Ἐντελῶς ἄγνωστα γεγονότα, ἐπὶ πρωθυπουργίας Ἰωάννου Μεταξᾶ

Στὴν ἀνάρτησί μας, τῆς 23ης τρέχοντος, σᾶς εἴχαμε ὑποσχεθῆ, ὅτι μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Ἐθνικῆς μας Ἐπετείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 καὶ τῆς περιφανοῦς νίκης τοῦ στρατοῦ μας κατὰ τῶν Ἰταλῶν εἰσβολέων στὸ ἠπειρωτικὸ μέτωπο, θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ εἰδικώτερα σημεῖα ἀπὸ τὴν δρᾶσι καὶ τὶς ἐνέργειες τοῦ Πατέρα τῆς Νίκης, τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ.

Ἐπειδὴ κατὰ κανόνα, ὅλα τὰ ἀφιερώματα, εἴτε σὲ μικρὴ μερίδα τοῦ Τύπου, εἴτε σὲ ἀκόμα μικρότερη μερίδα τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν, γίνονται ἀφιερώματα γιὰ ἐκεῖνες κυρίως τὶς ἡμέρες καὶ ὄχι γιὰ τὴν εἰδικώτερη καὶ πολυσχιδῆ δρᾶσι του, ὡς πρωθυπουργοῦ, θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ «ξεφύγουμε» ἐλαφρῶς σὲ ζητήματα ὀλίγον παλαιότερα χρονικῶς ἀπὸ τὴν κήρυξι τοῦ πολέμου. Ζητήματα, ποὺ δὲν ἔχουν δῆ ἀκόμη τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀφοῦ εἴτε εἶναι γραμμένα σὲ ἀπειροελάχιστα βιβλία, τὰ ὁποῖα δὲν ἐκτίθενται, παρὰ σὲ ἐλάχιστα βιβλιοπωλεῖα (Οἱ ἰδιοκτῆτες φοβοῦνται τοὺς ἐντελῶς «τυχαίους» ἐκείνους «ἀγνώστους», ποὺ τὸ βράδυ, πρῶτα θὰ σπάσουν τὸ βιβλιοπωλεῖο καὶ μετὰ θὰ τὸ κάνουν παρανάλωμα), εἴτε δὲν εἶναι καθόλου δημοσιευμένα, ἐπειδὴ τὸ «σύστημα» ἀποστρέφεται τοὺς ὅποιους θετικοὺς παραδειγματισμοὺς ἀλλὰ καὶ συνειρμοὺς ἀπὸ τὴν πραγματικὴ ἱστορία τοῦ τόπου ἐκ μέρους τῶν ἀφελῶν ἰθαγενῶν τοῦ Ἑλλαδιστάν!

Στὰ 1938, ἐνημερώνεται ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία ὁ ὑπουργὸς Ἀσφαλείας, ὅτι αἴφνης ἄνοιξαν μεγάλα καὶ πολυτελῆ γραφεῖα στὴν ὁδὸ Ἀκαδημίας, ποὺ ἀνῆκαν σὲ μία ὀργάνωσι, ποὺ λεγόταν Χ.Ε.Ν. Ἐπειδὴ στὴν μᾶλλον φτωχὴ τότε Ἀθήνα, ἦταν πολὺ ἀσυνήθιστο νὰ ἀνοίγωνται σὲ κεντρικὸ σημεῖο, μεγάλα καὶ πολυτελῆ γραφεῖα, ἐνημερώθηκε ἀμέσως ὁ Μεταξᾶς, ὁ ὁποῖος ἔδωσε ἐντολὴ νὰ διενεργηθῆ γρήγορη ἔρευνα, γιὰ τὸ "πόθεν ἔσχες" καὶ ποιοὶ εἶναι ἀπὸ πίσω (Δὲν ὑπῆρχε ἀνάγκη τότε κανενὸς Σ.Δ.Ο.Ε.)

Ἡ Ἀστυνομία ἀνεκάλυψε, ὅτι πρόκειται γιὰ αἱρετικὲς προτεσταντικὲς ὁμάδες, ποὺ ἐχρηματοδοτήθησαν ἀπὸ τὶς Η.Π.Α.! Τὰ δὲ ἀρχικὰ ἐκεῖνα, σήμαιναν «Χριστιανικὴ Ἕνωσις Νέων», ποὺ ὅπως φάνηκε στὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἦταν ἐλάχιστα «χριστιανική». Ἡ διαπίστωσις γιὰ τὴν προέλευσι τῶν χρημάτων ἔγινε κατόπιν ἐρεύνης στὴν Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος. Μόλις ἐνημερώθηκε ὁ Μεταξᾶς, ἔδωσε ἐντολὴ στὴν Ἀστυνομία νὰ σφραγίση τὰ γραφεῖα ἀμέσως, πρᾶγμα ποὺ ἔγινε χωρὶς καθυστέρησι! Θυροκολλήθηκε ἡ ἀπόφασις στὴν εἴσοδο καὶ σφραγίσθηκαν! (Οὔτε καθυστερήσεις, οὔτε ὀλιγωρίες, οὔτε συζητήσεις, οὔτε ἀμφιταλαντεύσεις καὶ «κλωθογυρίσματα»!)

Δὲν πέρασαν λίγα εἰκοσιτετράωρα καὶ φθάνει στὸ γραφεῖο τοῦ πρωθυπουργοῦ μία μακροσκελὴς ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν... Ἀμερικανὸ πρέσβυ, τὸν Λίνκολν Μὰκ Βί (1890 - 1972), ὁ ὁποῖος διαμαρτυρόταν ἐντόνως γιὰ τὸ κλείσιμο (σφράγισμα) τῶν ἀνωτέρω γραφείων! Τότε, ὁ Μεταξᾶς συνέταξε μὲ τὴν σειρά του μία μοναδικὴ στὰ χρονικὰ γιὰ Ἕλληνα πρωθυπουργό, ἀλλὰ μνημειώδη σὲ παρρησία καὶ διατύπωσι ἐπιστολή, ὅπου ἀπήντησε στὸν Ἀμερικανὸ διπλωμάτη, ὀρθὰ-κοφτά, ὅτι τὸ ποιός θὰ ἔχη τὴν εὐθύνη τοῦ πῶς θὰ νουθετῆται καὶ θὰ γαλουχῆται ἡ ἑλληνικὴ νεολαία, τὸ ἀποφασίζει μόνον... αὐτὸς(!) καὶ κανεὶς ἄλλος! (Εἴδατε πρωθυπουργοὶ μαριονέττες τῶν νεωτέρων χρόνων, πῶς πρέπει νὰ τοποθετῆστε;).

Ἐννοεῖται ὅτι ὅλη ἡ ἐπιστολὴ εἶναι γραμμένη σὲ πρῶτο πρόσωπο καὶ σὲ ὕφος αὐστηρό, ξεκάθαρο, ὅπως μόνον ἕνας Μεταξᾶς ἤξερε νὰ γράφη! Θὰ ἄξιζε ἴσως, αὐτὴν τὴν συγκεκριμένη ἐπιστολὴ (ποὺ σὲ κανένα βιογραφικὸ βιβλίο τῆς ζωῆς καὶ τῆς δράσεως τοῦ Μεταξᾶ δὲν ἀναφέρεται καὶ εἶναι ἀπορίας ἄξιον τὸ γιατί...) νὰ τὴν διαβάζουν τακτικὰ(!) κάποιοι Ἕλληνες πολιτικοί, ὄχι μόνον τοῦ σήμερα, ἀλλὰ καὶ τοῦ χθές, μήπως καὶ ἀντιληφθοῦν, πῶς καὶ μὲ τί τρόπο μποροῦν νὰ βάζουν στὴν θέσι τους, τοὺς ὅποιους ὑπερφίαλους, ἀλαζόνες ἢ θρασεῖς ξένους διπλωμάτες ἢ πολιτικούς, ποὺ «βγάζουν γλῶσσα» κατὰ τῆς πατρίδος μας! Ἀκοῦς Ἀντωνάκη;

(Δύο... λογάκια, μᾶλλον περιληπτικά, γιὰ τὸν Ἀμερικανὸ πρέσβυ, Λίνκολν Μὰκ Βί, ποὺ ἂν καὶ ἰδιαιτέρως μορφωμένος, ἀρχαιολόγος, μὲ προγόνους σὲ πολὺ σημαντικὲς κρατικὲς θέσεις, ποὺ τοῦ ἄρεσε νὰ ντύνεται μὲ ἑλληνικὲς παραδοσιακὲς φορεσιὲς μαζὶ μὲ τὴν γυναῖκα του, πολύγλωσσος καὶ ἑλληνομαθής, ἀπεδείχθη ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅτι τηροῦσε ἀνθελληνικὴ στάσι! Ἂς μπῆ στὸν κόπο κάποιος ἐρευνητὴς ἢ ἐνδιαφερόμενος νὰ μελετήση μὲ προσοχὴ τὶς ἐκθέσεις, ποὺ ὑπέβαλλε στὸ Στέητ Ντηπάρτμεντ γιὰ τὴν χώρα μας, ὡς πρεσβευτής, ἐκείνη τὴν ἐποχή. Ἰδιαιτέρως στοὺς ἐπιλόγους του, εἶχε πάντα μία εἰρωνεία ἢ ἕναν σαρκασμὸ εἰς βάρος τῆς μικρῆς καὶ φτωχῆς προπολεμικῆς Ἑλλάδος. Κατόπιν διεπιστώθη, ὅτι ὁ στενότερός του φίλος καὶ διπλωμάτης κατὰ τὴν παραμονή του στὴν Ἀθήνα ἦταν ὁ ... Τοῦρκος πρέσβυς!

Κάτι ἀρκετὰ περίεργο, ποὺ πιθανώτατα δὲν θίγει σὲ κανένα βιβλίο, κανεὶς ἀπολύτως Ἕλλην ἱστορικός, εἶναι τὸ γιατί ἐπὶ τῆς Προεδρίας Φρ. Ροῦσβελτ καὶ μὲ πρέσβυ τὸν ἀνωτέρω, οἱ Η.Π.Α. (ἕνας πραγματικὸς βιομηχανικὸς κολοσσός, σχεδὸν ἕτοιμος γιὰ τὴν ἐμπλοκή του στὸν πόλεμο) δὲν αἰσθάνθηκαν διόλου τὴν ἀνάγκη νὰ ἀποστείλουν ὡς βοήθεια στὴν ἡρωϊκῶς καὶ ἀνίσως μαχομένη ἐναντίον τῆς πανίσχυρης Ἰταλίας Ἑλλάδα, ἂν ὄχι πλοῖα ἢ ἀεροπλάνα, ἔστω ἕνα κανόνι, ἕνα τουφέκι ἢ μία σφαῖρα, ἔτσι γιὰ δεῖγμα! Ἀρκέσθηκαν (;) σὲ διθυράμβους θαυμασμοῦ τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες τους, ποὺ νικοῦσε πρώτη ἀπὸ ὅλους τότε, τὸν πρῶτο ἑταῖρο τοῦ Ἄξονος!
Καὶ κάτι ἐπίσης ἄκρως δυσεύρετο, εἶναι ἡ πληροφορία, ὅτι ἕνας Ἀμερικανὸς συνταγματάρχης εὐρίσκετο στὴν Ἀθήνα λίγο πρὶν τὴν ἰταλικὴ ἐπίθεσι, χωρὶς νὰ ἔχη γίνει γνωστὸ μὲ τί ἀκριβῶς ἠσχολεῖτο ἐδῶ. Πρόκειται γιὰ τὸν σκοτεινό, ἀλλὰ διάσημο σὲ διάφορες ξένες «ὑπηρεσίες», Γουΐλλιαμ Ντόνοβαν, μετέπειτα στρατηγό, δεξὶ χέρι τοῦ ἀμερικανοῦ Προέδρου καὶ ἱδρυτή, τὸ 1944, τῆς πρώτης μυστικῆς ὑπηρεσίας τῶν ΗΠΑ, ποὺ ὀνομαζόταν "OSS" καὶ ἦταν ὁ προθάλαμος τῆς κατοπινῆς "CIA"! Ρωτᾶμε, τί ἔκανε στὴν Ἀθήνα ὁ ἐπονομαζόμενος μετὰ στὶς Η.Π.Α., "Wild Bill", δηλαδὴ «Ἄγριος Μπίλ»;)

Μία ἰδιάζουσα περίπτωσι ἀποτελοῦσε τὰ χρόνια ἐκεῖνα ὁ διοικητὴς τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος, Ἐμμανουὴλ Τσουδερός. Ὅπως εἶχε ἀνακαλύψει ὁ τετραπέρατος ὑπουργὸς Ἀσφαλείας, Κωνσταντῖνος Μανιαδάκης,

Κωνσταντῖνος Μανιαδάκης

ὁ ἀνωτέρω διοικητὴς εἶχε μυστικὲς ἐπαφὲς καὶ συνεργασία μὲ τὸν ἐξόριστο στὴν Γαλλία, Νικόλαο Πλαστήρα (τοῦ ὁποίου οἱ «σκοῦρες» πλευρές, ἀκόμα νὰ γίνουν γνωστὲς δημοσίως, ὅπως οἱ πολλὲς ἐπαφές του μὲ τὴν κυβέρνησι Μουσσολίνι, ἢ μὲ τὸν σκοτεινότερο ἄνθρωπο τῆς νεοελληνικῆς ἱστορίας τοῦ 20ου αἰῶνος, τὸν ἐπίσης ἐξόριστο στὴν Μασσαλία, τέως ὕπατο ἁρμοστὴ τῆς Σμύρνης, Ἀριστείδη Στεργιάδη, ποὺ ἕως τὸν θάνατό του, τὸ 1949, ζοῦσε ἀνέτως στὴν Γαλλία, - ἀκόμα καὶ στὴν κατοχή! - ποὺ οἱ περισσότεροι ἱστορικοί, μᾶλλον ἀποφεύγουν νὰ τὸν «σκαλίσουν»). Ὁ Μεταξᾶς ζήτησε περισσότερα στοιχεῖα, ὁ Μανιαδάκης δὲν εἶχε ἀρκετὰ καὶ προσωρινῶς τὴν "σκαπούλαρε"! Αὐτὰ διεδραματίσθησαν τὸν Νοέμβριο τοῦ 1937. Ὅμως στὰ μέσα Φεβρουαρίου τοῦ 1939, ἡ ἀσφάλεια (ποὺ ἔψαχνε, ὅπως ὅλες οἱ «ὑπηρεσίες», ἀκόμη καὶ τὰ σκουπίδια τῶν ὑπὸ παρακολούθησιν ὑπόπτων), ἀνακαλύπτει σὲ καλάθι ἀχρήστων του διευθυντοῦ - Ἀλεξ. Λαγοπάτη - τοῦ ὑποκαταστήματος Πειραιῶς, τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος, σχισμένη ἰδιόχειρη ἐπιστολὴ Τσουδεροῦ πρὸς Πλαστήρα! Εἶναι εὐνόητο, ὅτι ἀνακρινόμενος ὁ ἀνωτέρω τραπεζικός, «ξέρασε», ὅτι ἔστελνε πλῆθος παρομοίων ἐπιστολῶν τοῦ Διοικητοῦ Τσουδεροῦ στὸ ἐξωτερικό, στὸν Πλαστήρα! Ὁ Μεταξᾶς ἐξεπλάγη καὶ ζήτησε νὰ παρουσιασθῆ ὁ Τσουδερὸς ἀμέσως μπροστά του, πρᾶγμα ποὺ ἔγινε.

Ὁ Τσουδερὸς δὲν ἔχει ἰδέα, τί μπορεῖ νὰ τὸν θέλη ὁ πρωθυπουργός, ὁπότε βρίσκει τὴν εὐκαιρία νὰ τοῦ κάνη δῶρο τὸ νέο του βιβλίο γιὰ τὴν οἰκονομία, ποὺ θὰ κυκλοφοροῦσε τὴν ἑπομένη καὶ μάλιστα γράφει καὶ μία ἀφιέρωσι, ποὺ ἔλεγε «Εἰς τὸν πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλλάδος καὶ σιδηροῦν κυβερνήτην Ἰωάννην Μεταξᾶ, ὅστις τόσον ἐπιτυχῶς ἀντιμετωπίζει τὰ τεράστια ἐθνικὰ καὶ οἰκονομικὰ προβλήματα τῆς χώρας»! Ὁ Μεταξᾶς παραλαμβάνει τὸ βιβλίο, τὸν εὐχαριστεῖ καὶ γιὰ τὴν ἀφιέρωσι, ἀλλὰ τοῦ ἀναφέρει πῶς, "δυστυχῶς βλέπω, ὅτι αὐτὰ τὰ ὁποία μου γράφετε στὸ βιβλίο σᾶς τοῦτο, δὲν συμφωνοῦν μὲ αὐτά, ποὺ ἔχετε γράψει ἐδῶ" καὶ τοῦ δίνει τὴν ἐντοπισθεῖσα στὰ σκουπίδια σχισμένη ἐπιστολή του, (τοῦ Τσουδεροῦ) πρὸς τὸν ἐξόριστο Πλαστήρα. Ὁ Τσουδερὸς μένει ἄναυδος, χάνει τὸ χρῶμα του καὶ ψέλλισε χαμηλοφώνως, "μάλιστα κ.πρόεδρε..." Ὁ Μεταξὰς τὸν ἐρωτὰ "καὶ τώρα τί πρέπει νὰ κάμωμεν;" ὁ Τσουδερὸς ζητᾷ ἐπιείκεια καὶ ἄδεια νὰ ἀποσυρθῆ γιὰ λίγο σὲ διπλανὸ γραφεῖο, ὅπου παίρνει μία κόλλα χαρτὶ καὶ συντάσσει τὴν ἐπιστολὴ παραιτήσεώς του! Ἐτέθη ὑπὸ περιορισμὸ ἀρχικῶς στὴν οἰκία του στὴν Ἐκάλη καὶ κατόπιν ἐστάλη ἐξορία - μόνιμες "διακοπὲς"- στὴν Σύρο...

Ὁ Τσουδερός, λίγο πρὶν τὴν κατάρρευση τοῦ μετώπου, ὁρίζεται ὡς πρωθυπουργός, ἀπὸ τὸν βασιλέα Γεώργιο τὸν Β΄, ἐνῷ στοὺς ὑπουργοὺς περιλαμβάνεται καὶ ἐκεῖνος ποὺ τὸν κυνηγοῦσε, δηλαδὴ ὁ Μανιαδάκης! Ὅμως ἡ περίπτωσή του, ἔχει καὶ ἄλλα περίεργα συμβάντα. Ὁ βιογράφος του, ὁ ἀκαδημαϊκὸς καὶ περίφημος συγγραφέας Ἠλίας Βενέζης, γράφει ὅτι, ὁ Τσουδερός, ἕνα μήνα πρὶν τὴν πρωθυπουργοποίησή του, ἐκλήθη ὑπὸ ἑνὸς καθηγητοῦ Θεολογίας(!) τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, τοῦ Κῶν/νοῦ Μελᾶ, σὲ μία... πνευματιστικὴ συνεδρίαση! Ἐκεῖ, μὲ τὴν μεσολάβηση μίας "μέντιουμ", θὰ μιλοῦσε ὁ Τσουδερός, (κρατηθεῖτε!) μὲ τό... ὑπερπέραν καὶ τὸ πνεῦμα (!!!) τοῦ νεκροῦ, ἀπὸ τὸ 1936, Ἐλευθερίου Βενιζέλου, τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπαναστασίου, ἀλλὰ καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ πατέρα του! Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐντελῶς γελοῖα καὶ ἐξόχως γραφικά, μόνο καὶ μόνο, γιὰ νὰ "συμβουλευθῆ" ὁ Τσουδερὸς γιὰ τό... μέλλον, τί νὰ πράξη! Φαντασθεῖτε ὅτι ἐκρατοῦντο καὶ "πρακτικὰ" τῶν ἀνωτέρω "συνομιλιῶν", ποὺ ἐὰν ὄντως ἔγιναν, ὅπως περιγράφει ὁ σοβαρὸς βιογράφος του, πρόκειται γιὰ καθαρῶς δαιμονικὲς ἐνέργειες, ἕνα ἄλλο τεράστιο ὅσο καὶ πολὺ δύσκολο κεφάλαιο, ποὺ δὲν εἶναι τῆς παρούσης. Ὅπως καὶ νὰ εἶναι, διαπιστώνει κανεὶς μετὰ τὰ ἀνωτέρω, ὅτι ἀρκετὲς φορές, οἱ ἐπιλογὲς γιὰ τὰ πρόσωπα, ποῦ καλοῦνται νὰ διαχειρισθοῦν τὶς τύχες τῆς πατρίδος μας, μάλιστα σὲ καιροὺς πολὺ χαλεπούς, κάθε ἄλλο παρὰ "πετυχημένες" ἢ "εὔστοχες", μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν! Μᾶλλον ἀπαράδεκτες, τί λέτε (Ὁ Τσουδερὸς πέθανε τὸ 1956, στὴν πόλη Νέρβι τῆς Ἰταλίας, ἐνῷ ἡ κόρη τοῦ Βιργινία, ὡς γνωστὸν ὑπῆρξε ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν, σὲ κυβερνήσεις τῆς Νέας Δημοκρατίας. Πάντως στὸ γυμνάσιό της, στὴν Ἀγγλία, εἶχε στὴν τάξη της, ὡς συμμαθήτρια τὴν ... Μάργκαρετ Θάτσερ!);

Τέλος λίγα στοιχεῖα, ἐπίσης ἐντελῶς ἄγνωστα, γιὰ τὶς αὐτοκτονίες Ἑλλήνων στρατιωτικῶν, ὅταν ἔπεσε τὸ μέτωπο, ποὺ δὲν ἄντεξαν τὴν ντροπή, ἂν καὶ νικητές, νὰ παραδώσουν τὸν ὁπλισμό τους! Αὐτοκτόνησαν, ὁ ὑποστράτηγος Ἰωάννης Ζήσης, στὰ Ὕψαλα τῆς Τουρκίας, (ὅπου παρεδόθη μὲ ὁλόκληρο τὸ σύνταγμά του, ἀλλὰ οἱ Τοῦρκοι, ὡς συνήθως, ἀθέτησαν τὸν λόγο τους καὶ ζήτησαν τὸν ἀφοπλισμὸ τῆς μονάδος, ὅποτε ἀπὸ ντροπὴ ὁ στρατηγὸς ἔθεσε τέρμα στὴν ζωή του!), ὁ συνταγματάρχης Χονδρὸς στὸ Νυμφαῖο, ὁ ταγματάρχης Κων/νος Βερσῆς στὴν Πεδινὴ Ἰωαννίνων, ὁ κυκλαδίτικης καταγωγῆς λοχαγὸς Εὐάγγελος Νομικός, στὸ Ριζὸ Μακεδονίας καὶ ὁ ἐκ Χίου ἔφεδρος ἀνθυπολοχαγὸς Νικ. Πάππης στὰ Καμμένα Βοῦρλα. Ἂς εἶναι ὅλων ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

(Μέρος τῶν παρατιθεμένων ἀνωτέρω ἱστορικῶν στοιχείων, περιλαμβάνονται στὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο τοῦ δημοσιογράφου Τ.Κοντογιαννίδη, τῶν ἐκδόσεων "ΠΕΛΑΣΓΟΣ", μὲ τὸν τίτλο "Ἥρωες καὶ Προδότες στὴν Κατοχικὴ Ἑλλάδα", τὸ ὁποῖο συνιστοῦμε ... ἐντονότατα! Μέσα στὰ πολὺ λεπτομερῆ κείμενά του, θὰ ἀνακαλύψετε, πολλοὺς ... μπαμπάδες καὶ παπποῦδες, σημερινῶν "ἀστέρων" τοῦ συστήματος!)

«Ἰωάννης Καποδίστριας»