Πρέπει να παραδεχθούμε, ότι έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία στους ήρωες της επαναστάσεως του 1821 και ειδικώτερα στην ζωή τους. Βρήκαμε σε μία αρκετά παλαιά "Καθημερινή" (άλλες "εποχές"...) ένα δημοσίευμα που αφορά την ζωή του περιφήμου Νικηταρά του Τουρκοφάγου, μετά την απελευθέρωση της πατρίδος μας απο τους Τούρκους.
"Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο αποκληθείς 'Νικηταράς ο Τουρκοφάγος', ήρωας απο τους λίγους της Επαναστάσεως του 1821, πέθανε στην "ψάθα", ως γνωστόν, επαιτών στα σοκάκια του Πειραιώς.Η αρμοδία αρχή, μάλιστα η οποία χορηγούσε τα "πόστα" στους επαίτες (ήταν τόσοι πολλοί, που ζητιάνευαν μόνον μία ημέρα την εβδομάδα) είχε ορίσει για τον ήρωα - επαίτη, μία θέση κοντά στο σημείο όπου ευρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Ευαγγελιστρίας και του επέτρεπε να επαιτεί, κάθε Παρασκευή!
Ήταν δε τόση η ένδεια του σχεδόν τυφλού, πλέον στρατηγού (η πατρίς δεν του είχε χορηγήσει σύνταξη!), ώστε δεν είχε χρήματα ούτε για να αγοράση ψωμί για την άρρωστη γυναίκα του(εκείνος μπορούσε να αντέξη περισσότερο την πείνα).Η περιπέτεια του ήρωος, έφθασε στα αυτιά του πρέσβυ Μεγάλης Δυνάμεως, ο οποίος ενημέρωσε σχετικώς την κυβέρνησή του. Έτσι κάποια στιγμή, απεσταλμένος της πρεσβείας βρέθηκε στο "πόστο" όπου επαιτούσε ο οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι!
Τί κάνετε, στρατηγέ μου, ρώτησε ο απεσταλμένος.
Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε περήφανα ο ήρωας!
Μά, εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; επέμεινε ο ξένος, που είχε εντολή να μάθη τί γίνεται.
Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζώ καλά, αλλά έρχομαι εδώ, για να παίρνω μία ιδέα πώς περνάει ο κόσμος, αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς..
Είδε και απόειδε ο ξένος και γύρισε να φύγη, χαιρετώντας ευγενικά. Φεύγοντας, όμως άφησε να του "πέσει" ένα πουγγί με χρυσές λίρες, ώστε να μήν προσβάλει τον πένητα στρατηγό. Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγγί, το ψηλάφησε και φώναξε στον ξένο:
Σού έπεσε το πουγγί σου! Πάρε το, μήν το βρεί κανείς και το χάσεις!
Βεβαίως, Νικηταράδες δεν υπάρχουν σήμερα, ούτε και Τουρκοφάγοι. Αλλά, μήπως θα υπήρχαν τότε, άν ήξεραν για ποιούς απογόνους πολεμούσαν;...."(Εκ του περιοδικού 'ΠΟΡΕΙΑ')
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Ήταν δε τόση η ένδεια του σχεδόν τυφλού, πλέον στρατηγού (η πατρίς δεν του είχε χορηγήσει σύνταξη!), ώστε δεν είχε χρήματα ούτε για να αγοράση ψωμί για την άρρωστη γυναίκα του(εκείνος μπορούσε να αντέξη περισσότερο την πείνα).Η περιπέτεια του ήρωος, έφθασε στα αυτιά του πρέσβυ Μεγάλης Δυνάμεως, ο οποίος ενημέρωσε σχετικώς την κυβέρνησή του. Έτσι κάποια στιγμή, απεσταλμένος της πρεσβείας βρέθηκε στο "πόστο" όπου επαιτούσε ο οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο του χέρι!
Τί κάνετε, στρατηγέ μου, ρώτησε ο απεσταλμένος.
Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε περήφανα ο ήρωας!
Μά, εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; επέμεινε ο ξένος, που είχε εντολή να μάθη τί γίνεται.
Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζώ καλά, αλλά έρχομαι εδώ, για να παίρνω μία ιδέα πώς περνάει ο κόσμος, αντέτεινε ο περήφανος Νικηταράς..
Είδε και απόειδε ο ξένος και γύρισε να φύγη, χαιρετώντας ευγενικά. Φεύγοντας, όμως άφησε να του "πέσει" ένα πουγγί με χρυσές λίρες, ώστε να μήν προσβάλει τον πένητα στρατηγό. Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγγί, το ψηλάφησε και φώναξε στον ξένο:
Σού έπεσε το πουγγί σου! Πάρε το, μήν το βρεί κανείς και το χάσεις!
Βεβαίως, Νικηταράδες δεν υπάρχουν σήμερα, ούτε και Τουρκοφάγοι. Αλλά, μήπως θα υπήρχαν τότε, άν ήξεραν για ποιούς απογόνους πολεμούσαν;...."(Εκ του περιοδικού 'ΠΟΡΕΙΑ')
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
2 ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ στην πιο άδολη μορφή του αγώνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικηταρᾶς….
http://www.youtube.com/watch?v=D8AjF5Bcdf4
Νικηταράς: Η Ελλάς αγνωμονούσα…
http://www.24grammata.com/?p=16882
ΛΜ