(Aκολουθεί μία ψυχοφελής διήγηση, έτσι για να "ξεφύγουμε", έστω προς στιγμήν, απο την "ισοπεδωτική" επικαιρότητα, που μας 'κρύβουν'...) Το γεγονός αυτό συνέβη σε μια κωμόπολη του νομού Αχαΐας, το 2007 και αποδεικνύει αναμφιβόλως, ότι κάθε φιλάνθρωπη πράξη που γίνεται εκ μέρους των συγγενών για την ψυχούλα των κεκοιμημένων , έχει αγαθή επίδραση και τους δίνει το Θείο έλεος.
Η κοπέλλα μιας αγροτικής οικογενείας, μορφωμένη και προικισμένη από τον Θεό με ψυχική και σωματική ωραιότητα, προσβλήθηκε από καρκίνο του ήπατος και τελικώς την πήρε ο Θεός κοντά Του. Οι γονείς της , θεοσεβείς και με ακλόνητη πίστη, πόνεσαν μεν πολύ, αλλά τελικά εμπιστεύθηκαν το παιδί τους στα χέρια του Θεού και ησύχασαν. Επειδή δε ανέκαθεν ήσαν ελεήμονες, συνέχισαν ακόμη περισσότερο την ευλογημένη τακτική τους μετά την κοίμηση της κόρης τους.
Μια γνωστή τους κοπέλλα είχε στην μικρή αυτή πολιτειούλα ένα μαγαζάκι και , όταν έσφαζαν κανένα ζώο, το πουλούσε εκεί. Επειδή είχε υποχρέωση στους ανθρώπους αυτούς η κρεοπώλης, διότι πολλές φορές την είχαν βοηθήσει ποικιλοτρόπως, μια ημέρα χάρισε στην μητέρα της κεκοιμημένης, ένα εκλεκτό κομμάτι κρέας για τον σύζυγό της. Την ευχαρίστησε και, όταν πήγε στο σπίτι, όπως είπε χαρακτηριστικά, το πέταξε μέσα στην κατάψυξη του ψυγείου, όπως ήταν.
Μετά από δύο ημέρες, πήγε στο σπίτι της μια φτωχούλα χήρα γυναίκα και είχε και παιδάκια και της ζήτησε βοήθεια. Η ελεήμων γυναίκα της έδωσε ό,τι μπορούσε και τελικά θυμήθηκε κι εκείνο το κρέας και ανοίγοντας το ψυγείο το έδωσε και της είπε:
- Πάρε αυτό και μαγείρεψέ το για τα παιδιά.
Μετά από μερικές μέρες, συνάντησε την κρεοπώλη, η οποία συγκινημένη αλλά και απορημένη της είπε τα εξής:
- Κυρία Μαρία μου, είδα στον ύπνο μου την κόρη σου. Έλαμπε από ομορφιά και χαρά! Την ρώτησα πώς περνάει και μου είπε: “Είμαι πολύ καλά και σε παρακαλώ να το πεις στην μητέρα μου, για να μην στενοχωριέται. Για το κρέας που έδωσες στην μητέρα μου, σ’ ευχαριστώ. Ευχαριστώ και την μητέρα μου . Να της πης πως από αυτό το κρέας έφαγα κι εγώ!”. Αυτό βέβαια το τελευταίο, δεν μπόρεσα να καταλάβω τί σήμαινε.
Ακούγοντας αυτά η πονεμένη μητέρα, έμεινε άφωνη και γέμισαν τα μάτια της δάκρυα. Όταν συνήλθε, με φωνή που έτρεμε από συγκίνησι, είπε:
- Είναι αλήθεια ότι όσοι έφυγαν από αυτή τη ζωή, ζουν! Το κρέας που μου έδωσες, παιδί μου, το έδωσα ελεημοσύνη σε μια φτωχούλα, που μου ζήτησε βοήθεια. Την λυπήθηκα. Και να, η ελεημοσύνη έδωσε χαρά και στην ψυχή της κόρης μου και σου το αποκάλυψε.
Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ! Δίνε πάντα χαρά στο παιδάκι μου!…
[Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα / Θαυμαστά γεγονότα» ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ ΔΩΡΙΔΑ 2009].
"Παπαφλέσσας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου