Στίς 23 Ιανουαρίου, συνεπληρώθησαν 40 ακριβώς χρόνια, απο εκείνη την Τρίτη του 1973, που σκοτώθηκε ο νεαρός Αλέξανδρος Ωνάσης, μόλις στα 25 του. Όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, το προηγούμενο πρωΐ, της 22ας, ο Αλέξανδρος οδηγούσε ένα μονοκινητήριο "Πιάτζιο-136", αλλά κατέπεσε λίγο μετά την απογείωσή του, στην πίστα του αεροδρομίου του Ελληνικού!
Τραυματίσθηκε βαρειά, ενώ οι δύο Αμερικανοί συνεπιβάτες του, (πιλότοι και οι δύο) ελαφρύτερα. Διεκομίσθη στο 'ΚΑΤ', όπου άφησε την τελευταία του πνοή, στις 7 το απόγευμα της επομένης 23ης Ιανουαρίου, απο βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Τραυματίσθηκε βαρειά, ενώ οι δύο Αμερικανοί συνεπιβάτες του, (πιλότοι και οι δύο) ελαφρύτερα. Διεκομίσθη στο 'ΚΑΤ', όπου άφησε την τελευταία του πνοή, στις 7 το απόγευμα της επομένης 23ης Ιανουαρίου, απο βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
(Χάριν ιστορικής ακριβείας, ο πρώην μόνιμος πιλότος και συγκυβερνήτης του Αλεξάνδρου, Ντόνλορ Μάκ Γκρέγκορ, "παρέδιδε" στον 'νέο' που μόλις είχε προσληφθεί, Ντόναλντ Μάκ Κάσκερ, που ενώ είχε χιλιάδες ώρες πτήσεως πείρα, κάθισε να συν-πιλοτάρει μετά ένα πολύωρο εξαντλητικό ταξίδι απο τις ΗΠΑ, αλλά δεν είχε ούτε μία ώρα πτήσεως, με τέτοιο τύπο αεροσκάφους! Επίσης, δεν ήταν ποτέ πολύ γνωστό, πώς περίπου έναν χρόνο πρίν, στην Νίκαια της Γαλλίας, κατέπεσε εντελώς ανεξήγητα, το αεριωθούμενο 'λήαρ-τζέτ' του Ωνάση, πλησίον των ακτών, παίρνοντας στον θάνατο, τους δύο Έλληνες πιλότους του! Ο πατήρ Ωνάσης τότε, είχε απευθυνθεί στον περίφημο Κουστώ, για να επιχειρηθή ανέλκυση του αεροσκάφους απο τον βυθό, κάτι που τελικώς δεν έγινε και κατόπιν μετάνοιωσε πικρά. Σημειώνεται ότι οι γαλλικές αρχές, ποτέ δεν εξέδωσαν πόρισμα για αυτήν την πτώση...)
Είχε μάλιστα απο τότε γίνει γνωστό, πώς κάποιο αόρατο δολοφονικό "χέρι", μπόρεσε προτύτερα να επέμβη στα πηδάλια κλίσεως του μικρού αεροπλάνου και ιδίως στα συρματόσχοινα, ώστε όταν ο χειριστής πήγαινε να "ανεβάση" το αεροσκάφος, εκείνο να έκανε "κατάβαση"!
(Σημειώστε πώς και τα 3 πορίσματα τότε, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληγαν. Ο πατήρ Ωνάσης επικήρυξε τους δολοφόνους του παιδιού του, με 1.000.000 $, αμοιβή που ισχύει, όπως λέγεται ακόμη...)
Ο απρόσμενος χαμός του μοναχογιού του, οδήγησε συντόμως τον Αριστοτέλη Ωνάση, σε μαρασμό αλλά και πρόωρο θάνατο, τον Μάρτιο του 1975, σε ηλικία μόλις 69 ετών.
Όπως παρατηρούν μάλιστα ορισμένοι ιστορικοί, πιθανότατα εάν ζούσε, να ήταν άλλη σήμερα η "τύχη" της χώρας μας...
Ως ανάμνηση της τραγικής εκείνης επετείου, θα παραθέσουμε κατωτέρω, τί είχε αποκαλύψει το 2004, ο αειθαλής Στυλιανός Παττακός, σε αποκλειστική συνέντευξή του στον αγωνιστικότατο "Στόχο".
"Το θέρος του 1972, με επεσκέφθη (σ.σ. στο και τώρα σπίτι του στην οδό Σεβρών στα Πατήσια) ο Ωνάσης, εις ώραν που εγευμάτιζα μετά της οικογενείας μου, ήτοι πενθερά, σύζυγος, δύο θυγατέρες και μία εγγονή μόλις δύο ετών. Το φαγητόν μας ήτο φασίολοι γίγαντες, σαρδέλλαι βαρελιού, ελιές, μαρουλοσαλάτα και ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί.
Επροσκάλεσα τον Ωνάση να φάει μαζί μας. Με δάκρυα εις τους οφθαλμούς, εψέλισε, ""ζηλεύω την ευτυχία σας και καταριέμαι την δυστυχία μου""!
Ταπεινώς τον ηρώτησα, που την βλέπει την ευτυχίαν και ο Μεγιστάν του Πλούτου, απήντησε, ""βλέπω μία όμορφη οικογένεια, να απολαμβάνη ένα ωραίο φαγητό. Είμαι δυστυχής, δεν έχω οικογένεια! Τήν κατέστρεψαν τα πλούτη μου. Δεν μπορώ να φάω αυτό το ωραίο φαγητό που τρώτε. Έχω έλκος στομάχου και πρέπει να τρώω φιδέ, ρυζάκι και ποτέ κρασί..."!
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Είχε μάλιστα απο τότε γίνει γνωστό, πώς κάποιο αόρατο δολοφονικό "χέρι", μπόρεσε προτύτερα να επέμβη στα πηδάλια κλίσεως του μικρού αεροπλάνου και ιδίως στα συρματόσχοινα, ώστε όταν ο χειριστής πήγαινε να "ανεβάση" το αεροσκάφος, εκείνο να έκανε "κατάβαση"!
(Σημειώστε πώς και τα 3 πορίσματα τότε, στο ίδιο συμπέρασμα κατέληγαν. Ο πατήρ Ωνάσης επικήρυξε τους δολοφόνους του παιδιού του, με 1.000.000 $, αμοιβή που ισχύει, όπως λέγεται ακόμη...)
Ο απρόσμενος χαμός του μοναχογιού του, οδήγησε συντόμως τον Αριστοτέλη Ωνάση, σε μαρασμό αλλά και πρόωρο θάνατο, τον Μάρτιο του 1975, σε ηλικία μόλις 69 ετών.
Όπως παρατηρούν μάλιστα ορισμένοι ιστορικοί, πιθανότατα εάν ζούσε, να ήταν άλλη σήμερα η "τύχη" της χώρας μας...
Ως ανάμνηση της τραγικής εκείνης επετείου, θα παραθέσουμε κατωτέρω, τί είχε αποκαλύψει το 2004, ο αειθαλής Στυλιανός Παττακός, σε αποκλειστική συνέντευξή του στον αγωνιστικότατο "Στόχο".
"Το θέρος του 1972, με επεσκέφθη (σ.σ. στο και τώρα σπίτι του στην οδό Σεβρών στα Πατήσια) ο Ωνάσης, εις ώραν που εγευμάτιζα μετά της οικογενείας μου, ήτοι πενθερά, σύζυγος, δύο θυγατέρες και μία εγγονή μόλις δύο ετών. Το φαγητόν μας ήτο φασίολοι γίγαντες, σαρδέλλαι βαρελιού, ελιές, μαρουλοσαλάτα και ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί.
Επροσκάλεσα τον Ωνάση να φάει μαζί μας. Με δάκρυα εις τους οφθαλμούς, εψέλισε, ""ζηλεύω την ευτυχία σας και καταριέμαι την δυστυχία μου""!
Ταπεινώς τον ηρώτησα, που την βλέπει την ευτυχίαν και ο Μεγιστάν του Πλούτου, απήντησε, ""βλέπω μία όμορφη οικογένεια, να απολαμβάνη ένα ωραίο φαγητό. Είμαι δυστυχής, δεν έχω οικογένεια! Τήν κατέστρεψαν τα πλούτη μου. Δεν μπορώ να φάω αυτό το ωραίο φαγητό που τρώτε. Έχω έλκος στομάχου και πρέπει να τρώω φιδέ, ρυζάκι και ποτέ κρασί..."!
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου