Πάντα κι όπου σ΄αντικρύζω,
με λαχτάρα σταματώ,
υπερήφανα δακρύζω,
ταπεινά σε χαιρετώ.
Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδος η ψυχή.
Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ΄αγεράκι τ΄αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκο αφρό.
Και ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
είν΄ο φάρος που φωτίζει
μίαν ελπίδα μας κρυφή.
Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου κτυπώ,
σάν αγία σε λατρεύω,
σά μητέρα σ΄αγαπώ.
Κι απ΄τα στήθη μου ανεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
"να ΄σαι πάντα δοξασμένη,
ώ σημαία γαλανή!"
"Ι.Κ."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου