"Ήμουν φοιτήτρια σε επαρχιακή πόλη της Αγγλίας το 2001, στον Λίνκολν συγκεκριμένως, πρίν μετατεθώ στο Λονδίνο για σπουδές και περισσότερες ευκαιρίες εργασίας. Χρειάσθηκε να ενισχύσω λίγο το εισόδημά μου και έτσι έπιασα δουλειά σε εργοστάσιο συσκευασίας λαχανικών, μόνον για το Σαββατοκύριακο. Ήταν το πρώτο Σαββατοκύριακο που ξεκινούσα την δουλειά, θυμάμαι ότι θα ερχόταν το πουλμανάκι του εργοστασίου να μας πάρει εμένα και άλλους φοιτητές απο την εστία, στις 5 το πρωΐ.
Φτάσαμε στο εργοστάσιο, μας καλοδεχθήκανε, μας έδωσαν ειδικές φόρμες, μπότες και γάντια και μας εξήγησαν τί θα κάνουμε για 6 ώρες. Εγώ ήμουν στον τομέα, όπου έπρεπε να βγάζω τα πλυμένα μαρούλια απο την κορδέλα και να τα τοποθετώ σε άλλη, για να πάνε για συσκευασία.
Φορούσα τον Σταυρό μου, όπως πάντα τον φοράω, για φυλακτό και ευλογία. Ήταν απο το Άγιο Όρος, ξύλινος με τον Εσταυρωμένο πάνω του. Θεώρησα ότι έπρεπε να τον βγάλω έξω απο το πουλόβερ, που φόραγα αλλά μέσα απο την φόρμα. Η κορδέλλα έτρεχε γρήγορα, τα γάντια εμπόδιζαν τα χέρια μου να πιάσουν γρήγορα τα μαρούλια, τα χέρια μου πάγωναν απο το κρύο νερό και έκανα προσευχή να με βοηθήση ο Θεός, να πάω καλά στην δουλειά μου.
Κάποια στιγμή ήλθε η υπεύθυνη, η οποία μου ζήτησε πολύ ευγενικά, να βγάλω τον Σταυρό μου γιατί, όπως είπε, δεν επιτρέπεται να φοράμε κοσμήματα σε ώρα εργασίας. Της απήντησα το ίδιο ευγενικά, ότι τον Σταυρό δεν τον φοράω για κόσμημα, αλλά για προστασία και ευλογία. Αυτή συνέχισε να επιμένει ότι δεν την ενδιαφέρει για ποιό λόγο φοράω τον Σταυρό και ότι έπρεπε να τον βγάλω αμέσως! Της είπα ότι είναι σύμβολο της πίστεώς μου, ένα ιερό σύμβολο για μένα και ότι είναι ο Σταυρός που σταυρώθηκε ο Θεός που πιστεύω. Μου απήντησε ξανά, ότι με καταλαβαίνει αλλά πρέπει να τον βγάλω για να μήν πέση στα μαρούλια και μπή στην συσκευασία. Μού είπε ότι μόνον οι βέρες επιτρέπονται. Εκείνη την ώρα μου ήλθε να βάλω τα γέλια, αλλά δεν το έκανα.
Τήν ρώτησα για ποιόν λόγο επιτρέπουν τις βέρες και μου απήντησε πώς είναι ιερό σύμβολο γάμου. Της επανέλαβα ότι και ο Σταυρός για εμένα είναι ιερό σύμβολο πίστεως και δεν τον βγάζω και ότι ο Σταυρός, δεν θα πέση στα μαρούλια, γιατί είναι μέσα απο την φόρμα που φοράω και τον φοράω για προστασία!
Μού δήλωσε ότι, άν δεν τον βγάλω τον Σταυρό, θα πρέπει να φύγω απο την δουλειά! Της απήντησα ότι τον Σταυρό, δεν πρόκειται να τον βγάλω και προτιμώ να φύγω απο την δουλειά. Με οδήγησε στα αποδυτήρια, τους παρέδωσα την φόρμα και τις μπότες και έφυγα!
Το συμβάν το ανέφερα στο γραφείο εργασίας ως απαράδεκτο και καταχρηστικό. Δεν γνώριζα άν καλύπτεται νομικώς η απαγόρευση να φοράη κάποιος τον Σταυρό του. Και βέβαια δεν ξανασυνεργάσθηκα με το συγκεκριμένο γραφείο.
Δύο ημέρες αργότερα, με την βοήθεια του Θεού, βρήκα εργασία σε ελληνικό εστιατόριο, όπου είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία και ακόμα και τώρα μετά απο τόσα χρόνια, διατηρούμε μία πολύ καλή φιλία.
Ποτέ ξανά όσα χρόνια και άν έμεινα στην Αγγλία και ως απόφοιτη απο την σχολή μου, εργαζομένη σε εταιρείες και γραφεία, δεν αντιμετώπισα τέτοιο θέμα ξανά, ούτε άκουσα φίλους μου, να το αντιμετωπίζουν.
Πάντως είναι ιδιαιτέρως θλιβερό, το γεγονός να ζητείται απο την μία να αφαιρούν τον Σταυρό έν ώρα εργασίας και απο την άλλη να επιτρέπουν τις βέρες, που ασφαλώς κρύβουν μεγάλο κίνδυνο ειδικώς σε μία χειρωνακτική εργασία με μηχανήματα...
[Γλαφυρή διήγηση - μέσω διαδικτύου - από Ελληνίδα εργαζομένη φοιτήτρια, στην Αγγλία προ 12ετίας]
"Παπαφλέσσας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου