ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Η Αγιογραφία που παριστά την αναστήλωση των
Ιερών Εικόνων.

(Μέ τήν εὐκαιρία χθές τῆς ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς τῆςὈρθοδοξίας, ἐπιλέξαμε ἕνα κείμενο Κυπρίου θεολόγου, γιά τό γεγνός καί σᾶς τό παραθέουμε. Ἁπλῶς νά προσθέσουμε, ὅτι τήν ἡμέραν αὐτή, στά μοναστήρια κυρίως, ἴσως δέ καί σέ ἐλάχιστες δυστυχῶς ἐκκλησίες, διαβάζονται καί τά περίφημα ''Ἀναθέματα'', πού ὡρισμένοι θέλουν νά μήν τά ἀκοῦμε καί νά τά μάθουμε, ἀλά εἶναι χρήσιμο νά διατηροῦμε καθαρή τή ἱστορική καί θρησκευτικήν μας αὐτογνωσία. Εἰς πεῖσμα τῶν καιρῶν καί τῶν ... ''κακῶν''!)

Πρώτη Κυριακή τῶν Νηστιεῶν χθές καί ἑορτάζομε τόν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας μας, τοῦ πειό πολυτίμου θησαυροῦ, πού μεουσιώνεται σέ πρᾶξι πίστεως καί ζωῆς καί ἐκδηλώνεται στήν προοπτική μίας ἀνεπανάληπτης βιωματικῆς ἐμπειρίας. Ἐνθυμούμεθα τήν ἀποκρστάλλωσι τῆς ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπό τήν Ζ' Οἰκουμενικήν Σύνοδο. Ἰδιαιτέρως τήν σημαντική αὐτήν περίοδο πού διανύουμε στήν βάσι μίας ἀσκητικῆς πορείας, μέ φόντο τήν Ἀνάστασι, ἡ Ἐκκλησία στοχεύει νά ἐνεργοποιήση τίς δυνάμεις ἐκεῖνες πού θά μᾶς κραστοῦν ἀγκιστρωμένους στήν ἀλήθεια της, σἄν βασική προϋπόθεσι γιά νά εἰσέλθουμε στήν τροχιά τῆς σωτηρίας, πού μᾶς προσφέρει ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου.

Ὀνομάζεται τῆς Ὀρθοδοξίας διότι «..ποιούμεθα ἀνάμνησιν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων ἐπί αὐτοκράτορος Μιχαήλ καί τῆς μητρός αὐτοῦ Θεοδώρας ». Οἱ εἰκονομάχοι ἠρνοῦντο οὐσιαστικῶς, τό ἴδιο τό Πρόσωπο του Χριστοῦ, διαδίδοντας τήν πλάνη, ὅτι δέν εἶναι ἀληθινός Θεός. Ὑπεστήριξαν συγκεκριμένως,ὅτι ὅ Θεός ὡς Πνεῦμα, δέν μπορεῖ νά περιορίζεται στά διαφορα ὑλικά ἀγαθά, ἀπό τά ὁποῖα ἀπαρτίζεται ἡ εἰκόνα. Τελικῶς, μέ τήν διεστράβλωσι τῆς πραγματικότητος πού ἐπιχειροῦσαν, ἠρνοῦντο τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί φυσικά ὅλων τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, κάτι πού συνιστοῦσε τ ήν χειροτέρα μορφή ἀπιστίας.
Ἡ εἰκνομαχία πού ἐκτυλίχθηκε μέ τόν πειό φοβερό τρόπο γιά περισσότερον ἀπό ἑκατό χρόνια, προεκάλεσε μεγάλη ἀναστάτωσι καί ἄφησε πολλές ''πληγές'' στό πέρασμά της. Πολλοί ἅγιοι ἄνθρωποι ἐκδιώχθησαν, ἐαβασνήσθησαν καί ἐθυσίασαν τήν ζωή τους, ὑπερασπιζόμενοι τήν ὀρθόδοξο πίστι. Μεταξύ τῶν ἁγίων αὐτῶν μορφῶν, περιλαμβάνονται καί ἐκεῖνες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου καί ἄλλες. Τελικῶς, τό 843 μ.Χ., ὕστερα ἀπό ἀγῶνες καί θυσίες ἁγίων μορφῶν, πού κοσμοῦν τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλσίας καί τό λαμπρύνουν μέ τήν παρουσία τους, ἔγινε ἡ ἀναστήλωσις τῶν ἱερῶν εἰκόνων, γεγονός πού ἐορτάζομε ὡς θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας!

Ἡ Ἐκκλησία Σῶμα Χριστῦ

Ὅταν γίνεται λόγος γιά τήν Ὀρθοδοξία, γίνεται λόγος γιά τό πολυτιμότερο τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος. Εἶναι δυνατόν ὅμως, νά ὁρισθῆ ἢ νά περιγρφῆ αὐτό πού μετέχει στό μυστήριο τοῦ Θεοῦ, στήν θεία ζωή σ᾿ αὐτήν τήν ἀνεξάντλητη ζωή τοῦ θεοῦ, πού γεμίει τήν ἀνθώπινη ὕπαρξί μας καί μέσα στήν ἁμαρτία μας καί μέσα στήν πτῶσι μας;

Εἶναι σχεδόν ἀδύνατον νά δώσωμε ἕναν ἀκριβή ὁρισμό τῆς Ἐκκλησίας διότι, πράγματι, κανένας ὁρισμός δέν ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος θά ἠμποροῦσε νά θεωρηθῆ ὅτι ἀποτελεῖ ἀναγνωρισμένη δογματική αὐθεντία. ''Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μᾶλλον πραγματικότητα τήν ὁποίαν ζῶμεν, παρά ἀντικείμενον τό ὁποῖον ἀναλύομεν καί σπουδάζομεν'', σημείωνε χαρακτηριστικῶς πρό ἐτῶν ὁ πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκυ.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί τό χθεσινό Εὐαγγέλιο μᾶς προσκάλεσε: ''Ἔρχου καί ἴδε'', καί ἐάν αὐτός ὁ ἐρχομός μας εἶναι πορεία ''ταπεινή καί καθαρή, τότε θά περνᾷ μέσα ἀπό τήν λατρευτική καί μυστηριακή ζωή τῆς ἐνορίας μας, τῆς Ἐκκλησίας μας, τότε θά ὁδηγηθοῦμε στήν ἔνωσι μας μέ τήν Ἐκκλησία καί στήν ἐν Χριστῷ αὔξησι καί ἀναγέννησί μας, ὥστε ὁ κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς νά μπορέση νά εἰπῆ τοῦτον τόν λόγο, ὅπως στό Εὐαγγέλιο ὁ Ναθαναήλ: ''Ραββί, ἀληθῶς Θεοῦ υἱός εἶ. Σ᾿ αὐτήν τήν προοπτική μποροῦμε νά μιλοῦμε γι᾿ ἀναστήλωσι τῆς εἰκόνος μας, μέ ὅλον τό μεγαλεῖο καί τήν ἀρχοντιά πού τῆς προσέδωσε ὁ Θεός. [Χριστάκης Εὐσταθίου, θεολόγος – Ἐκκλησία Κύπρου]

«Παπαφλέσσας»