Ὑπέροχος λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Προσέξτε δεξιά στην αγιογραφία, την ώρα που ο Απόστολος Παύλος βοηθά στο γράψιμο τον
άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο υπηρέτης κρυφοκυττάει πίσω απο την κουρτίνα!

Έπεσε το μάτι μας, σε ένα πολύ "δυνατό" κείμενο, του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας μας, Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του πολυγραφοτέρου όλων των Πατέρων. Η ωφέλεια όταν μελετάμε τα γραπτά του, είναι αληθινά ανεκτίμητη. Πρίν σας το παραθέσουμε, να πούμε, πώς όποιος ψάξει και διαβάσει αναλυτικώς την πολυτάραχη ζωή του, θα διαπιστώσει όχι μόνον την σίγουρα σκληρή σύγκρουσή του με την τότε εξουσία, που 'πλήρωσε' ασφαλώς, αλλά και την θεία χάρη που συγκέντρωνε, όταν έγραφε τα κείμενά του.

Στο συναξάρι του μάλιστα, γράφεται πώς ένα βράδυ, περασμένη ώρα, ένας υπηρέτης του διερωτήθηκε γιατί ανάβει τόσο αργά το λυχνάρι του αγίου, οπότε πηγαίνοντας βλέπει ξαφνικά πάνω απο τον καθήμενο και γράφοντα άγιο, τον...Απόστολο Παύλο όρθιο και σκυφτό, (όπως ακριβώς τον 'ήξερε' απο τις αγιογραφικές του απεικονήσεις στην εκκλησία) να υπαγορεύει στο αυτί του αγίου και να τον κατευθύνει στα γραφόμενά του!

Διαβάστε τώρα το υπέροχο κείμενο, πραγματικό αριστούργημα, που αφορά τους από αιώνων ...ανοήτους και αφελείς, που "νομίζουν" ότι μπορούν να πολεμήσουν την Εκκλησία. Το απόσπασμα ανήκει στην "προς Ευτρόπιον" ομιλία του.

"Εκκλησίας ουδέν ίσον. Μη μοι λέγε τείχη και όπλα. Τείχη μεν γαρ τω χρόνω παλαιούνται, η Εκκλησία δε ουδέποτε γηρά. Τείχη βάρβαρα καταλύουσιν, Εκκλησίας δε ουδέ δαίμονες περιγίνονται. Και ότι ου κόμπος τα ρήματα, μαρτυρεί το πράγμα. Πόσοι επολέμησαν την Εκκλησίαν και οι πολεμήσαντες απώλοντο. Αύτη δε υπέρ των ουρανών αναβέβηκεν.

Τιούτον έχει μέγεθος η Εκκλησία. Πολεμουμένη νικά, επιβουλευομένη περιγίνεται. Υβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται. Δέχεται τραύματα και ου καταπίπτει υπό των ελκών. Κλυδωνίζεται, αλλ΄ου καταποντίζεται. Χειμάζεται, αλλά ναυάγιον ουχ υπομένει. Παλαίει, αλλ΄ ουχ ηττάται. Πυκτεύει, αλλ΄ ου νικάται"! Και τώρα, η επί το απλούστερον ερμηνεία:

"Τίποτε δεν είναι ίσο με την Εκκλησία. Μη μου λέγεις τα τείχη και τα όπλα, διότι τα τείχη με τον χρόνο παλαιώνουν, ενώ η Εκκλησία ποτέ δεν γερνά. Τα τείχη οι βάρβαροι τα γκρεμίζουν, την Εκκλησία όμως ούτε οι δαίμονες δεν την νικούν. Και ότι αυτά τα λόγια δεν είναι μεγάλη καύχηση, το μαρτυρούν τα πράγματα. Πόσοι επολέμησαν την Εκκλησία; Και αυτοί οι ίδιοι, που την πολέμησαν χάθηκαν. Η Εκκλησία όμως ανέβηκε πάνω απο τους ουρανούς. Τέτοιο είναι το μεγαλείο της Εκκλησίας. Όταν την πολεμούν, νικάει. Όταν την επιβουλεύονται, θριαμβεύει. Όταν την βρίζουν, γίνεται λαμπρότερη. Δέχεται τραύματα και δεν πέφτει απο τις πληγές. Κλυδωνίζεται, αλλά δεν παθαίνει ναυάγιο. Παλεύει, αλλά μένει αήττητη. Αγωνίζεται, αλλά δεν νικάται"!

ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΕΓΧΩΡΙΟΥΣ, ΛΙΑΝ ΑΝΟΗΤΟΥΣ, ΑΔΡΩΣ ΑΜΟΙΒΟΜΕΝΟΥΣ 

(ΕΞΩΘΕΝ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΘΕΝ)

 ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ, ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΙΝ  ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΕΛΕΣ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ, ΠΩΣ ΤΑΧΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΠΑΥΣΗ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ! ΑΜΗΝ.

"Παπαφλέσσας"