"Κάποτε, όταν ήμουν μόλις 15 ετών, διηγείται ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, είδα μία νύχτα στον ύπνο μου, μία ωραιότατη κοπέλλα, τόσο πανέμορφη, που δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά της.
Με πλησίασε και με ξύπνησε. Τήν ξαναβλέπω κοντά μου. Έλαμπε ολόκληρη απο ένα ωραιότατο παράδοξο φώς. Δεν ήταν όνειρο, ήταν μία ζωντανή πραγματικότητα.
-Ποιά είσαι, την ρωτάω. Απο πού έρχεσαι; Τί θέλεις;
Μού χαμογέλασε και με πολύ γλυκειά φωνή, μού είπε:
-Είμαι η ευσπλαχνία, η ελεημοσύνη, η αγάπη.
Και αμέσως εξαφανίσθηκε!
Το θείο αυτό όραμα, με απασχόλησε όλην την νύκτα.
Το πρωΐ σηκώθηκα, ντύθηκα καλά, γιατί έκανε δυνατό κρύο, ήταν χειμώνας και κατευθύνθηκα προς την εκκλησία για την πρωϊνή ακολουθία και Θεία Λειτουργία.
Καθώς προχωρούσα, παρ΄όλο που ήταν πολύ πρωΐ και με αρκετό κρύο, συνάντησα στον δρόμο έναν ζητιάνο.΄
Έτρεμε απο το κρύο. Έβγαλα αμέσως τον ζεστό μου μανδύα, που φορούσα, τον τύλιξα στον ζητιάνο και συνέχισα τον δρόμο μου.
Λίγο πρίν φθάσω στην εκκλησία, συνάντησα έναν νέο άνδρα ωραιότατον, όλως παραδόξως ντυμένον στα λευκά!
-Φίλε, μου είπε, σου προσφέρω αυτό το δώρο.
Και μου έδωσε ένα βαλάντιο γεμάτο χρυσά νομίσματα! Το πήρα με απορία. Και παρά την ανεξήγητη χαρά που ένοιωσα, σκέφθηκα πώς δεν έπρεπε να τα δεχθώ, αφού δεν τα είχα ανάγκη.
Έτσι γύρισα για να επιστρέψω το βαλάντιο. Ο άγνωστος όμως δωρεοδότης, είχε εξαφανισθεί. Και τότε φωτίσθηκα και κατάλαβα. Όση ελεημοσύνη δίνεις στον πλησίον σου για την αγάπη του Θεού, αυτή επιστρέφεται εκατονταπλάσια, για να συνεχίζεις το έργο της αγάπης.
 |
| Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ, ΣΕ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΗΜΟΥ ΙΤΑΛΟΥ ΤΙΤΣΙΑΝΟ, ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΑ. |
Απο τότε απεφάσισα, να είμαι αδιακρίτως ελεήμων. Και να αφοσιωθώ στην εξυπηρέτηση των πτωχών και δεινοπαθούντων, μέχρι το τέλος της ζωής μου. Ανεξαρτήτως άν μερικοί απο αυτούς, το εκμεταλλεύονται αυτό."
Για αυτό και πήρε το όνομα, ο Άγιος αυτός, Ελεήμων.
Ελεούσε αδιακρίτως.
Αυτά μας διηγείται.
"Παπαφλέσσας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου