Η αξία της ρητορικής και πώς ...διαστρέφεται η αλήθεια!

Ο ΡΗΤΩΡ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ.

(Ο τίτλος της μικρής αυτής αληθινής ιστορίας, είναι "η διαφωνία του ρήτορος Κόρακος, με τον μαθητή του Τεισία". Η ρητορική τέχνη ήταν σε μεγάλη εκτίμηση και εθεωρείτο κορυφαίο προσόν, στους αρχαίους χρόνους. Μπορείς να επιχειρηματολογείς ανέτως, "γλιστρώντας" σαν χέλι, απο την πραγματικότητα. Ήτοι... διαστρέφοντας την αλήθεια! Άν μας θυμίζει κάτι, αυτό το τελευταίο... Το αλιεύσαμε απο την 'Βικιπέδια'. Για την αντιγραφή "Ιωάννης Καποδίστριας") Ο Τεισίας ήταν μαθητής του φημισμένου, εξ ίσου ρητοροδιδάσκαλου και πολιτικού Κόρακoς, που είχε διακριθεί τον πέμπτο αιώνα στις Συρακούσες, ως έξοχος δικανικός ρήτωρ. Χαρακτηριστική της ρητορικής δεινότητος των δύο ρητόρων, μαθητού και δασκάλου ήταν η εξής ιστορία, που διηγούνταν στις Συρακούσες:

Όταν ο Τεισίας ήταν νεαρός ακόμη, επισκέφθηκε τον Κόρακα και του ζήτησε, να του μάθει την τέχνη της ρητορικής. Όμως επειδή ακόμη κι αν πουλούσε όλη του την περιουσία, δεν θα έφτανε να πληρώσει ούτε τα... μισά δίδακτρα, συμφώνησαν ότι, θα τον πλήρωνε, όμως, μόνο αν τον έκανε καλό ρήτορα και κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο!

Ο Κόρακας δέχτηκε. Ο Τεισίας έγινε, μετά τετραετή διδασκαλία, εξαίρετος πράγματι ρήτωρ, αλλά δεν ανελάμβανε να συνηγορήσει σε δικαστήριο, για να αποφύγει την πληρωμή! Ο Κόρακας αναγκάστηκε να καταγγείλει το μαθητή του στα δικαστήρια. Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε τότε σ’ αυτή τη δίκη, για να παρακολουθήσει την μονομαχία μεταξύ διδασκάλου και μαθητού. Άς διαβάσουμε την επιχειρηματολογία και των δύο:

Ο Κόρακας εξήγησε στους δικαστές, την συμφωνία, που είχε κάνει με τον Τεισία και τέλειωσε με αυτά τα λόγια: «Και τώρα, ω δικαστές, αποφασίστε. Σας ειδοποιώ όμως, πως μου είναι αδιάφορο τι απόφαση θα βγάλετε. Γιατί είτε τον καταδικάσετε τον Τεισία, είτε τον αθωώσετε, εγώ τα λεφτά μου θα τα πάρω»! Οι δικαστές του ζήτησαν να εξηγήσει. Ο Κόρακας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο αποφανθεί, πως οφείλει να με πληρώσει ο μαθητής, σύμφωνα με την απόφασή του, θα με πληρώσει φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε, πως δεν υποχρεούται να με πληρώσει, τότε ο μαθητής μου θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη, οπότε, με βάση τη συμφωνία μας, οφείλει να με πληρώσει».

Οι δικαστές έμειναν έκπληκτοι. Αλλά ανέβηκε τότε στο βήμα ο νεαρός Τεισίας και είπε:

«Και εγώ αδιαφορώ για την απόφαση του δικαστηρίου. Γιατί ότι και αν αποφασίσετε, δεν οφείλω καμιά πληρωμή». Στην νέα έκπληξη των δικαστών ο Τεισίας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο, δηλαδή, αποφασίσει να μην πληρώσω το δάσκαλο, τότε δεν θα τον πληρώσω φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε πως πρέπει να τον πληρώσω, τότε θα έχω χάσει την πρώτη μου δίκη, οπότε, κατά τη συμφωνία μας, δεν του οφείλω πληρωμή»! Οι δικαστές, μη ξέροντας ποιόν να πρωτοθαυμάσουν, το δάσκαλο ή το μαθητή είπαν τότε την παροιμιώδη έκτοτε φράση:

«Εκ κακού κόρακος κακόν ωόν».

(Σύμφωνα με άλλες - μη έγκυρες - πληροφορίες, οι δικαστές τελικά διέταξαν τον ...ξυλοδαρμό και των δύο αντιδίκων, γιατί τους τρέλλαναν !)