Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24η Μαρτίου του 1942 και ήμασταν στην Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα. Η ξένη κατοχή ήταν Βουλγαρική. Οι στερήσεις, οι αρρώστειες και η πείνα, είχαν πάρει τρομακτικές διαστάσεις και ο θάνατος θέριζε κάθε ημέρα μικρούς και μεγάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά!
Μεταξύ των συγγενών μου είχα και μία μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά! Τον άνδρα της τον είχαν σκοτώσει οι κατακτητές πρίν απο έξη μήνες στις σφαγές της 29ης Σεπτεμβρίου 1941. Απο τρόφιμα της είχαν απομείνει ένα δάχτυλο ελαιόλαδο και μία "χούφτα" καλαμποκάλευρο.
Εκείνο λοιπόν το απόγευμα σκέφθηκε ότι αύριο, του Ευαγγελισμού, είχε έστω και κάτι λίγο για τροφή στα παιδιά, εκατό δράμια αλευράκι και ένα δάχτυλο λαδάκι...
Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν πάνω στο σβησμένο καντήλι, που ήταν κρεμασμένο μπροστά στο εικονοστάσι και τότε μπήκε στο δίλημμα! Το λαδάκι στα 5 νηστικά παιδιά της ή στο εικονοστάσι με την εικόνα του Ευαγγελισμού;
Αποφασιστικά όμως έκανε τον σταυρό της και είπε στην Παναγία: "Παναγία μου, εγώ θα σου ανάψω το καντήλι, διότι η ημέρα που ξημερώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστι μας, αλλά και Σύ όμως ανάλαβε να μου θρέψης τα παιδιά".
Πήρε το λιγοστό λαδάκι και με αυτό άναψε το καντήλι της Παναγίας. Το ιλαρό του φώς φώτισε το φτωχικό σπίτι και η καρδιά γέμισε απο γαλήνη. Αυτό τους συνώδευε στην βραδυνή τους προσευχή και στον ύπνο τους όλο εκείνο το αξέχαστο βράδυ.
Τήν άλλη ημέρα, μετά την θεία λειτουργία, η θεία μου άνοιξε το ντουλάπι για να πάρη το λιγοστό αλεύρι και έμεινε άφωνη! Τί βλέπει; Το "λαδερό" γεμάτο λάδι μέχρι πάνω και δύο σακκούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!!!
Σταυροκοπήθηκε η γυναίκα πολλές φορές δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Θεό και την Παναγία για το μεγάλο θαύμα, αλλά δεν είπε σε κανέναν τίποτα.
Για δύο χρόνια, ούτε το λάδι άδειαζε απο το μπουκάλι, ούτε και το αλεύρι "σώθηκε" ποτέ, παρά την καθημερινή τους χρήση για έξη στόματα, για ανταλλαγή με άλλα τρόφιμα και για κρυφή ελεημοσύνη!
Αλλά και το καντήλι παρέμεινε απο τότε, ημέρα-νύκτα αναμμένο, μαρτυρώντας με το άσβεστο φώς του, την ζωντανή πίστη αυτής της ευλογημένης μητέρας!
(Διήγηση απο κάτοικο της Δράμας, τον οποίον ευχαριστούμε θερμώς).
"Παπαφλέσσας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου