 |
| Το βιβλίο αυτό, έχει κάνει ΠΑΤΑΓΟ στην Γαλλία, για την μάστιγα των λαθρομεταναστών και την τρομερή άνοδο της εγκληματικότητος! Ότι ισχύει και εδώ! Μελετείστε ΟΛΟΙ το άρθρο αυτό! (Το θέμα στήν χώρα μας, θα "εξαφανισθεί", όπως είναι επόμενο...) |
(Διαβάστε με πάρα πολλή προσοχή ένα σημαντικότατο ενυπόγραφο άρθρο, που μας ενδιαφέρει ΑΜΕΣΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε, ότι δεν θα το βρείτε σχεδόν πουθενά, ούτε πρόκειται βεβαίως να εμφανισθή σε κάποιο κανάλι "μας"...)
Ένα βιβλίο, που αποκαλύπτει τα εγκλήματα των λαθρομεταναστών στην Γαλλία (του Παύλου Γκάτση).
Το βιβλίο «La France Orange Mιcanique» («Η Γαλλία Κουρδιστό Πορτοκάλι») του Γάλλου συγγραφέως Laurent Obertone, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό στη Γαλλία, έγινε 'best-seller', και βρίσκεται ανάμεσα στα 10 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία, στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο 'Amazon.fr', παρά την έλλειψη της διαφημίσεως και έναν σχεδόν άγνωστο, μέχρι πρόσφατα, συγγραφέα! Σε μια περίοδο, που λόγω της οικονομικής κρίσεως, οι πωλήσεις των βιβλίων έχουν μειωθεί σημαντικά, ο εκδότης έχει εκτυπώσει πολλές χιλιάδες επιπλέον αντίτυπα, αφού το βιβλίο έγινε ανάρπαστο! Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές, μάλιστα, επισημαίνουν, ότι αν το συγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο περιγράφει το πραγματικό πρόσωπο της εγκληματικότητος των μεταναστών στη Γαλλία, είχε δημοσιευθεί πριν από τις προεδρικές εκλογές του περασμένου έτους, το εκλογικό αποτέλεσμα, ίσως - σ.σ. εννοεί στην Γαλλία - να ήταν διαφορετικό...
Ο τίτλος του βιβλίου του Obertone παραπέμπει στην ταινία «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» («A Clockwork Orange») του 1971, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1928-1999). Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες (1917-1993) και έχει ως κύριο θέμα τη βία συμμοριών και την καταστολή της, από τις κρατικές αρχές. Σε ένα όχι πολύ μακρινό, δυστοπικό μέλλον, μια συμμορία εφήβων, υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, προβαίνει σε βανδαλισμούς, κλοπές, και βιασμούς, αναζητώντας έντονες συγκινήσεις. Όταν ο αρχηγός της συμμορίας συλλαμβάνεται και φυλακίζεται, το σωφρονιστικό σύστημα αναλαμβάνει να τον αναμορφώσει, εφαρμόζοντας ένα παβλοφικό πείραμα, με πειραματόζωο τον ίδιο. Η φουτουριστική και πρωτοποριακή για την εποχή της ταινία, σόκαρε τους θεατές λόγω των έντονων σκηνών βίας, ενώ απαγορεύθηκε η προβολή της σε αρκετές χώρες του κόσμου.
Το βιβλίο αρχίζει με ένα συμβάν, συνηθισμένο στις ευρωπαϊκές πόλεις, που κατακλύζονται από πλήθος τριτοκοσμικών μεταναστών: μια λευκή γυναίκα βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια από έναν μετανάστη. Ο αποτρόπαιος αυτός βιασμός παρουσιάζεται (ίσως για πρώτη φορά) από τη σκοπιά του θύματος, και επιτρέπει στον αναγνώστη να αντιληφθεί την φρίκη της καταστάσεως που βιώνουν καθημερινώς χιλιάδες Ευρωπαίες γυναίκες, μια φρίκη που οι στατιστικές αδυνατούν να αποδώσουν όταν, το 7 τοις εκατό των Γάλλων γυναικών έχει βιαστεί κάποια στιγμή στη ζωή τους από κάποιον ξένο!!! Καθημερινώς στη Γαλλία διαπράττονται περίπου 13.000 ληστείες, 2.000 επιθέσεις και 200 βιασμοί. 2.250 γυναίκες έχουν βιαστεί από κατ’ επανάληψη βιαστές, που κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Σύμφωνα με τον Obertone στην πραγματικότητα, ο αριθμός είναι πολύ υψηλότερος, αφού όλοι γνωρίζουν ότι πολλοί από τους βιασμούς δεν καταγγέλλονται.
Πίσω όμως από αυτά τα στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν προσωπικές τραγωδίες και κατεστραμμένες ζωές! Για κάθε έγκλημα, υπάρχει ένας άνθρωπος του οποίου η ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια! Αυτό είναι που ο συγγραφέας προσπαθεί να περάσει στον αναγνώστη: ότι η εγκληματικότητα δεν είναι μόνο θέμα αριθμών, αλλά κάθε έγκλημα ευθύνεται για την καταστροφή μιας ή περισσοτέρων ανθρωπίνων ζωών.
Πίσω από τα στατιστικά στοιχεία της εγκληματικότητος, υπάρχουν άνθρωποι που καταστράφηκαν από εγκλήματα, που διαπράχθηκαν από τους μετανάστες. Όμως πολλά από τα θύματα δεν λαμβάνουν την απαραίτητη κοινωνική στήριξη και αφήνονται στη μοίρα τους... Υποφέρουν από κατάθλιψη, φόβο, έχουν τάσεις αυτοκτονίας ή αυτοκτονούν. Δεν εμφανίζονται σε επίσημες εκθέσεις. Ξεχνιούνται και αγνοούνται προκλητικώς από την επίσημη πολιτεία,η οποία δεν θέλει να αποκλίνει κατά το ελάχιστο, από αυτό που η ίδια θεωρεί ως «πολιτικά ορθό»...
Στην ανάδειξη του κεντρικού ρόλου των μεταναστών, όσον αφορά στην εγκληματικότητα, ο Obertone σπάει ένα σημαντικό ταμπού, αναφερόμενος στους φυλακισμένους στα γαλλικά σωφρονιστικά ιδρύματα, η πλειονότητα των οποίων είναι Ρομά και βορειο-αφρικανοί.
Στην Γαλλία του «πολιτικά ορθού», δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία σχετικώς με την εθνικότητα και το έγκλημα. Υπάρχουν όμως στοιχεία για τον αριθμό των αλλοδαπών στα σωφρονιστικά ιδρύματα (22 τοις εκατό!). Αυτά τα στατιστικά στοιχεία, ωστόσο, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μιας και δεν περιλαμβάνουν έναν τεράστιο αριθμό αλλοδαπών, που για το κράτος θεωρούνται «Γάλλοι», αφού ένας Άραβας, που γεννήθηκε στη Γαλλία, θεωρείται «Γάλλος»! Σύμφωνα με τον συγγραφέα, το 60 και 70 τοις εκατό του πληθυσμού των φυλακισμένων είναι μουσουλμάνοι!!! Ως εκ τούτου συνεπάγεται, ότι αν λάβουμε υπ΄όψιν μας τους υπολοίπους ξένους, που δεν είναι μουσουλμάνοι, το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο!
O Obertone ανέτρεξε σε τοπικά στατιστικά στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν την τεράστια συμμετοχή των μη λευκών Γάλλων σε εγκληματικές ενέργειες. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι αποκλειστικά γαλλικό, αλλά πανευρωπαϊκό. Σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη οι έγχρωμοι αποτελούν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό, όσον αφορά στην εγκληματικότητα. Η διαπίστωσή του αυτή είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν, αλλά λίγοι τολμούν να πουν: ότι δηλαδή η έκρηξη της εγκληματικότητος συνδέεται άμεσα με τη μετανάστευση! (σ.σ.Ναί, στην Ελλάδα, ποιός θέλει να ακούσει; Κυρίως ποιός θέλει να καταλάβη; Όταν "όλοι" χαϊδεύουν τους λαθρομετανάστες!)
Και για να μιλήσουμε με όρους οικονομικούς και στατιστικούς - αφού αυτοί αποτελούν την κύρια ανησυχία των ευρωπαίων δυναστών και όχι οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται ή καταστρέφονται - στη Γαλλία διαπράττονται περίπου 1.200 δολοφονίες και 1.000 απόπειρες δολοφονίας κάθε χρόνο! Το έγκλημα στοιχίζει στους Γάλλους πολίτες 115 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ποσό σχεδόν διπλάσιο από τα έσοδα, που προέρχονται από το φόρο εισοδήματος!
Οι κοινοί εγκληματίες χρησιμοποιούν πλέον βαρύ οπλισμό, κάτι που παλαιότερα χρησιμοποιούσαν συνήθως μόνο οι οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες, φέρνοντας έτσι σε δύσκολη θέση τις αστυνομικές δυνάμεις, που καλούνται να τους αντιμετωπίσουν. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν έχουν καμία υποστήριξη από τις κρατικές αρχές και τα ΜΜΕ. Βάλλονται πανταχόθεν: από τις πολυάριθμές αντιρατσιστικές οργανώσεις, από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (των θυτών και όχι των θυμάτων), από τους αριστερούς πολιτικάντηδες κ.α. Όταν προσπαθούν να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη, κατηγορούνται πολλές φορές για «ρατσισμό»! Ο Obertone αναφέρει ότι τα συνδικαλιστικά τους όργανα, έχουν καταγγείλει πολλές φορές ότι οι αστυνομικοί επιφυλάσσονται να κάνουν χρήση βίας, φοβούμενοι τις κατηγορίες για ρατσιστική συμπεριφορά! (σ.σ.τί μας θυμίζει; Μά τι μας θυμίζει αυτό...)
Οι εγκληματίες δεν φοβούνται την αστυνομία, αφού οι ποινές για τα εγκλήματα που διαπράττουν, είναι μικρές ή ανύπαρκτες και αυτό οι μετανάστες το γνωρίζουν καλά. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός, ότι οι ταραχές στη Γαλλία, είναι πιο συχνές και πιο βίαιες από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα...
Οι αρχές για να εξαλείψουν ή να περιορίσουν τις εξεγέρσεις, έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ σε περίπου 700 συνοικίες «υψηλού κινδύνου», όπου κατοικούν κυρίως μουσουλμάνοι και βορειο-αφρικανοί μετανάστες. Η αστυνομία σπάνια εισέρχεται στις γειτονιές αυτές, μιας και υπάρχει φόβος ακόμη και η απλή παρουσία της να θεωρηθεί «πρόκληση» και να πυροδοτήσει εντάσεις και εξεγέρσεις.
Το γαλλικό δικαστικό σύστημα δίνει έμφαση στην πρόληψη του εγκλήματος και στην αποκατάσταση των εγκληματιών. Για τους Γάλλους κοινωνιολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και άλλους «ειδικούς», εξακολουθεί να κυριαρχεί η ξεπερασμένη αντίληψη, ότι η κοινωνία είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την έξαρση της εγκληματικότητος. Η μέριμνα λοιπόν λαμβάνεται κυρίωςγια τον δράστη και όχι για το θύμα! (σ.σ. όπως εδώ! Ίδια και απαράλλακτα!)
Τα ΜΜΕ αποκρύπτουν την πραγματική διάσταση της εγκληματικότητος των μεταναστών, ενώ για κάποια συμβάντα, στα οποία αναφέρονται, χρησιμοποιούν ...ευφημισμούς! Έτσι οι ταραχοποιοί μετανάστες, βαφτίζονται «νεαροί» και ο βιασμός αναφέρεται σαν «κακοποίηση»! (σ.σ. μα, τί μας θυμίζει;)
Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες από το τεράστιο πρόβλημα της εγκληματικότητος των μεταναστών, ασχολούνται με θέματα όπως πχ. η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών ή η προώθηση εκστρατειών για την οδική ασφάλεια, αν και αυτά τα φαινόμενα είναι στατιστικά ασήμαντα. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει έλλειψη πολιτικής βουλήσεως, για την αντιμετώπιση του προβλήματος, τόσο από την Δεξιά όσο και από την Αριστερά...
Τα μόνα εγκλήματα που τα ΜΜΕ προβάλλουν και οι πολιτικοί αρέσκονται να συζητούν, είναι εκείνα εναντίον των μειονοτικών ομάδων.
Ξοδεύονται τεράστια χρηματικά ποσά, ενώ γίνονται συνεχείς προπαγανδιστικές εκστρατείες για την καταπολέμηση του "αντισημιτισμού", της"ισλαμοφοβίας" και της "ομοφοβίας". Ασήμαντες εγκληματικές πράξεις, που διαπράττονται κατά των ξένων μειονοτήτων, διογκώνονται και παραμορφώνονται, όταν προβάλλονται από τα ΜΜΕ, ενώ, αντίθετα, τα εγκλήματα κατά των λευκών, ελαχιστοποιούνται ή αγνοούνται. Ο Obertone αναφέρει ότι μόνο το 0,03% των μουσουλμάνων, το 0,06% των Εβραίων, και 0,007% των ομοφυλοφίλων πέφτουν θύματα εγκληματικών ενεργειών κάθε χρόνο.
(σ.σ. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ! "ΚΡΥΒΟΥΝ" ΟΛΟ ΤΟ ΖΟΥΜΙ ΤΟΥ... ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ "ΠΑΙΖΟΥΝ"!)
Ο συγγραφέας επισημαίνει, ότι οι περισσότεροι Γάλλοι φαίνεται να κοιμούνται μπροστά από τις τηλεοράσεις τους και να είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους, ανήμποροι να συνειδητοποιήσουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα τους. Αλλά ακόμη και όταν συνειδητοποιούν ότι κάτι πάει στραβά, φοβούνται να μιλήσουν μήπως και κατηγορηθούν για "ρατσισμό".
Στη Γαλλία , όπως και στην Ελλάδα, όπως σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχουν εκατοντάδες αντιρατσιστικές ομάδες, που ελέγχονται και τροφοδοτούνται από σκοτεινά κέντρα εξουσίας, και λειτουργούν σαν «αστυνομία σκέψεως», φροντίζοντας να μην τεθεί υπό αμφισβήτηση, το σύστημα της νέας τάξεως πραγμάτων και της παγκοσμιοποιήσεως.
Το 360 σελίδων βιβλίο του Obertone, διαβάζεται ευχάριστα, παρά το πλήθος των αριθμητικών και στατιστικών στοιχείων που περιέχει. Ο συγγραφέας παρουσιάζει απλώς μια ρεαλιστική απεικόνιση της καταστάσεως, που σκόπιμα αγνοείται από τα μέσα ενημερώσεως και τους πολιτικούς, χωρίς να προβαίνει σε λύσεις ή ουτοπικές υποσχέσεις. Η μεγάλη συμβολή του βιβλίου αυτού, έγκειται στο σπάσιμο του τείχους της σιωπής, που έχει επιβληθεί στον γαλλικό λαό - αλλά και σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα - από το σύστημα!
Ένα βιβλίο, που αποκαλύπτει τα εγκλήματα των λαθρομεταναστών στην Γαλλία (του Παύλου Γκάτση).
Το βιβλίο «La France Orange Mιcanique» («Η Γαλλία Κουρδιστό Πορτοκάλι») του Γάλλου συγγραφέως Laurent Obertone, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό στη Γαλλία, έγινε 'best-seller', και βρίσκεται ανάμεσα στα 10 πρώτα σε πωλήσεις βιβλία, στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο 'Amazon.fr', παρά την έλλειψη της διαφημίσεως και έναν σχεδόν άγνωστο, μέχρι πρόσφατα, συγγραφέα! Σε μια περίοδο, που λόγω της οικονομικής κρίσεως, οι πωλήσεις των βιβλίων έχουν μειωθεί σημαντικά, ο εκδότης έχει εκτυπώσει πολλές χιλιάδες επιπλέον αντίτυπα, αφού το βιβλίο έγινε ανάρπαστο! Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές, μάλιστα, επισημαίνουν, ότι αν το συγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο περιγράφει το πραγματικό πρόσωπο της εγκληματικότητος των μεταναστών στη Γαλλία, είχε δημοσιευθεί πριν από τις προεδρικές εκλογές του περασμένου έτους, το εκλογικό αποτέλεσμα, ίσως - σ.σ. εννοεί στην Γαλλία - να ήταν διαφορετικό...
Ο τίτλος του βιβλίου του Obertone παραπέμπει στην ταινία «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» («A Clockwork Orange») του 1971, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1928-1999). Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες (1917-1993) και έχει ως κύριο θέμα τη βία συμμοριών και την καταστολή της, από τις κρατικές αρχές. Σε ένα όχι πολύ μακρινό, δυστοπικό μέλλον, μια συμμορία εφήβων, υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, προβαίνει σε βανδαλισμούς, κλοπές, και βιασμούς, αναζητώντας έντονες συγκινήσεις. Όταν ο αρχηγός της συμμορίας συλλαμβάνεται και φυλακίζεται, το σωφρονιστικό σύστημα αναλαμβάνει να τον αναμορφώσει, εφαρμόζοντας ένα παβλοφικό πείραμα, με πειραματόζωο τον ίδιο. Η φουτουριστική και πρωτοποριακή για την εποχή της ταινία, σόκαρε τους θεατές λόγω των έντονων σκηνών βίας, ενώ απαγορεύθηκε η προβολή της σε αρκετές χώρες του κόσμου.
Το βιβλίο αρχίζει με ένα συμβάν, συνηθισμένο στις ευρωπαϊκές πόλεις, που κατακλύζονται από πλήθος τριτοκοσμικών μεταναστών: μια λευκή γυναίκα βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια από έναν μετανάστη. Ο αποτρόπαιος αυτός βιασμός παρουσιάζεται (ίσως για πρώτη φορά) από τη σκοπιά του θύματος, και επιτρέπει στον αναγνώστη να αντιληφθεί την φρίκη της καταστάσεως που βιώνουν καθημερινώς χιλιάδες Ευρωπαίες γυναίκες, μια φρίκη που οι στατιστικές αδυνατούν να αποδώσουν όταν, το 7 τοις εκατό των Γάλλων γυναικών έχει βιαστεί κάποια στιγμή στη ζωή τους από κάποιον ξένο!!! Καθημερινώς στη Γαλλία διαπράττονται περίπου 13.000 ληστείες, 2.000 επιθέσεις και 200 βιασμοί. 2.250 γυναίκες έχουν βιαστεί από κατ’ επανάληψη βιαστές, που κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Σύμφωνα με τον Obertone στην πραγματικότητα, ο αριθμός είναι πολύ υψηλότερος, αφού όλοι γνωρίζουν ότι πολλοί από τους βιασμούς δεν καταγγέλλονται.
Πίσω όμως από αυτά τα στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν προσωπικές τραγωδίες και κατεστραμμένες ζωές! Για κάθε έγκλημα, υπάρχει ένας άνθρωπος του οποίου η ζωή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια! Αυτό είναι που ο συγγραφέας προσπαθεί να περάσει στον αναγνώστη: ότι η εγκληματικότητα δεν είναι μόνο θέμα αριθμών, αλλά κάθε έγκλημα ευθύνεται για την καταστροφή μιας ή περισσοτέρων ανθρωπίνων ζωών.
Πίσω από τα στατιστικά στοιχεία της εγκληματικότητος, υπάρχουν άνθρωποι που καταστράφηκαν από εγκλήματα, που διαπράχθηκαν από τους μετανάστες. Όμως πολλά από τα θύματα δεν λαμβάνουν την απαραίτητη κοινωνική στήριξη και αφήνονται στη μοίρα τους... Υποφέρουν από κατάθλιψη, φόβο, έχουν τάσεις αυτοκτονίας ή αυτοκτονούν. Δεν εμφανίζονται σε επίσημες εκθέσεις. Ξεχνιούνται και αγνοούνται προκλητικώς από την επίσημη πολιτεία,η οποία δεν θέλει να αποκλίνει κατά το ελάχιστο, από αυτό που η ίδια θεωρεί ως «πολιτικά ορθό»...
Στην ανάδειξη του κεντρικού ρόλου των μεταναστών, όσον αφορά στην εγκληματικότητα, ο Obertone σπάει ένα σημαντικό ταμπού, αναφερόμενος στους φυλακισμένους στα γαλλικά σωφρονιστικά ιδρύματα, η πλειονότητα των οποίων είναι Ρομά και βορειο-αφρικανοί.
Στην Γαλλία του «πολιτικά ορθού», δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία σχετικώς με την εθνικότητα και το έγκλημα. Υπάρχουν όμως στοιχεία για τον αριθμό των αλλοδαπών στα σωφρονιστικά ιδρύματα (22 τοις εκατό!). Αυτά τα στατιστικά στοιχεία, ωστόσο, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μιας και δεν περιλαμβάνουν έναν τεράστιο αριθμό αλλοδαπών, που για το κράτος θεωρούνται «Γάλλοι», αφού ένας Άραβας, που γεννήθηκε στη Γαλλία, θεωρείται «Γάλλος»! Σύμφωνα με τον συγγραφέα, το 60 και 70 τοις εκατό του πληθυσμού των φυλακισμένων είναι μουσουλμάνοι!!! Ως εκ τούτου συνεπάγεται, ότι αν λάβουμε υπ΄όψιν μας τους υπολοίπους ξένους, που δεν είναι μουσουλμάνοι, το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο!
O Obertone ανέτρεξε σε τοπικά στατιστικά στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν την τεράστια συμμετοχή των μη λευκών Γάλλων σε εγκληματικές ενέργειες. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι αποκλειστικά γαλλικό, αλλά πανευρωπαϊκό. Σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη οι έγχρωμοι αποτελούν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό, όσον αφορά στην εγκληματικότητα. Η διαπίστωσή του αυτή είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν, αλλά λίγοι τολμούν να πουν: ότι δηλαδή η έκρηξη της εγκληματικότητος συνδέεται άμεσα με τη μετανάστευση! (σ.σ.Ναί, στην Ελλάδα, ποιός θέλει να ακούσει; Κυρίως ποιός θέλει να καταλάβη; Όταν "όλοι" χαϊδεύουν τους λαθρομετανάστες!)
Και για να μιλήσουμε με όρους οικονομικούς και στατιστικούς - αφού αυτοί αποτελούν την κύρια ανησυχία των ευρωπαίων δυναστών και όχι οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται ή καταστρέφονται - στη Γαλλία διαπράττονται περίπου 1.200 δολοφονίες και 1.000 απόπειρες δολοφονίας κάθε χρόνο! Το έγκλημα στοιχίζει στους Γάλλους πολίτες 115 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ποσό σχεδόν διπλάσιο από τα έσοδα, που προέρχονται από το φόρο εισοδήματος!
Οι κοινοί εγκληματίες χρησιμοποιούν πλέον βαρύ οπλισμό, κάτι που παλαιότερα χρησιμοποιούσαν συνήθως μόνο οι οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες, φέρνοντας έτσι σε δύσκολη θέση τις αστυνομικές δυνάμεις, που καλούνται να τους αντιμετωπίσουν. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν έχουν καμία υποστήριξη από τις κρατικές αρχές και τα ΜΜΕ. Βάλλονται πανταχόθεν: από τις πολυάριθμές αντιρατσιστικές οργανώσεις, από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (των θυτών και όχι των θυμάτων), από τους αριστερούς πολιτικάντηδες κ.α. Όταν προσπαθούν να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη, κατηγορούνται πολλές φορές για «ρατσισμό»! Ο Obertone αναφέρει ότι τα συνδικαλιστικά τους όργανα, έχουν καταγγείλει πολλές φορές ότι οι αστυνομικοί επιφυλάσσονται να κάνουν χρήση βίας, φοβούμενοι τις κατηγορίες για ρατσιστική συμπεριφορά! (σ.σ.τί μας θυμίζει; Μά τι μας θυμίζει αυτό...)
Οι εγκληματίες δεν φοβούνται την αστυνομία, αφού οι ποινές για τα εγκλήματα που διαπράττουν, είναι μικρές ή ανύπαρκτες και αυτό οι μετανάστες το γνωρίζουν καλά. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός, ότι οι ταραχές στη Γαλλία, είναι πιο συχνές και πιο βίαιες από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα...
Οι αρχές για να εξαλείψουν ή να περιορίσουν τις εξεγέρσεις, έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ σε περίπου 700 συνοικίες «υψηλού κινδύνου», όπου κατοικούν κυρίως μουσουλμάνοι και βορειο-αφρικανοί μετανάστες. Η αστυνομία σπάνια εισέρχεται στις γειτονιές αυτές, μιας και υπάρχει φόβος ακόμη και η απλή παρουσία της να θεωρηθεί «πρόκληση» και να πυροδοτήσει εντάσεις και εξεγέρσεις.
Το γαλλικό δικαστικό σύστημα δίνει έμφαση στην πρόληψη του εγκλήματος και στην αποκατάσταση των εγκληματιών. Για τους Γάλλους κοινωνιολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και άλλους «ειδικούς», εξακολουθεί να κυριαρχεί η ξεπερασμένη αντίληψη, ότι η κοινωνία είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την έξαρση της εγκληματικότητος. Η μέριμνα λοιπόν λαμβάνεται κυρίωςγια τον δράστη και όχι για το θύμα! (σ.σ. όπως εδώ! Ίδια και απαράλλακτα!)
Τα ΜΜΕ αποκρύπτουν την πραγματική διάσταση της εγκληματικότητος των μεταναστών, ενώ για κάποια συμβάντα, στα οποία αναφέρονται, χρησιμοποιούν ...ευφημισμούς! Έτσι οι ταραχοποιοί μετανάστες, βαφτίζονται «νεαροί» και ο βιασμός αναφέρεται σαν «κακοποίηση»! (σ.σ. μα, τί μας θυμίζει;)
Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες από το τεράστιο πρόβλημα της εγκληματικότητος των μεταναστών, ασχολούνται με θέματα όπως πχ. η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών ή η προώθηση εκστρατειών για την οδική ασφάλεια, αν και αυτά τα φαινόμενα είναι στατιστικά ασήμαντα. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει έλλειψη πολιτικής βουλήσεως, για την αντιμετώπιση του προβλήματος, τόσο από την Δεξιά όσο και από την Αριστερά...
Τα μόνα εγκλήματα που τα ΜΜΕ προβάλλουν και οι πολιτικοί αρέσκονται να συζητούν, είναι εκείνα εναντίον των μειονοτικών ομάδων.
Ξοδεύονται τεράστια χρηματικά ποσά, ενώ γίνονται συνεχείς προπαγανδιστικές εκστρατείες για την καταπολέμηση του "αντισημιτισμού", της"ισλαμοφοβίας" και της "ομοφοβίας". Ασήμαντες εγκληματικές πράξεις, που διαπράττονται κατά των ξένων μειονοτήτων, διογκώνονται και παραμορφώνονται, όταν προβάλλονται από τα ΜΜΕ, ενώ, αντίθετα, τα εγκλήματα κατά των λευκών, ελαχιστοποιούνται ή αγνοούνται. Ο Obertone αναφέρει ότι μόνο το 0,03% των μουσουλμάνων, το 0,06% των Εβραίων, και 0,007% των ομοφυλοφίλων πέφτουν θύματα εγκληματικών ενεργειών κάθε χρόνο.
(σ.σ. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ! "ΚΡΥΒΟΥΝ" ΟΛΟ ΤΟ ΖΟΥΜΙ ΤΟΥ... ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ "ΠΑΙΖΟΥΝ"!)
Ο συγγραφέας επισημαίνει, ότι οι περισσότεροι Γάλλοι φαίνεται να κοιμούνται μπροστά από τις τηλεοράσεις τους και να είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους, ανήμποροι να συνειδητοποιήσουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα τους. Αλλά ακόμη και όταν συνειδητοποιούν ότι κάτι πάει στραβά, φοβούνται να μιλήσουν μήπως και κατηγορηθούν για "ρατσισμό".
Στη Γαλλία , όπως και στην Ελλάδα, όπως σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχουν εκατοντάδες αντιρατσιστικές ομάδες, που ελέγχονται και τροφοδοτούνται από σκοτεινά κέντρα εξουσίας, και λειτουργούν σαν «αστυνομία σκέψεως», φροντίζοντας να μην τεθεί υπό αμφισβήτηση, το σύστημα της νέας τάξεως πραγμάτων και της παγκοσμιοποιήσεως.
Το 360 σελίδων βιβλίο του Obertone, διαβάζεται ευχάριστα, παρά το πλήθος των αριθμητικών και στατιστικών στοιχείων που περιέχει. Ο συγγραφέας παρουσιάζει απλώς μια ρεαλιστική απεικόνιση της καταστάσεως, που σκόπιμα αγνοείται από τα μέσα ενημερώσεως και τους πολιτικούς, χωρίς να προβαίνει σε λύσεις ή ουτοπικές υποσχέσεις. Η μεγάλη συμβολή του βιβλίου αυτού, έγκειται στο σπάσιμο του τείχους της σιωπής, που έχει επιβληθεί στον γαλλικό λαό - αλλά και σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα - από το σύστημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου