπως είναι η εθνική άμυνα.

Η Ελλάδα από το 1989 έχει δεχθεί στο έδαφος της εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες, αποφεύγοντας να θεσπίσει -μέχρι και σήμερα- κάποιους στοιχειώδες κανονισμούς αποδοχής τους.

Χωρίς όριο και μέτρο, χωρίς νόμους και μέτρα προστασίας, υπέστη την ειρηνική «εισβολή» πληθυσμών από όμορες και μη χώρες, ανατρέποντας τα ισχύοντα δημογραφικά δεδομένα.

Το 2010 η Ελλάδα δεν αποτελεί το εθνικά ομοιογενές κράτος των Ελλήνων, όπως υπερηφανευόμασταν στο παρελθόν.

Σήμερα η πατρίδα μας έχει μεταβληθεί χωρίς να το έχει επιλέξει ο πληθυσμός της, σε ένα κράτος εντός του οποίου φιλοξενείται ένας δυσανάλογα διογκουμένου αριθμού αλλογενών που ήδη ξεπερνά επίσημα το 20%.

Χρειάστηκαν 20 έτη για να μεταβληθεί η πληθυσμιακή σύνθεση και να εμφανιστούν πρωτόγνωρα δημογραφικά δεδομένα.

Ένα από τα μέτρα που έλαβε πρόσφατα η παρούσα κυβέρνηση αφορούσε την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας κατά κύριο λόγο σε πρώην λαθρομετανάστες.

Μεσούσης της οικονομικής κρίσης που πλήττει ανελέητα τον πληθυσμό δρομολογήθηκε -συγκυριακά;- μια απόφαση, η οποία δίνει το δικαίωμα στον προσφάτως νομιμοποιημένο αλλογενή να εισέλθει στις παραγωγικές σχολές.

Δηλαδή, με απλά λόγια κάθε πολίτης, που έχει μεν την ιθαγένεια αλλά είναι διαφορετικής εθνικής συνείδησης, θα μπορεί να γίνει δεκτός στις Σχολές Ευελπίδων, Ικάρων, Δοκίμων, αλλά και των υπαξιωματικών, καθώς και να προσλαμβάνεται ως Επαγγελματίας Οπλίτης (ΕΠΟΠ) στις Ενoπλες Δυνάμεις.

Έτσι οι αλβανικής, τουρκικής, βουλγαρικής, σκοπιανής, πακιστανικής, ιρακινής κ.ά. εθνικής συνείδησης πολίτες θα μπορούν να φορέσουν την ελληνική στολή και να γαλουχηθούν με τις αξίες και τα ιδανικά του ελληνικού έθνους…

Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη όταν σε αυτήν εισέρχεται και το ζήτημα της θρησκείας και ιδιαίτερα του ισλαμικού προσανατολισμού και της οικείας Θρησκευτικής αγωγής. Συνεπώς έχουμε να αντιμετωπί­σουμε μεσο-μακροπρόθεσμα ένα διττό πρόβλημα το οποίο αφορά: α) τους  αλλογενείς και β) τους μουσουλμάνους αλλογενείς.

Ξεκινώντας από το πρώτο, οφείλουμε να προχωρήσουμε σε μια απαραίτητη διάκριση. Οι αλλογενείς θα πρέπει να διαιρεθούν σε εκείνοι που προέρχονται από όμορες χώρες και στους υπόλοιπους οι οποίοι (πλην των τουρκογενών) προέρχονται από άλλες ηπείρους (Ασία, Αφρική) και ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Γίνεται άμεσα κατανοητό ότι κανείς αλλογενής, για παράδειγμα αλβανικής, σκοπιανής, βουλγαρικής ή τουρκικής καταγωγής δεν πρόκειται να αισθανθεί ότι αποτελεί υπερήφανο μέλος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα ομιλούν άπταιστα τη γλώσσα, ενώ πολλά από αυτά δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να ομιλούν την πατρογονική τους .

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να προσυπογράψει ή να βεβαιώσει ότι οι νέοι αυτοί «Έλληνες» πολίτες δεν θα γαλουχηθούν εντός των οικογενειών τους  με το αντίστοιχο εθνικό όραμα της Μεγάλης Αλβανίας, «Μακεδονίας», Βουλγαρίας ή Τουρκίας.

Μεταξύ των τουρκογενών δεν νομίζουμε ότι εγείρεται αντίλογος, καθότι έχει αποδειχθεί πολλαπλώς ότι οι τουρκικής εθνικής συνείδησης Έλληνες μουσουλμάνοι θεωρούν ως μητέρα πατρίδα την Τουρκία.

Άρα η είσοδος των τουρκογενών είναι η πιο επικίνδυνη εξέλιξη και συνιστά τον μεγαλύτερο κίνδυνο και αυτό θα έπρεπε να έχει απασχολήσει τις αρχές.

Οι σλαβογενείς (Σκοπιανοί, Βούλγαροι) εντάσσονται επίσης στην ίδια κατηγορία με την προηγούμενη, δεδομένου ότι οι Σκοπιανοί παρουσιάζουν υψηλότατο δείκτη αποδοχής του «μακεδονισμού», ενώ και οι βουλγαρικής καταγωγής επηρεάζονται από αντίστοιχα εθνικά ιδεολογήματα.

Aς μη λησμονούμε τη θέση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών, η οποία από το 1998 δήλωσε ότι η Βουλγαρία αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο διότι συνορεύει με τον εαυτό της! (εννοώντας τα παραμεθόρια εδάφη).

Η άνοδος του εθνικισμού στις τρεις προαναφερόμενες γειτονιά χώρες (Σκόπια, Βουλγαρία, Τουρκία) τεκμηριώνεται συνεχώς με νέα στοιχεία, ενώ λόγω της ευχέρειας μετακίνησης από και προς αυτές, οι δεσμοί των εδώ αλλογενών με τις αντίστοιχες μητέρες πατρίδες παραμένουν σταθεροί ενισχύοντας αποφασιστικά τη διατήρηση μιας κυρίαρχης εθνικής συνείδησης.

Ερχόμενοι στους αλβανικής καταγωγής αλλογενείς είναι σαφές ότι πρέπει να τους διακρίνουμε σε μουσουλμάνους και μη (για τους  μουσουλμάνους αλβανικής καταγωγής θα αναφερθούμε στη συνέχεια).

Από το 1989 οι Αλβανοί ήταν οι πρώτοι που πέρασαν παράνομα τα σύνορα και εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς έχουν εγκατασταθεί στη χώρα μας. Εξαιρώντας τους  ομογενείς Βορειοηπειρώτες, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι το σύνολο των υπολοίπων αλλογενών αλβανικής καταγωγής έχει ενσωματωθεί σχετικά ομαλά στον κορμό της ελληνικής κοινωνίας. Ο πληθυσμός αυτός έχει ενσωματωθεί και όχι αφομοιωθεί (θα υπογραμμίσουμε εμφατικά), παρότι σήμερα χρησιμοποιείται κατά κόρον ο όρος «αφομοιώνω» αντί του «ενσωματώνω», με ορίζοντα μάλιστα προοπτικής εξέλιξης και υπό την προϋπόθεση ότι θα συμβεί μελλοντικά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική ή τουλάχιστον δεν πληροί τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η ελληνική πολιτεία. Η αλβανικής καταγωγής νεολαία καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να αποτελέσει μέρος της ελληνικής πραγματικότητας, προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο στη νέα της «πατρίδα».

Αντιλαμβάνεται όμως την Ελλάδα ως πατρίδα ή τη θεωρεί ως δεύτερη (έστω και ως πρώτη επιλογή), αποδεχόμενη –μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου- την ύπαρξη δύο εθνικών συνειδήσεων; Από τη μέχρι σήμερα παρακολούθηση της συμπεριφοράς των αλλογενών αλβανικής καταγωγής γίνεται ολοένα και πιο διακριτό η απαίτησή τους  να διατηρήσουν την προμετωπίδα «Έλληνας» μόνο αν πρόκειται για την επαγγελματική τους  αποκατάσταση.

Όταν εισερχόμαστε στο βαθύτερο επίπεδο και συζητηθεί, για παράδειγμα, π στάση που θα τηρήσουν σε μια ενδεχόμενη μελλοντική ελληνοαλβανική κρίση, η απάντησή, τους  φανερώνει αμηχανία ή υπεκφυγή.

Πρόκειται για σαφή απόδειξη μη ύπαρξης ελληνικής εθνικής συνείδησης, διότι αν υπήρχε θα ξεπηδούσε αμέσως με πατριωτική έξαρση.

Τα παιδιά αυτά δεν τα κατηγορούμε, διότι ο στόχος τους  είναι να εργαστούν στη χώρα μας και αν μπορέσουν να σταδιοδρομήσουν.

Aς τα περιορίσουμε εκεί και όχι να τους  δώσουμε το δικαίωμα εισόδου στις στρατιωτικές σχολές.

Ο αλβανικός εθνικισμός αυξάνεται, προσλαμβάνοντας ανθελληνικές διαστάσεις, οι οποίες εκδηλώνονται με την αμφισβήτηση των συνόρων και την εμφάνιση αλυτρωτισμού.

Κανένα από τα παιδιά αυτά δεν θα μείνει ανεπηρέαστο γιατί σε καθημερινή βάση δέχεται πληροφόρηση για τα συμβάντα στις χώρες αλβανικού ενδιαφέροντος.

Άλλωστε, έρευνες έχουν δείξει ότι οι νεαροί Αλβανοί κολακεύονται να αποτελούν μέρος ενός ρωμαλέου και ραγδαίως αναπτυσσόμενου έθνους αποδεχόμενοι ακόμη και απαράδεκτες ψευδοϊστορικές θεωρίες, ότι δήθεν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Αλβανός από τη μητέρα του και ότι οι Έλληνες είναι σε μεγάλο μέρος τους  αλβανικής καταγωγής!

Επισημαίνουμε ότι με πολλές από αυτές τις θέσεις φλερτάρει -και αποδέχεται- μεγάλο μέρος της εθνομηδενιστικής αριστεράς.

Οι μουσουλμανικής καταγωγής αλλογενείς (εξαιρούνται οι τουρκογενείς) παρουσιάζουν έναν άλλο εξίσου μεγάλο κίνδυνο.

Οι ευρωπαϊκής καταγωγής μουσουλμάνοι και ιδιαίτερα οι αλβανογενείς, συγκροτούν έναν σκληρό πυρήνα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Οι υπηρεσίες ασφαλείας των χωρών της EE και του NATO έχουν κατ’ επανάληψη προειδοποιήσει τη χώρα μας για τη δράση που αναπτύσσουν πυρήνες οι οποίοι συνδέονται με το διεθvές ισλαμικό φονταμενταλιστικό κίνημα.

Σε αυτούς περίοπτη θέση κατέχουν εκτός των Βοσνίων, οι Αλβανοί που διατηρούν σχέσεις με το Κοσσυφοπέδιο. Συνεπώς, η απόδοση άδειας εισόδου στις παραγωγικές σχολές και τους ΕΠΟΠ σε μουσουλμάνους αλβανογενείς αν μη τι άλλο θα έπρεπε να έχει τύχει της έγκρισης από την ΕΥΠ.

Ερχόμαστε στους λοιπούς μουσουλμάνους αλλογενείς, οι οποίοι προέρχονται από την Ασία και την Αφρική.

Είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζουμε ότι ελληνοποιημένοι μετανάστες από το Πακιστάν, το Ιράκ, το Μπαγκλαντές, την Αίγυπτο, τη Συρία ή την Παλαιστίνη θα αποδεχθούν τα εθνικά ελληνικά ιδεώδη -τα οποία είναι κατά βάση χριστιανικά- θέτοντάς τα πάνω από τα ισλαμικά.

Η εμπειρία που έχει συλλεχθεί από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και όσες χώρες πίστευαν ότι μπορούσαν να αφομοιώσουν τέτοιους πληθυσμούς αποτελεί σοβαρότατο και μη αμφισβητήσιμο δεδομένο. Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο δεν πρόκειται να αφομοιωθούν, αλλά θα αρνηθούν να λάβουν τα όπλα κατά ομοθρήσκων τους  (Τούρκων, Αλβανών) αν ποτέ απαιτηθεί.

Η συμπεριφορά των μουσουλμανικών χωρών-μελών της Ισλαμικής Διάσκεψης έχει ήδη αποκαλύψει έναν έντονο φιλοτουρκισμό, υπό το πνεύμα της θρησκευτικής αλληλεγγύης, κάτι που δεν συναντάμε στη Δύση.

Συμπερασματικά, υποστηρίζουμε ότι η παροχή στρατιωτικής εκπαίδευσης σε άνδρες ή και γυναίκες διαφορετικής εθνικής συνείδησης και ακόμη χειρότερα η ένταξη τους  στον κορμό του στρατεύματος ως αξιωματικοί/ υπαξιωματικοί/ ΕΠΟΠ, συνιστά προοίμιο εθνικής τραγωδίας.

Για μια ακόμη φορά οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας έπειτα από τις ολέθριες αποφάσεις που έλαβαν στο παρελθόν για την οικονομία, οι οποίες μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, σήμερα διαπράττουν ένα ακόμη μεγαλύτερο ιστορικής σημασίας λάθος, αποδεχόμενες την εισαγωγή αλλογενών στο στράτευμα. Είναι σαφές ότι οι αλλογενείς θα στραφούν προς τις παραγωγικές σχολές ευκολότερα από τους  ελληνογενείς πολίτες.

Σταδιακά σε βάθος δεκαετίας το ποσοστό των αλλογενών μπορεί να αυξηθεί σε δυσανάλογο ποσοστό τόσο σε επίπεδο ΕΠΟΠ, όσο και μεταξύ των σπουδαστών.

Το να λάβει κάποιος την ιθαγένεια δεν συνεπάγεται ότι χαίρει αυτόματα» της εμπιστοσύνης ώστε να τους δοθεί ευκαιρία εισαγωγής σε χώρους που άπτονται της εθνικής ασφάλειας.

Ετοιμαζόμαστε να δεχτούμε εκατοντάδες «δούρειους ίππους», ωρολογιακές βόμβες που κανείς δε γνωρίζει πότε θα εκραγούν.

Αν σε αυτό προσθέσουμε και το ζήτημα των μουσουλμάνων που προέρχονται από χώρες στις οποίες η Αλ Κάϊντα έχει ισχυρές ρίζες, τότε πρόκειται για μια ακόμη ελληνικής έμπνευσης αυτοκαταστροφική απόφαση.

Αυτοί που με την υπογραφή τους  έδωσαν ελεύθερη πρόσβαση σε αλλογενείς στα στρατόπεδα και τις βάσεις του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας γιατί δεν σκέφτηκαν πόσα περιστατικά κατασκοπείας έχουν καταγραφεί με ενόχους «Έλληνες» πολίτες;

Γιατί κωφεύουν όταν, ενώ σε καθημερινή βάση η χώρα μας υφίσταται στρατιωτική πίεση από την Τουρκία, οι ίδιοι -ως υπεύθυνοι πολιτικοί και στρατιωτικοί- αποδέχονται την άλωση εκ των έσω;

Πώς θα εντάξουμε και θα εμπιστευτούμε για παράδειγμα τους τουρκογενείς σε ευαίσθητες μονάδες και θα τους δώσουμε εξουσία και γαλόνια, όταν όλοι γνωρίζουν ότι μαζί με κάποιους από αυτούς θα δώσουμε διαβατήριο και στη MIT;

Σε ορίζοντα χρόνου θα έχουμε καταγράψει ακόμη ένα ρεκόρ. Αυτό της ενσυνείδητης ένταξης «εν υπνώσει ανθρώπινων ωρολογιακών μηχανισμών», η ενεργοποίηση των οποίων θα βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια των αντιπάλων μας.

Αλλογενείς τεχνικοί σε αεροπορικές βάσεις, μέσα σε πολεμικά πλοία, σε μονάδες αεράμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου, σε ευαίσθητες εγκαταστάσεις, ένα εντυπωσιακό σκηνικό στήνεται έτοι­μο για το ελληνικής έμπνευσης Περλ Χάρμπορ. «Υπερβολές». θα πουν κάποιοι, «έχουν γνώση οι φύλακες», θα ισχυριστούν άλλοι.

Όντως φαντάζουν υπερβολικά, όπως φάνταζαν έτσι προ μερικών μηνών οι προειδοποιήσεις για την επικείμενη οικονομική κατάρρευση της χώρας και την έλευση του ΔΝΤ. Όσο για τους  «φύλακες» αυτοί έχουν προ πολλών ετών προσβληθεί από τη νόσο Αλτσχάιμερ… 

Σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η Ελλάδα σύρεται στην προκρούστεια κλίνη του ΔΝΤ και το κύρος της καταρρακώνεται, αρχής γενομένης έναντι των όμορων κρατών, είναι ουτοπικό να θεωρούμε ότι μπορούμε να προσφέρουμε τέτοιου είδους «παροχές».

Όταν ο νεοθωμανισμός ξεδιπλώνει τα επόμενα σχέδια του, ο μακεδονισμός δεν υποχωρεί και ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός ετοιμάζει μεθοδικά τις κινήσεις του επιβεβαιώνοντας τη στρατη­γική του σχέση με την Άγκυρα, εμείς παρέχουμε δικαίωμα και δυνατότητες εσωτερικής άλωσης.

Η μοναδική αυτή ευκαιρία που παρουσιάστηκε στους αλλογενείς πολίτες ήδη αξιοποιείται από διάφορους κύκλους.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι οργανώσεις μεταναστών έχουν ήδη προσεγγίσει κυβερνητικά στελέχη ζητώντας «ευνοϊκότερη μεταχείριση», ειδικά στις προσλήψεις ΕΠΟΠ προσφέροντας σε αντάλλαγμα εκλογική υποστήριξη.

Από την άλλη πλευρά, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων συνεχίζει να σιωπά, αποδεχόμενη αδιαμαρτύρητα και αυτήν τη μείζονος σημασίας απόφαση.

Για πολλοστή φορά η ευθύνη τους  είναι τεράστια, τους  αποδίδεται εξίσου με την πολιτική ηγεσία και οπωσδήποτε στο ακέραιο.

Aς μην ψάχνουμε για συνωμοσίες από το εξωτερικό όταν οι ενέργειες που συμβάλλουν στη μετατροπή του στρατεύματος σε ένα πολυεθνικό-πολυφυλετικό μόρφωμα προέρχονται ευθέως από το εσωτερικό, έχουν πρόσωπο και εκπεφρασμένη άποψη.

Όπως το ίδιο πρόσωπο έχει η παρακμή που κυριαρχεί σε όλη τη χώρα και οδηγεί το έθνος στην οικονομική εξαθλίωση και τελικά προς την πλήρη φινλανδοποίησή του έναντι της νεοθωμανικής Τουρκίας.

Αφήσαμε εκτός το κορυφαίο ζήτημα των ιδανικών που πρέπει να εμπνέουν τον μελλοντικό Έλληνα μαθητή παραγωγικών σχολών, o οποίος δεν θα ανήκει στο έθνος.

Σκέφτηκαν άραγε οι εμπνευστές της απόφασης τι συναισθήματα θα προκαλεί η επίκληση των ηρωικών προγόνων των Ελλήνων σε στιγμής κρίσης;

Μπορεί ένας αλλογενής να δακρύσει ή να δώσει το αίμα του για τη σημαία μας;

Γιατί άλλο πράγμα είναι να του την παραχωρεί το κράτος να  παρελάσει ως «βραβείο» για τις σχολικές επιδόσεις, και άλλο να του ζητά να δώσει και τη ζωή του για αυτή.

Άποψη του γράφοvτος είναι ότι αυτοί που υπέγραψαν την απόφαση έχουν διαφορετική αντίληψη περί εθνικής συνείδησης – αν πιστεύουν στην ύπαρξή της.