ΑΥΤΕΣ ΒΑΖΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ "ΨΑΡΕΥΟΥΝ"...

"MEΛΕΤΗΣΕ" ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ, ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ Η κ.ΠΛΕΪΜ, ΜΕ ΒΑΣΗ ΠΑΝΤΑ ΤΑ... ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ, "ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ"! ΕΙΧΕ ΑΛΛΩΣ ΤΕ ΤΑ "ΠΡΟΣΟΝΤΑ"...

"Έσκασε μύτη" ένα λίαν ενδιαφέρον, για την χώρα μας, δημοσίευμα στην πολύ μεγάλης κυκλοφορίας αμερικανική (πασίγνωστη διεθνώς) εφημερίδα 'Washington Post'. Αφορά την έκδοση μόλις την παρελθούσα εβδομάδα, της αυτοβιογραφίας της διάσημης πλέον - και σκοπίμως "εκτεθείσης" με κίνδυνο της ζωής της, απο την "αχάριστη" αμερικανική κυβέρνηση - πράκτορος της 'CIA', Bάλερυ Πλέϊμ, με τον απολύτως ειρωνικό τίτλο στο εξώφυλλο, "Fair Game". (αφού μόνον "τίμιο" δεν υπήρξε ποτέ, αυτό το "παιχνίδι"...) (Nα σημειωθεί για τους κινηματογραφόφιλους, πώς ήδη υπάρχει η σχετική με την εξόχως ενδιαφέρουσα αυτή υπόθεση κατασκοπείας, ταινία με πολύ 'δυνατούς' πρωταγωνιστές, που αξίζει κανείς να δεί. Την Πλέϊμ ενσαρκώνει η πιστική Ναόμι Γουότς και τον άνδρα της, ο εξαιρετικός Σόν Πέν.)

ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ, ΑΚΡΩΣ... "ΠΕΤΣΟΚΟΜΜΕΝΟ"
ΑΠΟ ΤΗΝ 'CIA' !

Τα ερωτήματα πάρα πολλά και "αιχμηρά"! 

Στρατολογούσε η κυρία Πλέϊμ, όντως γοητευτική και "προικισμένη" ως στέλεχος της πρεσβείας της εδώ, πράκτορες εν Αθήναις; 

Ναί ή όχι; 

Ποιοί ήσαν αυτοί οι... "πρόθυμοι"; 

Έχουμε - άρα γε... - πολλούς Αμερικανούς πράκτορες που "τρυγυρνούν" στην χώρα μας; 

Ποιοί όμως είναι οι σκοποί τους; 

Τί στόχους έχουν; 

Πώς "κινούνται";

EΔΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ, ΠΟΥ "ΤΡΑΒΗΞΕ" ΠΟΛΛΑ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ...

Ασφαλώς πρέπει να τονίσουμε αμέσως, ότι πλείστα όσα μέρη του βιβλίου της, είναι εμφανώς λογοκριμένα από την 'CIA', που βάσει συγκεκριμένων νόμων στις ΗΠΑ, διατηρεί αυτό το δικαίωμα, σε όλα τα γραπτά, είτε σε νύν, είτε σε πρώην πράκτορές της. Αυτός είναι και ο λόγος, που πολλές αναφορές της, άλλοτε λ.χ. σε τοποθεσίες, άλλοτε σε πρόσωπα-κλειδιά, έχουν απαλειφθεί/ψαλιδισθεί και την θέση τους στο βιβλίο, έχει πάρει μια... γκρίζα γραμμή!

(Απαραίτητη σημείωση για τους τυχόν "αμύητους" αναγνώστες μας. Άν και όταν, κάποιος πρώην πράκτωρ, αποφασίσει να τα "βγάλει όλα στην φόρα", εκδίδοντας βιβλίο με αληθινές και 'ακριβείς' διηγήσεις, χωρίς όμως να υποβάλει προς έγκριση στην υπηρεσία του τα κείμενά του, ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ... ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΙΔΩΝ! Υπάρχουν πολλά παραδείγματα...)

Το κύριο μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στο ονομαζόμενο σκάνδαλο «Πλέϊμ-γκέϊτ», που πραγματικά συντάραξε τον Λευκό Οίκο και αφορά στην αποκάλυψη της μυστικής ταυτότητός της, από Αμερικανό δημοσιογράφο, με διασυνδέσεις στο στενό περιβάλλον του προέδρου Μπούς...

Το δεύτερο κεφάλαιο, όμως, του λίαν ενδιαφέροντος και πολυσυζητημένου βιβλίου, είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην ζωή της γοητευτικής ξανθιάς κατασκόπου στην Αθήνα! Δηλαδή, από την άνοιξη του 1989, που η 26χρονη τότε Πλέϊμ, νοίκιασε ένα διαμέρισμα στα βόρεια προάστια και ανέλαβε την πρώτη της αποστολή στο εξωτερικό (επισήμως, ως "απλή" υπάλληλος της πρεσβείας των ΗΠΑ) μέχρι το 1992, που αποδεσμεύτηκε από το κυνήγι των τρομοκρατών της «17 Νοέμβρη» και γύρισε στην Ουάσιγκτον. 

«Με τους επιχειρηματίες, τους ξένους διπλωμάτες, τους κομμουνιστές, τα γραφεία παλαιστινιακών και μεσανατολικών οργανώσεων, τους ιστορικούς και γεωγραφικούς δεσμούς με την Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή, τους εύκολους στόχους για τους τρομοκράτες και τις εκτεταμένες ακτογραμμές και τα νησιά, η Ελλάδα ήταν ένας σημαντικός τόπος για την Υπηρεσία (σ.σ. CIA)», διαβάζουμε στον επίλογο του βιβλίου. 

Τι ακριβώς έκανε η κ.Βάλερι Πλέιμ στην Αθήνα;

Ο ρόλος της στην Ελλάδα: «Η αποστολή της για την 'CIA', ήταν να βρίσκει πηγές και να στρατολογεί πράκτορες, που θα βοηθούσαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ να κατανοήσει, να προβλέψει και να επηρεάσει καλύτερα τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα»

Άς δούμε όμως μία περιγραφή, από τις πρώτες τις ημέρες στην Αθήνα:

«Κάθισα στη μικρή ξύλινη καρέκλα μου, σε μια υπαίθρια καφετέρια σε ένα πολυσύχναστο, γεμάτο ενέργεια μέρος των Αθηνών και ασχολούμουν με την ανάγνωση ενός τουριστικού οδηγού κι ενός χάρτη... 

Ήταν η καλύτερη ώρα: νωρίς το απόγευμα, ο καύσωνας από την καλοκαιρινή ημέρα είχε κοπάσει, τα γιασεμιά μόλις άνθιζαν και γέμιζαν με αρώματα τον αέρα και το ηλιοβασίλεμα έδινε ένα ροζ και πορτοκαλί χρώμα στον ουρανό. 

Παρήγγειλα ένα κρύο καφέ με τα σπαστά ελληνικά μου και κάθισα, φαινομενικά(...) μελετώντας το χάρτη. Άναψα ένα τσιγάρο, άλλη μια κίνηση για να ταιριάξω με το πλήθος, αφού οι περισσότεροι Έλληνες καπνίζουν σαν φουγάρα(!!!) και προσπαθούσα να φαίνομαι χαλαρή. 

Για την ακρίβεια ήμουν πολύ νευρική και περίμενα για τον στόχο μου, κάποιον που η 'CIA' θεωρούσε, ότι σχετίζεται με μία άκρως επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση. Είχαμε μια αδρή περιγραφή του, από μια άλλη πηγή και γνωρίζαμε, ότι συχνάζει σε αυτή την καφετέρια τα απογεύματα. 

Όπως μια γυναίκα με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια, έμοιαζα όσο πιο αθώα γινόταν και αυτή ήταν η βασική ιδέα. Συχνά όταν οι αξιωματούχοι είναι πολύ «καθαροί», δηλαδή δεν τους γνωρίζουν οι ξένες μυστικές υπηρεσίες, είναι σε θέση να εκτελέσουν τις πιο ευαίσθητες αποστολες».

«Ήμουν ενθουσιασμένη, που με επέλεξαν για την αποστολή στην Ελλάδα και περνούσα ημέρες ολόκληρες με τους συναδέλφους μου, να σχεδιάζουμε κάθε πτυχή της αποστολής. Το Χόλλιγουντ, δίνει την λανθασμένη εντύπωση, ότι οι πράκτορες της 'CIA', παίρνουν αποφάσεις. Στον αληθινό κόσμο της 'CIA' υπάρχουν στιγμές αιφνίδιων ατομικών ενεργειών, οι επιτυχημένες επιχειρήσεις όμως, είναι πάντα αποτέλεσμα ομαδικής προσπαθείας»

Για την πρώτη της μυστική αποστολή στην Αθήνα, σε βραδινή εκδήλωση:

«Φαινόταν να υπάρχει μια ασυνήθιστα υψηλή αναλογία περίεργα ντυμένων 'παρτόβιων' και μια παράξενη συμπεριφορά στο πλήθος. Εν τούτοις, έβαλα τα δυνατά μου για να ανακατευτώ στο πλήθος και να μοιράσω την κάρτα μου, παίρνοντας επίσης πολλές κάρτες σε ανταπόδοση. 

Την επόμενη ημέρα στο γραφείο, συγκρίναμε με ένα συνάδελφό μου τις σημειώσεις μας, για το ποιους είχαμε συναντήσει και με ποιους θα έπρεπε να επιδιώξουμε να συνεχίσουμε τις "επαφές" μας. 

Ο Τζίμ (υψηλόβαθμο στέλεχος της 'CIA' στην Αθήνα) πέρασε τυχαία από μπροστά μας και μας ρώτησε ποιους είχαμε συναντήσει το περασμένο βράδυ. Του δώσαμε με υπερηφάνεια την μικρή στοίβα με τις επαγγελματικές κάρτες και τις κοίταξε στα γρήγορα, απορρίπτονας κάθε μία λέγοντας ‘τον έχουμε ήδη(!) στρατολογήσει – μην ασχολείστε – αναξιόπιστος! – τον έχουμε ήδη στρατολογήσει – ίσως’. 

Κοιταχτήκαμε με τον συνάδελφό μου και βάλαμε τα γέλια. Ο Τζιμ είχε πάει νωρίτερα στο πάρτι και είχε ελέγχξει το δωμάτιο σχολαστικά. Φάγαμε την σκόνη του»!

Ποιο ήταν το καθημερινό της πρόγραμμα:

«Είχα ένα βαρύ πρόγραμμα: Μια ημέρα γεμάτη δουλειά, ακολουθούμενη από μερικές ώρες στο γραφείο, όπου κάναμε την ‘πραγματική’ δουλειά, διαβάζοντας εισερχόμενα τηλεγραφήματα, γράφοντας αναφορές για να τις στείλουμε στα κεντρικά γραφεία (σ.σ. εννοεί το Λάγκλεϋ στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ) και εκπονώντας τον επιχειρησιακό σχεδιασμό, συν τοις άλλοις. 

Τα απογεύματα ήταν αφιερωμένα σε συναντήσεις ή κοινωνικές εκδηλώσεις. Πολλές φορές επέστρεφα σπίτι μου γύρω στις 12.30 π.μ. και έπρεπε να είμαι στο γραφείο στις 8.30 π.μ.»

Η πρώτη της επιτυχημένη αποστολή «στρατολογήσεως»:

«Ασχολούμουν με ένα πολύ έξυπνο και και με υψηλές γνωριμίες άνθρωπο, που απολάμβανε της εμπιστοσύνης ορισμένων από τους πιο υψηλόβαθμους παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού, για κάποιους μήνες. Αναπτύξαμε την γνωριμία μας πρώτα με κάποια ραντεβού στο γραφείο του και μετά με μεγάλης διάρκειας γεύματα, όπου συζητούσαμε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. 

Δούλεψα σκληρά για να τον πείσω, ότι εγώ ήμουν το άτομο που έπρεπε να μιλήσει, αν ήθελε να περάσει τις απόψεις του σε αυτούς που κινούν τα νήματα στην Ουάσιγκτον»

Πώς περιγράφουν οι συνάδελφοί της την Ελλάδα:

«Βρισκόμουν σε ολοένα και μεγαλύτερη αμηχανία, καθώς πολλοί από τους συναδέλφους μου, έμοιαζαν αποφασισμένοι να περιφρονούν την Ελλάδα και τους κατοίκους της, απομονώνοντας τις πικρές εμπειρίες και τα μειονεκτήματα της ζωής. (Άς προσέξουμε αυτήν την διατύπωση)

Έμοιαζαν να κολλάνε στις πολλές αρνητικές πτυχές της ζωής στο εξωτερικό, κατηγορώντας την απίθανη οδηγική συμπεριφορά(...) των Ελλήνων, την περίεργη έλλειψη οδικών σημάτων κυκλοφορίας, τις παράξενες ώρες λειτουργίας των καταστημάτων (κάποιος έφτιαξε ένα πίνακα για να ξέρει κανείς, τι ώρες ήταν ανοιχτό το φαρμακείο της γειτονιάς του, αν ήταν Τετάρτη, καλοκαίρι ή απόγευμα) και το διεφθαρμένο και στα όρια της καταρρεύσεως κρατικό οργανισμό(!!!) τηλεπικοινωνιών, όπου μπορεί να περίμενες για χρόνια για να βάλεις τηλεφωνική γραμμή!

Κυρίως, αν και όχι αποκλειστικά, οι σύζυγοι των αξιωματούχων ήταν εκείνες που παραπονούντο δριμύτατα»

Για την «προθυμία» των Ελλήνων να τη βοηθήσουν:

«Είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω μια από τις πιο ενδιαφέρουσες χώρες της Ευρώπης, καθώς έκανα τη δουλειά μου. 

Η – με πολύ κόπο κερδισμένη - ικανότητά μου να μιλάω τη γλώσσα βελτιωνόταν, με τη βοήθεια των κατοίκων των πόλεων, αλλά και των χωρικών, που κυριολεκτικά άναβαν όταν έβλεπαν μια ξανθιά γαλανομάτα να προσπαθεί να μιλήσει τη γλώσσα τους».

Με δύο λόγια θα λέγαμε, τα εκάστοτε "παιδιά" της πρεσβείας, κάνουν "πάρτυ" μαζί μας! Ειδικώς οι νεαροί στην ηλικία και 'εκκολαπτόμενοι' πράκτορες, πειραματίζονται ανέτως και εκτενώς, είτε βασιζόμενοι στις... αρρωστημένες φιλοδοξίες ορισμένων πολιτικών μας, είτε στην αφέλεια κάποιων άλλων "διαμορφωτών" της ελληνικής - άν υπάρχει! - "ατζέντας"! 

Πότε αλήθεια θα κατανοήσουμε στην ολότητά του, ΤΟ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ και ΚΑΤΑΣΚΟΤΕΙΝΟ "ΠΑΙΧΝΙΔΙ", ΠΟΥ ΕΚΤΥΛΙΣΣΕΤΑΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ, "ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΗ ΜΑΣ";

Πότε; 

Θα ξυπνήσουμε άρα γε;

                                                                                               "Ιωάννης Καποδίστριας"