Νὰ τελειώνουμε τέλος πάντων μὲ τοὺς γλωσσολόγους

 Τὸν τελευταῖο μῆνα κατάλαβα ὅτι τὰ πράγματα ποὺ ὁδηγοῦν στὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος εἶχαν προχωρήσει μὲ ἰλιγγιώδεις ρυθμούς! Ἀφορμὴ ἦταν ἡ καινούργια γραμματικὴ τῆς Ε΄ καὶ Στ΄ Δημοτικοῦ ποὺ ἀποβλέπει στὴν φωνητικὴ γραφή, μέσῳ τῆς φωνητικῆς προφορᾶς. Ἡ οὐσία ὅμως ἦταν τὰ πλοκάμια ποὺ ὡδήγησαν σὲ αὐτὴ τὴν διαπίστωση. Καὶ τὰ πλοκάμια ἦσαν πολλά, εἶχαν δέ, ὅσον ἀφορᾷ στὴν γλῶσσα, ἕνα κοινὸ ὄνομα: «Γλωσσολόγοι»!

 Πράγματι 140 «εἰδικοί» ἐπιστήμονες κινητοποιήθηκαν ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ γιὰ νὰ «θάψουν» τὴν ἀσήμαντη κατ’ αὐτοὺς δασκάλα, ἡ ὁποία εἶχε τὸ θάρρος νὰ ἀποκαλύψη τὶ εἶχαν αὐτοὶ «περάσει» σὲ μία γραμματική, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται σὲ μικρὰ παιδιά, χωρὶς νὰ πάρουν τὴν γνώμη κανενὸς καὶ ἐπιλέγοντας μία χρονικὴ στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία οἱ Ἕλληνες εὑρισκόμενοι σὲ δεινὴ οἰκονομικὴ θέση, δὲν θὰ εἶχαν τὴν δυνατότητα ἀμέσου ἀντιδράσεως. Ἔτσι ἡ γνωστὴ Ἄννα Διαμαντοπούλου, ἀναλαμβάνοντας τὸ Ὑπουργεῖο (α)παιδείας, ἔδωσε τὸ πράσινο φῶς, ὥστε νὰ ἐκδοθῆ καὶ νὰ διανεμηθῆ στὰ σχολεῖα ἡ ἐν λόγῳ γραμματική, ἡ ὁποία, εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ἦταν ἕτοιμη ἀπὸ τὸ 2007, ἀλλὰ δὲν ἐξεδίδετο διότι εἶχαν ἀντιδράσει κάποιοι πραγματικοὶ ἐπιστήμονες, μὲ ἐπιστημονικὴ γνώση καὶ ἑλληνικὴ ἐθνικὴ συνείδηση!

 Τελικῶς αὐτὸ ποὺ ἀπεκόμισα ἀπὸ τὴν κινητοποίηση τῶν «εἰδικῶν» ἦταν ὅτι ἡ μόνη εἰδικότητά τους ἧτο αὐτὴ στὴν καταστροφὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, ἡ ὁποία ἐπετυγχάνετο μέσῳ συγχύσεως καὶ σκοπίμων λαθῶν στὴν διατύπωση «ἐπιστημονικῶν» ἀπόψεων, οἱ ὁποῖες ἐκαλύπτοντο μὲ τὸν «ἐπιστημονικό» μανδύα τῶν «εἰδικῶν»! Καὶ αὐτό, θὰ τὸ ἀποδείξω στὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ ἄρθρου!

 Ἂς πᾶμε, λοιπόν, στὸ περίφημο νέο βιβλίο Γραμματικῆς, τὸ ὁποῖο μας «πέρασαν» ἐν κρυπτῷ οἱ κυρίες καὶ οἱ κύριοι τοῦ παιδαγωγικοὺ Ἰνστιτούτου:

 Πρὶν ἀπὸ τὶς βαρύγδουπες ὑπογραφές τους οἱ «εἰδικοί» γλωσσολόγοι, χρησιμοποιοῦν τὴν βασικὴ ἀρχὴ τῆς προπαγάνδας, ἡ ὁποία στηρίζεται στὸ νὰ λέη κάποιος μία ἀλήθεια, περιστοιχίζοντάς την ὅμως μὲ διάφορα ψέματα! Λένε δηλαδὴ στὴν διαμαρτυρία τους:

 «Ἀναρωτιόμαστε πῶς εἶναι δυνατὸν μία ἐκπαιδευτικὸς ποὺ δὲν παραδέχεται στοιχειώδεις ἀρχὲς τῆς γλωσσικῆς ἐπιστήμης, ὅπως εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ ἤχων καὶ γραμμάτων, βασιζόμενη σὲ παρανοήσεις καὶ ἀβάσιμα συμπεράσματα νὰ ἀμφισβητῆ τὴν ἐγκυρότητα ἑνὸς διδακτικοῦ ἐγχειριδίου, ποὺ ἔχει ἐγκριθῆ ἀπὸ τοὺς ἁρμοδίους φορεῖς τῆς Πολιτείας καὶ ἀποτελεῖ ἔργο εἰδικῶν ἐπιστημόνων καὶ τὸ ὁποῖο, ὡς δασκάλα, καλεῖται νὰ διδάξη.

 Θεωροῦμε θλιβερὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνα ἄρθρο μὲ τόσο φτωχά, ἐσφαλμένα καὶ ἀντιεπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα ἀναπαράγεται καὶ διαδίδεται ἄκριτα στὸ διαδίκτυο καὶ στὰ Μ.Μ.Ε. καὶ ἀναγορεύεται σὲ μεῖζον θέμα συζήτησης.

 Ἐπιβεβαιώνουμε τὴν πέραν πάσης ἀμφιβολίας ἐπιστημονικὰ ὀρθὴ παρουσίαση τῶν φωνηέντων τῆς Νέας Ἑλληνικῆς στὸ νέο ἐγχειρίδιο. (σ.σ. Ψέμα -Κρατῆστε το αὐτό, θὰ μας χρειασθῆ).

 Ναί, κανένας γλωσσολόγος δὲν ἀμφιβάλλει ὅτι ἡ Νέα Ἑλληνικὴ ἔχει 5 φωνήεντα, τοὺς φθόγγους [α], [ε], [ι], [ο], [ου], οἱ ὁποῖοι στὸν γραπτὸ λόγο ἀναπαρίστανται μὲ τὰ ἑπτὰ γράμματα τῆς ἀλφαβήτου ἄλφα, ἔψιλον, ἦτα, γιῶτα, ὕψιλον, ὄμικρον, ὠμέγα καὶ τοὺς συνδυασμοὺς τῶν γραμμάτων αὐτῶν ὡς διψήφων. (σ.σ. Ψέμα - Λένε φωνήεντα καὶ ἐννοοῦν φθόγγους, ἀντὶ νὰ ποῦν φθογγικὰ φωνήεντα καὶ γράφουν ἐντὸς ἀγκυλῶν φθόγγους μὲ  ἑλληνικὰ στοιχεῖα ... Κι αὐτὸ κρατῆστε το.)

 Καταδικάζουμε τὴν ἀναρμόστη στοχοποίηση καὶ διαπόμπευση τῶν συναδέλφων στὸ διαδίκτυο καὶ τὴν κατασυκοφάντηση τοῦ ἐπιστημονικοῦ τους ἔργου μὲ ἀνυπόστατες κατηγορίες.

 Ζητᾶμε, ὅπως γίνεται σὲ κάθε πολιτισμένη χώρα, ἡ κρίση ἑνὸς ἐπιστημονικοῦ ἔργου ἢ μιᾶς ἐπιστημονικῆς ἄποψης ἢ ἑνὸς ἐπιστημονικοῦ ζητήματος (σ.σ. πολλὴ ἐπιστήμη ἔχει πέσει) νὰ γίνεται μὲ βάση τεκμηριωμένες μεθόδους καὶ ἀληθῆ ἐπιχειρήματα ἀπὸ τοὺς εἰδικοὺς στὴν οἰκεία ἐπιστήμη. Ἔτσι λοιπόν, ὅπως γιὰ μία ἀσθένεια συμβουλευόμαστε τὸν «γιατρό», γιὰ τὸν σεισμὸ τὸν «σεισμολόγο», γιὰ ἕνα νομικὸ ζήτημα τὸν «δικηγόρο», γιὰ μιὰ γεωργικὴ καλλιέργεια τὸν «γεωπόνο», γιὰ ζητήματα γλώσσας καὶ γλωσσικῆς ἐκπαίδευσης, παρὰ τὸ γλωσσικὸ μας αἰσθητήριο, εἶναι σκόπιμο νὰ συμβουλευόμαστε τὸν «γλωσσολόγο». (σ.σ. Καὶ γιὰ τὴν ἱστορία ἐννοοῦν φυσικὰ νὰ ἀκοῦμε τοὺς "εἰδικούς" ἱστορικοὺς τοῦ συνωστισμοῦ). Καὶ ἀκολουθοῦν οἱ βαρύγδουπες ὑπογραφές!

 «Καταδικάζουμε», «ζητᾶμε»... «Ἀναρωτιόμαστε»... Ὡραῖες λέξεις! Κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «εἰδικούς», ὅμως,  δὲν μπῆκε στὸν πειρασμὸ νὰ ἀναρωτηθῆ γιὰ τὴν σκόπιμη σύγχυση, ποὺ προκαλεῖ τὸ ἐν λόγῳ «ἐπιστημονικό» ἐγχειρίδιο. Ἂς τοὺς ἀπαντήσουμε λοιπὸν μὲ τὰ δικά τους ἐπιστημονικὰ δεδομένα, γιὰ νὰ ἀποδείξουμε τὴν ἀντιεπιστημονικότητά τους!

 Ἡ σκόπιμη αὐτὴ σύγχυση σχετίζεται μὲ τοὺς φθόγγους καὶ τὰ γράμματα. "Φθόγγοι" εἶναι τὰ μικρότερα κομμάτια, στὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ἀναλυθῆ ἡ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ γλῶσσα, ἐνῶ "γράμματα" εἶναι τὰ μικρότερα κομμάτια, στὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ἀναλυθῆ ἡ ΓΡΑΠΤΗ γλῶσσα.

 Οἱ φθόγγοι παριστάνονται διεθνῶς μὲ λατινικὰ γράμματα καὶ ἐντὸς ἀγκυλῶν: [a], [e], [m], [r] καὶ οὕτω καθ' ἐξῆς. (Γιατὶ τὸ παραβλέπουν αὐτὸ οἱ εἰδικοὶ γλωσσολόγοι;) Τὰ γράμματα παριστάνονται μὲ (ἑλληνικὰ στὴν γλῶσσα μας) γράμματα ἐκτὸς ἀγκυλῶν: α, β, γ, δ, ε, ζ, η, καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς.

 Οἱ φθόγγοι χωρίζονται σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐκφέρονται μὲ δυνατὴ φωνὴ καὶ θὰ πρέπει νὰ ὀνομάζωνται "φθογγικὰ φωνήεντα" καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐκφέρονται μὲ χαμηλὴ φωνὴ καὶ θὰ πρέπει νὰ ὀνομάζωνται "φθογγικὰ σύμφωνα".

Ἀντιστοίχως τὰ γράμματα θὰ πρέπει νὰ χωρίζωνται σὲ "γραμματικὰ φωνήεντα" καὶ σὲ "γραμματικὰ σύμφωνα".

Κάθε φθόγγος, ποὺ εἶναι καθαρὰ προφορικὸ φαινόμενο μπορεῖ νὰ ἀποδίδεται μὲ ἕνα ἢ περισσότερα γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου, π.χ.:

Τὸ [a] μὲ τὸ γράμμα  α.

Τὸ [e] μὲ τὰ γράμματά  ε καὶ αι.

Τὸ [i] μὲ τὰ γράμματα ι, η, υ, οι, ει, υι καὶ οὕτω καθ' ἐξῆς.

Τὸ [o] μὲ τὰ γράμματα ο, ω.

Τὸ [b] μὲ τὰ γράμματα μπ.

Τὸ [g] μὲ τὰ γράμματα γκ, γγ.

Τὸ [l]  μὲ τὸ γράμμα λ.

Τὰ γράμματα ξ καὶ ψ ἀποδίδουν τὸ καθένα συνδυασμοὺς φθόγγων, π.χ. [k] + [s] ἢ [p] + [s] ἀντιστοίχως. Ἄρα καλῶς δὲν συμπεριλαμβάνονται στὸν κατάλογο τῶν ἁπλῶν φθόγγων, διότι δὲν εἶναι φθόγγοι, ἀλλὰ γράμματα.

 Ἑπομένως ὅσοι λένε ὅτι στὸ βιβλίο ἔχουν μειωθῆ τὰ φωνήεντα ἀπὸ ἑπτὰ σὲ πέντε, συγχέουν, μεθοδευμένα ἀπὸ τοὺς «εἰδικούς», τὰ πέντε "φθογγικὰ (προφορικά) φωνήεντα" μὲ τὰ ἑπτὰ "γραμματικὰ (γραπτά) φωνήεντα" τῆς νεοελληνικῆς γλώσσης. Ποιοὶ ὅμως φταῖνε γιὰ τὴν σύγχυση αὐτή, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς συγγραφεῖς τῆς γραμματικῆς καὶ τοὺς ὑποστηρικτές τους; Καὶ ἡ σύγχυση δὲν προέκυψε τυχαῖα!

 Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὰ σύμφωνα. Τὰ "φθογγικὰ σύμφωνα" τῆς νεοελλαδικῆς γλώσσης εἶναι δεκαοκτώ, ἐνῶ τὰ "γραμματικὰ σύμφωνά" της εἶναι δεκαεπτά. Αὐτά, σύμφωνα μὲ τὴν συγκριτικὴ γλωσσολογία, ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια.

 Ποῦ ἀρχίζουν τὰ ψέματα; Ποιὰ εἶναι τὰ σημεῖα τοῦ βιβλίου, τὰ ὁποῖα τὸ κατατάσσουν στὸν χῶρο τῶν «ἀντιεπιστημονικῶν» συγγραμμάτων, καὶ τὰ ὁποῖα ἀποσιωποῦν τεχνηέντως οἱ «εἰδικοί» γλωσσολόγοι; Τὰ παραθέτω εὐθὺς ἀμέσως καὶ τοὺς ἐρωτῶ εὐθέως γιατὶ δὲν τὰ ἀναφέρουν στὴν διαμαρτυρία τους!

1. Γιὰ νὰ παραστήσουν τὰ "φθογγικὰ φωνήεντα" οἱ συγγραφεῖς βάζουν μέσα σὲ ἀγκύλες ἑλληνικὰ γράμματα καὶ ὄχι λατινικά, ὡς ὑποχρεοῦνται διεθνῶς ἐκ τῆς ἐπιστήμης. Τεράστιο ἐπιστημονικὸ λάθος!!! Γιατὶ σιωποῦν οἱ «εἰδικοί»;
2. Κάτω ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς τσάντας, ἐπὶ τῆς ὁποίας εἶναι ἀναγεγραμμένα τὰ "φθογγικὰ φωνήεντα", ἡ λεζάντα γράφει ἁπλῶς "φωνήεντα" καὶ ὄχι  "φθογγικὰ φωνήεντα", γεγονὸς τὸ ὁποῖο προκαλεῖ λανθασμένες ἐντυπώσεις καὶ συγχύσεις τόσο στοὺς μαθητὲς καὶ τοὺς δασκάλους, ὅσο καὶ στους άλλους ἀναγνῶστες.
3. Προβάλλει τοὺς φθόγγους μὲ εἰκόνες, ποὺ μένουν στὴν μνήμη (δηλαδὴ τὶς σακκοῦλες στὴν σελίδα 36), ἐνῶ τὰ γράμματα τὰ προβάλλει μὲ εἰκόνες ποὺ δὲν μένουν στὴν μνήμη (δηλαδὴ τὸν τροχὸ στὴν σελίδα 39). Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε να συμβῆ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ἄλλωστε τὸ βιβλίο ἐπιγράφεται "Γραμματική" καὶ ὄχι "Φθογγολογία".
4. Καί, βεβαίως, νὰ μὴ ξεχνᾶμε, ἀνάμεσα σὲ ὅλα αὐτά, ὅτι τὸ βιβλίο δὲν ἀπευθύνεται σὲ φοιτητὲς τῆς γλωσσολογίας, ἀλλὰ σὲ παιδάκια τῆς Ε΄ καὶ τῆς Στ΄  Δημοτικοῦ! Ὅλα αὐτὰ θὰ πρέπει νὰ κάνουν τοὺς γλωσσολόγους νὰ σιωποῦν.

 Ἀγαπητοὶ φίλοι. Ὅλες αὐτὲς οἱ κινήσεις ἀποσκοποῦν στὴν σταδιακὴ ἐπιβολὴ τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου. Τὸ παρὸν στάδιο, εἶναι τὸ προτελευταῖο. Μετὰ τὴν κατάργηση στὴν πράξη τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, τὴν κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ, τοῦ ἱστορικοῦ δηλαδὴ τονικοῦ συστήματός μας, τὴν καταστροφὴ τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας, τῆς ἱστορικῆς γραμματικῆς (κατάργηση Γ΄ κλίσεως, προθέσων κ.λπ.) φθάσαμε στὸ στάδιο τῆς φωνητικῆς γραφῆς τῶν γραμμάτων... Τὸ ἑπόμενο στάδιο εἶναι ἡ ἐπιβολὴ τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου. Ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν ἀπὸ τὸ 2001 εἶχε δηλώσει ὅτι: «...ἐπιχειρεῖται ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου τῶν 2.500 καὶ πλέον χρόνων μὲ τὸ λατινικό.»

 Ἂς ἀντιδράσουμε λοιπὸν σὲ ὅλους αὐτούς, ποὺ μὲ τὸν μανδύα τῆς εἰδικότητος καταστρέφουν τὴν ἑλληνικὴ κι ἂς μὴν ἐπιτρέψουμε νὰ μᾶς ἀλλάξουν τὴν ἐπὶ πολλὲς χιλιάδες χρόνια ὑπάρχουσα μία καὶ ἑνιαία γλῶσσα μας.

 Ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν καὶ οἱ Γλωσσικοὶ καὶ Φιλολογικοὶ Σύλλογοι (πλὴν τοῦ ΟΔΕΓ, ὁ ὁποῖος κάνει πραγματικὰ ἐθνικὸ ἔργο) ἂς μὴ βγάζουν κάθε δέκα χρόνια ἕνα Δελτίο Τύπου, μὲ τὸ ὁποῖο νὰ θεωροῦν πὼς ἔκαναν τὸ καθῆκον τους... Ἂς ἀγωνισθοῦν μέχρις ἐσχάτων, διότι ὁ ἀγὼν εἶναι σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἄνισος. Ἂς μποῦν ἡγέτες στὸν γλωσσικὸ αὐτὸν πόλεμο καὶ θὰ εἴμαστε μαζὶ τοὺς, ἂν φυσικὰ μᾶς θέλουν καὶ ἂν μάθουν ποτὲ πὼς ὑπάρχει στὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ ταπεινότητα κάποιων ἐπιστημόνων (π.χ. Π. Μητροπέτρος, Χ. Τσικοπούλου, Ἀν. Στάμου, Ι. Τσέγκος, ὁ ὑπογράφων κ.λπ.), ποὺ ἀσχολοῦνται ἐνεργὰ μὲ τὴν γλῶσσα, χωρὶς νὰ εὑρίσκωνται στὸ ἄμεσο πανεπιστημιακὸ ἢ ἀκαδημαϊκὸ περιβάλλον τους!

 Ὅσο γιὰ τοὺς ὑπολοίπους συνέλληνες, τοὺς προτρέπω νὰ ἀντισταθοῦν στὰ σχολεῖα τῶν παιδιῶν τους. Οἱ Ἕλληνες Δάσκαλοι, ὅπως ἡ Κυρία (μὲ Κάππα κεφαλαῖο) ποὺ ἀνέδειξε τὸ θέμα νὰ ἀντισταθοῦν μέσα στὶς τάξεις τους.  Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι νὰ κλείσουν τὴν τηλεόραση στὰ τουρκικὰ σήριαλ, στὴν ἀγγλικὴ ὁρολογία καὶ στὶς «ἴν» βλακώδεις ἐκπομπὲς καὶ νὰ συμπαραταχθοῦν ἐνεργὰ στὸν ἀγῶνα μας. Καὶ κυρίως ὅλοι μαζί, Ἕλληνες ἐπιστήμονες, γονεῖς, δάσκαλοι καὶ λαὸς μὲ ἑλληνικὴ ἐθνικὴ συνείδηση νὰ καταλάβουμε ὅτι θὰ πρέπη νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ σώσουμε τὴν γλῶσσα μας.

 Ἀλλὰ γιὰ νὰ συμβῆ αὐτὸ πρέπει νὰ τελειώνουμε μιὰ καὶ καλὴ μὲ τοὺς «γλωσσολόγους»!

Ἀντώνιος Α. Ἀντωνᾶκος 

Καθηγητής – Κλασσικὸς Φιλόλογος 

Ἱστορικός – Συγγραφεύς