Γράφει ο Αλσατός (περίφημος ιατρός, θεολόγος, φιλόσοφος & μουσικός, αλλά και φιλάνθρωπος, 1875-1965) Αλβέρτος Σβάϊτσερ : "Κάποτε στην Ιεραποστολή μας, έφθασε ένα κοπάδι με αγριόπαπιες.
Μία απο αυτές, είχε σπάσει το ποδαράκι της. Εγώ το έδεσα και την περιποιήθηκα, για να θεραπευθεί.
Παρατήρησα μετά την συμπεριφορά του κοπαδιού.
Όσο καιρό η τραυματισμένη πάπια, ήταν ανίκανη να πετάξει και να ακολουθήσει το κοπάδι, οι αγριόπαπιες την φρόντιζαν με μία εντυπωσιακή αγάπη. Τής έφερναν σπόρους και ψίχουλα, έως ότου αποθεραπεύθηκε και όλο το κοπάδι, πέταξε για τον προορισμό του."
Και διερωτώμαι. Τί είναι εκείνο που καταστράφηκε στον άνθρωπο και έμεινε ακέραιο στα ζώα, ώστε ο άνθρωπος να προσπερνάει αδιάφορος τον πόνο και την δυστυχία του συνανθρώπου του;
(Από το βιβλίο 'Λόγοι Οικοδομής' Γ΄τόμος, του μακαριστού αρχιμανδρίτου π. Σεραφείμ Δημοπούλου, εκ Λαρίσης. Για την αντιγραφή "Παπαφλέσσας").
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου